ေဆာင္းလုလင္ - သရဲမေလး မခင္ေမႊ

ေဆာင္းလုလင္

သရဲမေလးမခင္ေမႊ

သရဲဟာသဝတၳဳ

တကယ္ေတာ့ သူ႕နာမည္အရင္းက မခင္ေမႊးပါ။ မခင္ေမႊဆိုတာက သူ႕အက်င့္ကိုသိတဲ့ အရပ္ထဲကလူေတြက နာမည္ေျပာင္ လုပ္ၿပီးေခၚၾကတာ။

ခင္ေမႊးကို ခင္ေမႊလို႔ေျပာင္းေခၚရေလာက္ေအာင္လည္း သူဟာ ေတာ္ေတာ္ကို ၿဂိဳဟ္ေမႊခဲ့တဲ့ အေမႊမေလးတစ္ေယာက္ပါ။

တစ္ေန႔မွာ တစ္ခုခုေမႊလိုက္ရမွအားရတဲ့မခင္ေမႊေလ။

သူ႕ရဲ႕ေမႊခ်င္တဲ့စ႐ိုက္က ငယ္ငယ္ေလးကတည္းကကို စၿပီးေပၚလြင္ေနတာပါ။

မခင္ေမႊငယ္ငယ္ကေက်ာင္းတက္တုန္းက အျဖစ္တစ္ခုကိုၾကည့္။

ငါးတန္းႏွစ္မွာေပါ့။ သူက သခ်ာFမွာညံ့ေတာ့ သခ်ာFဆရာက မခင္ေမႊကို အၿမဲတန္းဆူတယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့  ...မခင္ေမႊက သခ်ာFဆရာအခ်ိန္မွာ အိမ္သာသြားပါရေစလို႔ခြင့္တိုင္ၿပီး အခန္းအျပင္ကို ထြက္သြားတယ္။ အိမ္သာကိုတကယ္သြားတာမဟုတ္ပါ ဘူး။ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး႐ုံးခန္းေဘးက အတန္း ေျပာင္းေခါင္းေလာင္းထိုးတဲ့ ကားဘီးသံေခြႀကီးခ်ိတ္ထားတဲ့ေနရာကိုသြားတာပါ။ အဲဒီ ကိုေရာက္ေတာ့ သံေခြအေပါက္မွာထိုးထားတဲ့သံေခ်ာင္းကိုယူ အတန္းေျပာင္းေခါင္းေလာင္းထိုးတဲ့နည္းအတိုင္း ႏွစ္ခ်က္စီ ႏွစ္ခ်က္စီ ဆင့္ၿပီးေခါက္ေတာ့တာပါပဲ။ ဘာသာရပ္တစ္ခုစီအတြက္ ဆရာေတြစာသင္ဖို႔ အခ်ိန္ သတ္မွတ္ထားတာက နာရီဝက္ပါ။ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္နဲ႔ အတန္းေျပာင္းေခါင္းေလာင္းသံ ထြက္လာ ေတာ့ အားလုံးေၾကာင္ကုန္ၾကတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆရာေတြကလည္း သတိမထားမိဘူး။ တကယ္အခ်ိန္ေစ့ၿပီ ထင္ၿပီး တျခားအခန္းကို ကူးကုန္ၾကတယ္။ နာရီကိုၾကည့္မိတဲ့ဆရာဆရာမေတြကေတာ့ ေခါင္းေလာင္း ထိုးခ်ိန္ေစာ တာကိုသတိထားမိတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ တျခားဆရာေတြအခန္း ကူးၾကေတာ့ သူတို႔လည္း သင္လက္စစာကိုျဖတ္ၿပီး ေနာက္သင္ ရမယ့္အခန္းကိုကူးၾကတယ္။

မခင္ေမႊကေတာ့ အိမ္သာကျပန္လာသလိုလိုနဲ႔ အခန္းထဲခပ္တည္တည္ဝင္ၿပီး ျပန္ထိုင္ ေနပါၿပီ။

ဒါေပမယ့္  ...မခင္ေမႊ အတန္းေျပာင္းေခါင္းေလာင္းလာထိုးတာကို ဆရာေတြနားေနခန္းမွာ အခ်ိန္အားလို႔နားေနတဲ့ ဆရာမ တစ္ေယာက္က ျမင္လိုက္တယ္။ မခင္ေမႊရဲ႕အတန္းပိုင္ဆရာမကို သြား ေျပာတယ္။

ဒါနဲ႔ပဲ မခင္ေမႊတစ္ေယာက္ တစ္ေက်ာင္းလုံးေရွ႕မွာ ႀကိမ္နဲ႔အေဆာ္ခံခဲ့ရပါေရာလား။

မခင္ေမႊတို႔ေမႊတယ္ဆိုတာက ေသးေသးမႊားမႊားေမႊတာမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီလို  ...ဆရာေတြ ေရာ ေက်ာင္းသားေတြေရာ တစ္ေက်ာင္းလုံး တုန္လႈပ္သြားေအာင္ေမႊတာမ်ိဳးပါ။

