ေဆာင္းလုလင္
တေစၧတစ္ေကာင္၏ဖြင့္ဟဝန္ခံခ်က္
ယေန႔ည
၁၂နာရီအခ်ိန္ေလာက္တြင္ ကၽြန္မေသဆုံးသြားခဲ့ပါသည္။
ကၽြန္မသည္
ကၽြန္မခင္ပြန္းေရွ႕၌ သူ႕ကိုရန္ေတြ႕ရင္း ကၽြန္မ၏ ႏွလုံးေရာဂါအခံေၾကာင့္
ႏွလုံးေသြးေၾကာရပ္ကာ လဲက်ေသဆုံးခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ကၽြန္မေသဆုံးရပုံကို
ကၽြန္မ ေကာင္းေကာင္းႀကီးမွတ္မိေနပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္လည္း
ဤေနရာသို႔ေရာက္လာသည္တြင္ ကၽြန္မသည္ ကြယ္လြန္ၿပီးသူတစ္ေယာက္အေနျဖင့္
တမလြန္ေလာကတစ္ေနရာသို႔ေရာက္ ေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း နားလည္လိုက္ရသည္။
ကၽြန္မေရာက္လာခ်ိန္တြင္
အခန္းထဲ၌လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိေနၿပီးျဖစ္ေပ၏။ ထိုသူမ်ားမွာ ကၽြန္မကဲ့သို႔ပင္
ေလာေလာဆယ္ေသဆုံးၿပီး တမလြန္ေလာကေရာက္လာၾကသူမ်ားျဖစ္ေပ၏။ သူတို႔ထဲမွအခ်ိဳ႕သည္
သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ေသဆုံးမွန္းမသိၾကေသးပါ။
သူတို႔အားလုံး
ရွစ္ေယာက္တိတိရွိေပသည္။ အခ်ိဳ႕က ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ လဲေလ်ာင္းေနၾကကာ အခ်ိဳ႕က
ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာပင္ထိုင္ေနၾက၏။ ခုံတန္းလ်ားေပၚတြင္ ဝင္ထိုင္ေနသူအခ်ိဳ႕လည္း
ရွိေလသည္။
လူငယ္တစ္ေယာက္၏ကိုယ္ေပၚတြင္
ေသြးမ်ားျမင္မေကာင္းေအာင္ ဖုံးလႊမ္းေနသည္။
]ကၽြန္ေတာ္ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲဟင္၊
ကၽြန္ေတာ္ဘာျဖစ္ေနတာလဲ}
ထိုလူငယ္က
သူ႕ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွေသြးမ်ားကိုငုံ႔ၾကည့္ရင္း နားမလည္ႏိုင္စြာေမးလိုက္ေလသည္။
]နင္ေသသြားၿပီေလ၊
နင္ေသလို႔ဒီေနရာေရာက္လာတာေပါ့}
ေဘးမွအဘြားအိုတစ္ဦးက
ေျဖလိုက္ေလ၏။
]ဘာ-ေသၿပီ၊
ဟုတ္လား၊ ကၽြန္ေတာ္ေသၿပီ}
]ခက္လိုက္တာ၊
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေသလို႔ေသမွန္းေတာင္မသိဘူးကိုး}
]ဒါျဖင့္
ခင္ဗ်ားတို႔ကေရာဟင္၊ ခင္ဗ်ားတို႔က ဘာေတြလဲ}
]ငါတို႔လည္း
ေသၿပီးသားလူေတြပဲ၊ တို႔အားလုံးဟာ ဒီေန႔မွာေသခဲ့ၾကတဲ့လူေတြပဲ}
]ဟင္ …
ဒါျဖင့္ ဆိုင္ကယ္နဲ႔ကားနဲ႔တိုက္မိတုန္းက ကၽြန္ေတာ္ေသသြားတာေပါ့ေနာ္}
]နင္ဘယ္လိုေသခဲ့တယ္ဆိုတာေတာ့
ငါဘယ္သိမလဲေကာင္ေလး၊ နင့္ဟာနင္ျပန္စဥ္းစားေပါ့၊ ဟုတ္မွာပါ၊ နင့္ကိုယ္မွာ
ေသြးေတြဒါေလာက္ထြက္ ေနတာ၊ နင္ အက္ဆီးဒင့္ျဖစ္ၿပီးေသတာပဲျဖစ္မွာေပါ့}
]ဟာ… }
ေကာင္ေလးသည္
သူ႕အေျခအေနကို ခုမွပင္နားလည္သြားေလ၏။
အခန္းထဲသို႔ေရာက္ေနေသာ
လူအမ်ားစုမွာ အသက္ႀကီးရင့္သူမ်ားျဖစ္ေပ၏။ သူတို႔သည္ အသက္ႀကီးရင့္၍လည္းေကာင္း၊
ေရာဂါဘယေၾကာင့္ လည္းေကာင္း ေသဆုံးခဲ့ၾကသူမ်ားျဖစ္ဟန္တူေပသည္။ အေတာ္မ်ားမ်ားက
သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ေသဆုံးၿပီးမွန္း သိေနၾကေပ၏။