တစ္ခါကလည္း ေက်ာင္းမွာ (၇)တန္းေအက အတန္းပိုင္ဆရာ ဦးေက်ာ္စြာနဲ႔ ေျခာက္တန္းစီက အတန္းပိုင္ဆရာမေဒၚေအးေအးျမင့္နဲ႔ ႀကိဳက္ေနၾကတယ္။ ေက်ာင္းအဆင္းမွာ ဘုရားဝင္းထဲက ေညာင္ပင္ႀကီးေအာက္မွာ ခ်ိန္းေတြ႕ၾကတယ္ဆိုတဲ့သတင္းထြက္လာတယ္။ ဆရာမေဒၚေအးေအးျမင့္က အိမ္ျပန္ရင္ ဘုရားေဘးကေနျဖတ္ျပန္ရတာမို႔ ထြက္လာတဲ့သတင္းက ယုံေလာက္စရာျဖစ္ေနတယ္။ ခက္တာက ဆရာဦးေက်ာ္စြာက လူပ်ိဳမဟုတ္ဘူး၊ အိမ္ေထာင္သည္။ ဦးေက်ာ္စြာမိန္းမက ဒီသတင္း ၾကားေတာ့ သူ႕ေယာက္်ားကိုရန္လုပ္တယ္။ ဆရာေက်ာ္စြာကျငင္းေပမယ့္ သတင္းက လူတကာေျပာၿပီး ခိုင္လုံသေလာက္ျဖစ္ေနေတာ့ ရွင္းမရဘူး။

ဦးေက်ာ္စြာကေတာ္က ေက်ာင္းကိုလိုက္လာၿပီး ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးကို တိုင္တာေတာတာ၊ ဆရာဆရာမေတြဆီမွာ စုံစမ္းတာေတြျဖစ္ လာေရာ။ ဒါနဲ႔ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးလည္း မေနႏိုင္ေတာ့ပဲ ဒီသတင္းထြက္လာတဲ့အရင္းအျမစ္ကို ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ခ်င္းဆီမွာ စုံစမ္းရေတာ့ တယ္။

ဒီသတင္းဘယ္ကထြက္လာတယ္ဆိုတာ တစ္ဆင့္ခ်င္းလိုက္လိုက္ေတာ့မွ သတင္း ကိုစတင္ ျဖန္႔ခ်ီသူက မခင္ေမႊျဖစ္ေနတာ ေတြ႕ ရေတာ့တယ္။

မခင္ေမႊက ဆရာကိုေက်ာ္စြာနဲ႔ဆရာမေအးေအးျမင့္ ေညာင္ပင္ႀကီး ေအာက္မွာဖက္ ေနတာ သူ႕မ်က္စိနဲ႔ဒိဌျမင္ရပါတယ္ဆိုၿပီး မိန္းကေလးသူငယ္ခ်င္းေတြကို အတည္ေပါက္လုပ္ ေျပာျပရာက ဒီသတင္းပ်ံ႕ႏွံ႔သြားတာပါ။

ဒီတစ္ခါေမႊပုံက ေတာ္ေတာ္ကိုဆိုးလို႔ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးက မခင္ေမႊ မိဘေတြေခၚၿပီး သတိေပးလက္မွတ္ထိုးခိုင္းရတဲ့အထိပါပဲ။ ငါးတန္းေက်ာင္းသူေလးေမႊပုံက ႀကီးက်ယ္လြန္းလို႔ ဆရာမေတြလည္း ရင္ဘတ္တဖိဖိျဖစ္ကုန္ခဲ့ရတာေပါ့။

မခင္ေမႊကိုေတာ့ သူ႕အေမက ဆရာႀကီး႐ုံးခန္းေရွ႕မွာတြင္ ဆရာႀကီးဆီကႀကိမ္လုံးငွားၿပီး ေက်ာေကာ့ေအာင္႐ိုက္ပစ္လိုက္တယ္ေလ။

+ + + + +

ေက်ာင္းေနစဥ္အ႐ြယ္တုံးက ေမႊပုံက ဒါေလာက္တြင္ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ အရပ္ထဲမွာလည္း ေမႊေနတာပါပဲ။

အပ်ိဳႀကီးတစ္ေယာက္ကိုႀကိဳက္ေနတဲ့လူပ်ိဳႀကီးကို သူစာေပးေပးပါမယ္ဆိုၿပီး ရည္းစားစာ ေရးခိုင္းတယ္။ ရည္းစားစာကို အပ်ိဳႀကီးဆီ သြားမေပးပဲ အပ်ိဳႀကီးက စာျပန္သေယာင္နဲ႔ ျပန္စာကို သူကိုယ္တိုင္ေရးတယ္။ သုံးေစာင္ေျမာက္စာမွာ အပ်ိဳႀကီးက သူ႕အတြက္ မိတ္ကပ္ဗူး နဲ႔ေရေမႊးပုလင္း ဝယ္ၿပီးလက္ေဆာင္ေပးပါလို႔ေရးလိုက္ပါေလေရာ။ လူပ်ိဳႀကီးကလည္း ႐ူးေပါေပါဆိုေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္မျဖစ္ႏိုင္ မဆင္ျခင္ဘူး။ ပိုက္ဆံစုၿပီး မရရေအာင္ဝယ္ ေပးလိုက္တယ္။ မခင္ေမႊကေတာ့ အ႐ြယ္နဲ႔မလိုက္ေအာင္ မိတ္ကပ္အေကာင္းစားေတြ ေရေမႊးေတြသုံးၿပီး ဟုတ္လို႔ေပါ့။

အလိမ္ေပၚတာက ရပ္ကြက္ဘုရားပြဲမွာပါ။ ႐ူးေပါေပါလူပ်ိဳႀကီးက ပြဲခင္းထဲမွာ အပ်ိဳႀကီး နားကို ရဲရဲတင္းတင္းကပ္သြားတယ္။ ပိုင္စိုးပိုင္နင္းပဲ စကားေတြေျပာတယ္။ သူကလည္း တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ စာေျခာက္ေစာင္အျပန္အလွန္ေပးၿပီးတဲ့ ခ်စ္သူရည္းစားေတြလို႔ထင္ေနေတာ့ ရဲတင္းေနတာ ေပါ့ေလ။ သူဝယ္ေပးတဲ့မိတ္ကပ္ႀကိဳက္ရဲ႕လား၊ ေရေမႊး ဘာလို႔စြတ္ မလာသလဲဆိုတဲ့စကားလည္း ေရာက္ေရာ ခပ္စြာစြာအပ်ိဳႀကီးက ကက္ကက္လန္ ျပန္ရန္ေတြ႕ပါေလေရာ။ ရွင္းမရေအာင္႐ႈပ္ကုန္လို႔ ေနာက္ဆုံး အပ်ိဳႀကီးက လူပ်ိဳႀကီးကို ဖိနပ္ခၽြတ္ပါး႐ိုက္ဖို႔ျပင္တယ္။ ေဘးနားကလူေတြဝိုင္းဆြဲလို႔ လူပ်ိဳႀကီးအ႐ိုက္ခံလြတ္သြားတာပါ။

အရင္းစစ္လိုက္ေတာ့မွ ၾကားထဲကဝင္ေမႊထားတဲ့သူဟာ မခင္ေမႊ ျဖစ္မွန္းသိလိုက္ေတာ့ တယ္။ မခင္ေမႊကေတာ့ ႐ူးေပါေပါလူပ်ိဳႀကီးကိုသိပ္မေၾကာက္ရေပမယ့္ ခပ္စြာစြာအပ်ိဳႀကီးပါးစပ္ကိုေၾကာက္လို႔ တစ္ပတ္ေလာက္ အျပင္မထြက္ေတာ့ဘူး။

+ + + + +

အဲဒီလို ငယ္စဥ္ကာလကေလးဘ၀အ႐ြယ္မွာပါပဲ။ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္လုပ္ရပ္တစ္ခုနဲ႔ ထပ္ေမႊ ပါေသးတယ္။ ဒီတစ္ခါေမႊတာေတာ့ မပိရိလို႔ သူ႕အေဖအေဆာ္ခံထိလိုက္တာပဲ အဖတ္တင္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္  ...မခင္ေမႊတို႔ေမႊပုံက ဘယ္ေလာက္ထိႀကီးက်ယ္တယ္၊ အဆင့္အတန္းျမင့္တယ္ ဆိုတာေတာ့ ေလ့လာၾကည့္ပါဦး။

တစ္မနက္  ...ေဝလီေဝလင္း မနက္ေလးနာရီေလာက္အခ်ိန္ႀကီးမွာ မခင္ေမႊဟာ အိမ္ျပင္ ကေန အိမ္ထဲကိုေျပးဝင္လာတယ္။

]]အေမ၊ အေဖ၊ လုပ္ၾကပါဦး၊ လုပ္ၾကပါဦး၊ သမီးကို ၿဂိဳဟ္သားေတြဖမ္းေခၚေတာ့မလို႔၊ အမေလး  ...မနည္းထြက္ေျပးခဲ့ရတယ္}}

မခင္ေမႊေအာ္သံကက်ယ္လြန္းလို႔ အိမ္နီးခ်င္းေတြပါ ႏိုးကုန္ၾကတယ္။

ေၾကာက္လန္႔တုန္လႈပ္ေနပုံရတဲ့မခင္ေမႊကို ဝိုင္းၿပီးေမးျမန္းၾကည့္ၾကေတာ့ သူဟာ အေပါ့ အပါးသြားဖို႔အိမ္ျပင္ကအိမ္သာကိုထြက္အလာ ေနာက္ေဖးဖက္ကြင္းျပင္ႀကီးထဲကို ယာဥ္ပ်ံႀကီးတစ္စီး ဆင္းလာတာ ျမင္လိုက္ရပါတယ္တဲ့။ ယာဥ္ပ်ံႀကီးကလည္း မီးေရာင္စုံေတြလင္းလက္ ေနတာပဲတဲ့။

ယာဥ္ပ်ံႀကီးဟာ သူတို႔အိမ္ေနာက္က ကြက္လပ္ထဲကိုဆင္းလာၿပီး ရပ္လိုက္တယ္တဲ့။ မခင္ေမႊတို႔အိမ္တန္းေလးရဲ႕ေနာက္ဖက္ဟာ ေတာထေနတဲ့ေျမကြက္လပ္ႀကီးပါ။ အဲဒီရဲ႕ဟိုဖက္မွာ ေတာ့ ေရွးေဟာင္းဘုရားပ်က္တစ္ဆူရွိတယ္။

မခင္ေမႊဆက္ေျပာတာက ဒီလိုပါ။ ကြက္လပ္ထဲဆင္းသက္ရပ္နားလိုက္တဲ့ယာဥ္ပ်ံႀကီးထဲ ကေန သူ႕ရဲ႕ခါးေလာက္ပဲရွိတဲ့ လူေသးေသးေလးသုံးေယာက္ဆင္းလာၾကတယ္တဲ့။ အဲဒီ လူေသးေသး ေလးေတြက သူ႕ကိုလက္ယပ္ၿပီးေခၚတယ္တဲ့။ မခင္ေမႊဟာ လူေသးေသးေလးေတြ လွမ္းေခၚတာကို မလြန္ဆန္ႏိုင္ပဲ ယာဥ္ပ်ံႀကီးနားကိုေလၽွာက္သြားမိပါတယ္တဲ့။ ယာဥ္ပ်ံႀကီးနားလည္းေရာက္ေရာ ယာဥ္ပ်ံႀကီးဟာ တျခားၿဂိဳဟ္ကမၻာတစ္ခုကလာတဲ့ ပန္းကန္ျပားပ်ံႀကီးျဖစ္တယ္ဆိုတာ သူသိလိုက္တယ္ တဲ့။ ပန္းကန္ျပားပ်ံေပၚကဆင္းလာတဲ့ လူေသးေသးေလးေတြ ဆိုတာလည္း မခင္ေမႊအေျပာကေတာ့ ၿဂိဳဟ္သားေတြေပါ့ေလ။

ၿဂိဳဟ္သားေတြအနားေရာက္ေတာ့ ၿဂိဳဟ္သားေသးေသးေလးသုံးေယာက္က မခင္ေမႊကို ပန္းကန္ျပားပ်ံေပၚတက္ဖို႔ အမူအရာနဲ႔ေျပာတယ္တဲ့။ မခင္ေမႊက ပန္းကန္ျပားပ်ံနဲ႔လိုက္ရမွာ ေၾကာက္ၿပီး ထြက္ေျပးဖို႔ျပင္တယ္တဲ့။ ဒါေပမယ့္ ထြက္ေျပးလို႔မရဘူး။ ေျခေထာက္ေတြကို လႈပ္လို႔မရဘူး ဆိုပဲ။ အေဖနဲ႔အေမကိုေအာ္ၿပီးအကူအညီေတာင္းဖို႔ႀကိဳးစားေပမယ့္ အသံလည္း ထြက္လို႔မရဘူးတဲ့။ ၿဂိဳဟ္သား သုံးေယာက္က သူ႕ကိုဖမ္းခ်ဳပ္ေခၚဖို႔ျပင္တယ္တဲ့။

အဲဒီမွာ မခင္ေမႊဟာ အေပါ့သြားဖို႔အိပ္ရာကထအလာမွာ အေပါ့ကလည္း မသြားရေသး။ ေၾကာက္ကလည္း ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ေအာင့္ထားတဲ့ေသးေတြ ထြက္က်ကုန္ပါေရာတဲ့။ မခင္ေမႊ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ေသးေတြလည္းေပါက္ခ်လိုက္ေရာ ၿဂိဳဟ္သားသုံးေယာက္ဟာ ပန္းကန္ျပားပ်ံေပၚ တက္ေျပးၿပီး ပန္းကန္ျပားပ်ံႀကီးဟာလည္း မိုးေပၚပ်ံတက္သြားပါေတာ့တယ္ တဲ့။

ဆိုလိုတာက ၿဂိဳဟ္သားေတြဟာ မခင္ေမႊေသးနံ႔ရလို႔ ေၾကာက္လန္႔ၿပီးထြက္ေျပးတယ္ ဆိုတဲ့သေဘာပဲ။

မခင္ေမႊေျပာျပတဲ့ ပန္းကန္ျပားပ်ံနဲ႔ၿဂိဳဟ္သားဇာတ္လမ္း။ လူ႕က်င္ငယ္ရည္ဟာ ၿဂိဳဟ္သား ေတြကိုႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့အျဖစ္ဆန္းကိုနားေထာင္ၿပီး အိမ္နီးခ်င္းေတြ ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္ ကုန္ၾကတယ္။ မခင္ေမႊပါးစပ္က ထြက္လာတဲ့စကားမို႔လည္း ယုံရခက္ခက္ျဖစ္ေနၾကတာေပါ့။

မခင္ေမႊကလည္း လူေတြမယုံမွန္းသိပါတယ္။ 

မခင္ေမႊက သူသက္ေသျပမယ္ဆိုၿပီး လူအုပ္စုႀကီးကို ကြင္းျပင္ထဲေခၚသြားတယ္။ ကြင္းျပင္ထဲမွာ ပန္းကန္းျပားပ်ံႀကီးရပ္နားတယ္ဆိုတဲ့ေနရာလည္းေရာက္ေရာ သူက ေျမႀကီးေပၚမွာ ထင္က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ ေျခရာေသးေသးေလးေတြကိုျပပါတယ္။ ဟုတ္တယ္၊ တကယ္ပဲ ေျမႀကီးေပၚမွာ ေျခရာေလးေတြရွိေနတယ္။ ေျခရာေလးေတြကလည္း ေသးေသးေလးေတြ။ လူေျခရာအတိုင္းပဲ။ ၿဂိဳဟ္သားေတြဟာ ေသးေပမယ့္ လူလိုပဲေပါ့။

မခင္ေမႊးက ေျခရာေတြတင္မဟုတ္ပါဘူး။ သူေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ေပါက္ခ်ခဲ့တဲ့ ေသး ကြက္ႀကီးကိုလည္းျပပါေသးတယ္။ အိမ္နီးခ်င္းေတြက သူေျပာတာပဲလက္ခံရမလိုလိုျဖစ္ေန တယ္။

မခင္ေမႊေျပာတာေတြကို တစ္လုံးတစ္ပါဒမၽွမယုံၾကည္ပဲ မ်က္ေထာင့္နီႀကီးနဲ႔ၾကည့္ၿပီး စဥ္းစား ေနသူကေတာ့ မခင္ေမႊရဲ႕ေမြးသဖခင္အရင္းဦးၾကာေမာင္ပါ။

ဦးၾကာေမာင္က ပတ္ဝန္းက်င္ကို ဟိုဟိုဒီဒီၾကည့္တယ္။ အနီးအနား ကၿခဳံပုတ္ေတြၾကား ထဲထိ လိုက္ရွာတယ္။

မၾကာပါဘူး။ ဦးၾကာေမာင္လက္ထဲမွာ နတ္႐ုပ္တစ္႐ုပ္ပိုက္ၿပီး ျပန္ေရာက္လာတယ္။ နတ္႐ုပ္က ေျခလက္အဂၤါအစုံအလင္နဲ႔တစ္ကိုယ္လုံးပုံကိုထုလုပ္ထားတဲ့ နတ္႐ုပ္အပ်က္ႀကီး တစ္ခုပါ။ အျမင့္သုံးေပ ေလာက္ရွိလိမ့္မယ္။ နတ္႐ုပ္မွာလက္တစ္ဖက္မရွိေတာ့ဘူး။ ေခါင္းတစ္ျခမ္းလည္း ပဲ့ေနၿပီ။ အဲ  ... နတ္႐ုပ္မွာ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကေတာ့ အေကာင္းအတိုင္း ရွိေသးတယ္။ 

လူေတြကလည္း ဦးၾကာေမာင္ပိုက္လာတဲ့နတ္႐ုပ္ကိုျမင္လိုက္တာနဲ႔ ဒါ  ...ဘုရားပ်က္ထဲက နတ္သား႐ုပ္တစ္ခုဆိုတာသိလိုက္ပါတယ္။

]]ဟဲ့ေကာင္မ ဘာၿဂိဳဟ္သားလဲ၊ နင့္လင္ၿဂိဳဟ္သားလား၊ ေျခရာေတြက ေဟာဒီနတ္႐ုပ္ ေျခေထာက္ကို ေျမႀကီးေပၚဖိၿပီး ေျခရာထင္ေအာင္ လုပ္ထားတာမဟုတ္လားဟဲ့၊ ေရာ့  ...မယုံရင္ ေျမႀကီးေပၚကေျခရာနဲ႔ နတ္သား႐ုပ္ကေျခရာနဲ႔ အတူတူဟုတ္မဟုတ္တိုင္းၾကည့္}}

ဦးၾကာေမာင္ကလည္း မခင္ေမႊအေဖရယ္လို႔ မေျပာရပါဘူး။ သူ႕သမီးဘယ္လိုအကြက္ ဆင္တယ္။ ဘယ္လိုႀကံစည္တယ္ဆိုတာကို သိေနတယ္။ ၾကာၾကာေတာင္စုံမေထာက္ လိုက္ရဘူး။ မခင္ေမႊလုပ္ႀကံဇာတ္ႀကီးက တန္းေပၚသြားတယ္။

လူတစ္ေယာက္က နတ္႐ုပ္ကိုယူၿပီး ေျမႀကီးေပၚကေျခရာေလးေတြနဲ႔တိုင္းၾကည့္ေတာ့ ကြက္တိပဲ။ ၿပီးေတာ့ နတ္႐ုပ္ေျခေထာက္ကိုေျမႀကီးေပၚခ်၊ ေျခရာထင္ေအာင္လုပ္ၾကည့္ ေတာ့လည္း မခင္ေမႊရဲ႕ၿဂိဳဟ္သားေျခရာဆိုတာေတြနဲ႔ တစ္ပုံစံတည္း တစ္႐ြယ္တည္းပါပဲ။ 

မခင္ေမႊဟာ ဘုရားပ်က္ထဲကနတ္႐ုပ္ကိုယူ၊ ေျမေပၚမွာအရာထင္ေအာင္ နတ္႐ုပ္ကိုဖိခ်၊ ေျခရာေတြေဘးမွာ ေသးေပါက္ခ်ခဲ့ၿပီးမွ သူ႕ရဲ႕ ]]ပန္းကန္ျပားပ်ံျဖင့္ေရာက္လာေသာ အျခားကမၻာ မွၿဂိဳဟ္သားမ်ား}}ဇာတ္လမ္းကိုခင္းက်င္းကျပတာပါ။

ဒါေပမယ့္  ...အတြင္းသိအစင္းသိေနတဲ့ အေဖအရင္းႀကီးဦးၾကာေမာင္ေၾကာင့္ သူ႕ရဲ႕ လုပ္ကြက္ေတြ လူေရွ႕မွာဗူးေပၚသလိုေပၚရၿပီေလ။  

ဒါတြင္ဘယ္ဟုတ္ဦးမလဲ။

ဦးၾကာေမာင္က  ...

]]ေကာင္မ၊ လူႀကီးေတြကိုအိပ္ေရးပ်က္ေအာင္ ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ ၿဂိဳဟ္ေမႊဦးဟဲ့၊ နင့္လင္ၿဂိဳဟ္သားဆိုတာ ေဟာဒီဟာလားဟဲ့}}

-ဆိုတဲ့ၿပီး နတ္႐ုပ္ႀကီးကိုယူၿပီး မခင္ေမႊကိုေပါက္ခ်လိုက္တာ ေခါင္းေပၚတည့္တည့္က်လို႔ ေခါင္းကြဲၿပီး သတိလစ္သြားပါေလေရာ။ ေဘးလူေတြသာဝိုင္းမဆြဲရင္ မခင္ေမႊအဲဒီမွာတြင္ ေသသြား ႏိုင္တယ္။

မခင္ေမႊရဲ႕ပန္းကန္ျပားပ်ံဇာတ္လမ္းဟာ မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္  ...လူေတြကို လိမ္ဖို႔အတြက္ ပန္းကန္ျပားပ်ံနဲ႔ၿဂိဳဟ္သားေတြပါေအာင္ ဇာတ္လမ္းဆင္တာကေတာ့ အႀကံ အစည္က ႀကီးက်ယ္လြန္းပါတယ္။ ၾကည့္ရတာ  ...ပန္းကန္ျပားပ်ံပါတဲ့ သိပၸံဗီဒီယိုကားေတြ ၾကည့္ၿပီး ဒီစိတ္ကူးကို ရပုံပဲ။

မခင္ေမႊဟာ အသက္ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက အဲဒီလိုမ်ိဳး  ... လူေတြတုန္လႈပ္ၿပီး ေျပာစမွတ္ျဖစ္သြားေအာင္ ေမႊခဲ့တာပါ။

+ + + + +

ေမႊပုံေမႊနည္းမ်ိဳးစုံေအာင္ ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္ထြက္ေပမယ့္ ေက်ာင္းစာမွာက်ေတာ့ မခင္ ေမႊဟာ မေတာ္ပါဘူး။ ေျခာက္တန္းမွာ ၂ႏွစ္ဆက္က်တယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ မိဘေတြက ေက်ာင္းမထား ေတာ့ဘူး။ မခင္ေမႊကလည္း အားရဝမ္းသာ ေက်ာင္းကိုေက်ာခိုင္းလိုက္တာပါပဲ။

ေက်ာင္းကထြက္ေတာ့ မခင္ေမႊ ေဈးသည္ျဖစ္သြားတယ္။ ဟင္းသီးဟင္း႐ြက္ေရာင္းတဲ့ ေဈးသည္ပါ။ ဒါေပမယ့္ မခင္ေမႊက ေဈးတန္းေလးထဲက ဟင္း႐ြက္တန္းမွာ ေဈးထိုင္ေရာင္းတဲ့ ေဈးသည္အေသးစားမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး။ မခင္ေမႊပဲေလ။ ဘယ္ေခလိမ့္မလဲ။

မခင္ေမႊက မနက္ေစာေစာမွာ အိပ္ရာကထ။ အနီးအပါးက ႐ြာနီးခ်ဳပ္စပ္သုံးေလး႐ြာမွာ ဟင္းသီးဟင္း႐ြက္ေတြလိုက္ေကာက္၊ ၿပီးေတာ့မွ ေဈးထဲကေဈးသည္ေတြကို ေဖာက္သည္ျပန္ ေပးတဲ့ေဈးသည္အႀကီးစားပါ။

မနက္ေဝလီေဝလင္းဆို စက္ဘီးေလးနဲ႔အိမ္ကထြက္ရတယ္။ စက္ဘီးကယ္ရီယာခုံက အထူးျပဳျပင္ထားတဲ့ သစ္သားခုံအျပန္႔ႀကီးပါ။ အဲဒီအေပၚမွာ ထန္းေခါက္ေတာင္းႀကီးႏွစ္လုံးဆင့္ ထပ္ထားတယ္။ ေရွ႕လက္ကိုင္ႏွစ္ဖက္မွာလည္း ဆြဲျခင္းႀကီးႏွစ္ခုကို တစ္ဖက္စီခ်ိတ္လို႔ အိမ္က ထြက္တာပါ။ ႐ြာေလး႐ြာကိုလည္ၿပီးတာနဲ႔ မခင္ေမႊစက္ဘီးေပၚမွာပါလာတဲ့ထည့္စရာေတြနဲ႔ အျပည့္ ဟင္းသီးဟင္း႐ြက္မ်ိဳးစုံပါလာေတာ့တာပါပဲ။ ၿမိဳ႕ေဈးကိုအေရာက္ေျပး၊ ဟင္းသီး ဟင္း႐ြက္ေတြကို ေဈးသည္ေလးေတြဆီ ေဖာက္သည္ေပးတာပါပဲ။

႐ြာေလး႐ြာကို လွည့္ပတ္သြားလာေနေတာ့လည္း မခင္ေမႊဟာ ထုံးစံအတိုင္း ေမႊၿမဲေမႊ ေနတာပါပဲ။ သနပ္ပင္ကုန္း႐ြာမွာ ေဒၚဖြားဇုံဆိုတဲ့အဘြားႀကီးတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ အသက္ႀကီး လွၿပီ။ ခါးကလည္းကိုင္း၊ အေရျပားေတြေတာင္ ႐ႈံ႕တြတြဲက်လို႔ ႐ုတ္တရက္ၾကည့္ရင္ ေၾကာက္ စရာေကာင္းတဲ့ပုံစံနဲ႔ အဘြားအိုႀကီးတစ္ေယာက္ေပါ့။ 

အဲဒီေဒၚဖြားဇုံႀကီးကို စုန္းမႀကီးပါလို႔ မခင္ေမႊက သတင္းျဖန္႔တယ္။ စုန္းမွ `ေခ်းစားစုန္း´ပါတဲ့။

မခင္ေမႊက ေဒၚဖြားဇုံေခ်းစားစုန္းျဖစ္ေၾကာင္း သဘာ၀က်ေအာင္ ဘယ္လိုေျပာသလဲ ဆိုေတာ့  ...

လသာညတစ္ညသန္းေကာင္ယံမွာ သူဟာ ဝမ္းထဲကနာလာတာနဲ႔ အိမ္သာကိုေျပးခဲ့ ပါသတဲ့။ အိမ္သာသြားရင္း အိမ္သာထဲလည္းငုံ႔ၾကည့္လိုက္ေရာ၊ ဦးေခါင္းတစ္လုံးဟာ သူတက္ေနတဲ့အိမ္သာရဲ႕ က်င္းထဲမွာ လိမ့္လိမ့္-လိမ့္လိမ့္နဲ႔ ေခ်းေတြစားေနတာကို ေတြ႕ရပါသတဲ့။ ေခ်းစားစုန္းေတြဟာ လသာညေတြမွာ အိမ္သာေတြထဲလိုက္ၿပီး မစင္ေတြစားတတ္ၾကတယ္ဆိုတဲ့ ဆို႐ိုးစကား ကလည္းရွိထားတာကိုး။ မခင္ေမႊက အဲဒါကိုကိုးကားၿပီးေျပာတာပါ။ 

ဒါနဲ႔ပဲ  ...မခင္ေမႊက ဆူးခက္ေတြယူၿပီး အိမ္သာအဝကေန ေစာင့္ေနပါသတဲ့။ ေခ်းစားစုန္း ရဲ႕ဦးေခါင္းႀကီး အိမ္သာက်င္းထဲကေန တလိမ့္လိမ့္နဲ႔ ျပန္လည္းတက္လာေရာ သူက ေခါင္းႀကီး ကိုဆူးခက္ေတြနဲ႔အုပ္ၿပီး ဖမ္းထားလိုက္ပါတယ္တဲ့။ ေခ်းေတြစားလာတဲ့ေခါင္းျပတ္ႀကီးကိုလည္း ၾကည့္လိုက္ေရာ မ်က္ႏွာႀကီးကေဒၚဖြားဇုံမ်က္ႏွာႀကီးျဖစ္ေနပါသတဲ့။ ေဒၚဖြားဇုံႀကီးက သူ႕ကိုလႊတ္ေပးဖို႔ ငိုယိုၿပီးေတာင္းပန္လို႔ သူကသနားၿပီးလႊတ္ေပးလိုက္တာဆိုတဲ့ဇာတ္လမ္းကို သူဟင္း႐ြက္ေကာက္တဲ့ အိမ္ေတြေစ့ေအာင္လိုက္ေျပာတယ္ေလ။

မခင္ေမႊ ေမႊတတ္မွန္းကိုမသိေသးတဲ့ ႐ိုးသားတဲ့ေတာသူေတာင္သားေတြက ၿမိဳ႕သူေျပာတဲ့ စကားဆိုေတာ့ အစပိုင္းမွာယုံၾကတာေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ ေဒၚဖြားဇုံေခ်းစားစုန္းဆိုတဲ့သတင္းဟာ တစ္႐ြာလုံးျပန္႔သြားေတာ့တယ္။ တစ္႐ြာလုံးသိၿပီဆိုေတာ့ ၾကာလာတဲ့အခါ ေဒၚဖြားဇုံကိုယ္တိုင္လည္း ဒီသတင္းကိုျပန္ၾကားေတာ့တာေပါ့။

ဘာေျပာေကာင္းမလဲ။ မခင္ေမႊျဖန္႔တဲ့သတင္းမွန္းသိသြားတဲ့ အဘြားႀကီးဟာ မခင္ေမႊ သူ႕အိမ္ေရွ႕ကျဖတ္အသြားမွာ ႏွစ္ျပားမတန္ေအာင္ ပက္ပက္စက္စက္ ညစ္ညစ္ပတ္ပတ္ေတြနဲ႔ တိုင္းထြာၿပီး ဆဲပါဆိုပါေလေရာ။ မခင္ေမႊကလည္းမခံဘူး။ ျပန္ၿပီးရန္ေတြ႕တယ္။ ဆဲတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရန္ပြဲဟာ ႐ြာေကာင္စီဥကၠဌကိုယ္တိုင္လာၿပီးျဖန္ေျဖမွၿပီးသြားၾကတယ္တဲ့။ ရန္ပြဲအစ တုံးက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရန္ျဖစ္တာကိုၾကည့္ၿပီး ဝိုင္းေဟာင္ေနၾကတဲ့႐ြာေခြးေတြေတာင္ ရန္ပြဲ ႀကီးက်ယ္လာေတာ့ လန္႔ျဖတ္ၿပီးထြက္ေျပးကုန္ၾကတယ္လို႔ ေျပာစမွတ္တြင္က်န္ရစ္ခဲ့ပါတယ္။

ေဒၚဖြားဇုံကိုမခင္ေမႊက စုန္းလို႔စြတ္စြဲတာ တျခားေၾကာင့္မဟုတ္ပါဘူး။ ေဒၚဖြားဇုံက သူ႕ယာထဲကထြက္တဲ့ဟင္း႐ြက္ေတြကို မခင္ေမႊကိုမေရာင္းလို႔ပါ။ မခင္ေမႊေဈးႏွိမ္ေကာက္မွန္း သိေတာ့ မခင္ေမႊနဲ႔အၿပိဳင္ဟင္း႐ြက္ေကာက္တဲ့တျခားတစ္ေယာက္ကိုပဲ အဘြားႀကီးကေရာင္းတယ္ေလ။ အဲဒီ ျပစ္ခ်က္နဲ႔ ေဒၚဖြားဇုံႀကီးခမ်ာ ေခ်းစားစုန္းလို႔ စြတ္စြဲခံခဲ့ရတာပါပဲ။

ေမႊလည္းေမႊတဲ့ မခင္ေမႊပါ။

+ + + + +

သနပ္ပင္ကုန္း႐ြာမွာတြင္မဟုတ္ေသးပါဘူး။ ကုန္းေတာဆိုတဲ့႐ြာမွာလည္း ေမႊခဲ့ေသးတာပါပဲ။

ကုန္းေတာ႐ြာမွာ ဦးျဗားႀကီးဆိုတဲ့မုဆိုးဘိုႀကီးတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ အသက္ငါးဆယ္ ေက်ာ္အဘိုးႀကီးပါ။ သားသမီးေတြကအိမ္ေထာင္က်သြားေတာ့ သူတစ္ေယာက္တည္း အိမ္တစ္လုံးနဲ႔ ေနတယ္။ သူကလည္း ၿခံစိုက္စားေတာ့ မခင္ေမႊက ဦးျဗားႀကီးယာထဲကထြက္တဲ့ ဟင္းသီးဟင္း႐ြက္ ေတြေကာက္ရင္းနဲ႔ ေန႔တိုင္းလိုလိုေရာက္ေနတာေပါ့။

ဒီမွာ မိန္းမေသတာၾကာၿပီမို႔ ေနာက္မိန္းမလိုခ်င္ေနတဲ့မုဆိုးဘို အဘိုးႀကီးနဲ႔ မခင္ေမႊနဲ႔ ေတြ႕ေတာ့တာပါပဲ။

ဒီအျဖစ္မွာလည္း မခင္ေမႊက စေမႊတာပါပဲ။ ဦးျဗားႀကီးကို အသက္ႀကီးမွတစ္ေယာက္ တည္း လုပ္ကိုင္စားေနရတာ ဦးႀကီးကိုကၽြန္မသနားလိုက္တာတဲ့။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ သမီးတစ္ေယာက္ လို ဦးႀကီးကိုျပဳစုေပးခ်င္လိုက္တာတဲ့။ အဲဒီလိုေျပာေျပာၿပီး ဟင္းသီးဟင္း႐ြက္ေတြကိုေဈးခ်ိဳခ်ိဳ ေခ်ာင္ေခ်ာင္ နဲ႔ရေအာင္ လုပ္တာပါ။

မခင္ေမႊက အဲဒီလိုေတြေမႊေတာ့ နဂိုကမွ မိန္းမလိုခ်င္ေနတဲ့ မုဆိုးဘိုႀကီးအတြက္ စိတ္ကူးယဥ္ခ်င္စရာေတြျဖစ္လာေရာ။ အဘိုးႀကီးက သူ႕အ႐ြယ္ကိုမွမေထာက္ မခင္ေမႊကို ရည္းစား စကားေျပာတယ္။ မခင္ေမႊကလည္း ေရလိုက္ငါးလိုက္ေနၿပီး အဘိုးႀကီးဆီက ရသမၽွ ေတြ ခ်ဴခ်တယ္။

ပထမဆုံး ဦးျဗားႀကီးနားေထာင္ေနက် ဒစ္ဂ်စ္တယ္ေရဒီယိုေလးကို ရေအာင္ယူလိုက္တယ္။ မနက္ေစာေစာ အိမ္ကထြက္လာရင္း မႏၲေလးအက္ဖ္အမ္နားေထာင္ခ်င္လို႔ပါလို႔ အေၾကာင္းျပၿပီးေတာင္း တာပါ။ တကယ္လည္း မခင္ေမႊက မနက္တိုင္းစက္ဘီးလက္ကိုင္မွာ ေရဒီယိုေလးကိုခ်ိတ္ၿပီး မႏၲေလး အက္ဖ္အမ္ကိုအသံအက်ယ္ႀကီးဖြင့္ၿပီး ႐ြာစဥ္လွည့္သြားေနေတာ့တာပါပဲ။ အဘိုးႀကီးက အဲဒါေလး ကိုၾကည့္ၿပီး ေရဒီယိုသံေလးေပးလို႔ မခင္ေမႊ သူ႕အိမ္ထဲ ဝင္လာရင္ပဲ သေဘာက်ေနေတာ့တာပါ။ သူ႕မွာေတာ့ နားေထာင္စရာေရဒီယိုမရွိေတာ့ဘူး။

ေနာက္တစ္ခါ ကက္ဆက္ကေလးကို အပ်င္းေျပနားေထာင္ခ်င္လို႔ပါဆိုၿပီး ေတာင္းျပန္တယ္။ ဦးျဗားႀကီးက ေပးလိုက္ျပန္တာပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပၿပီး အဘိုးႀကီးဆီကပစၥည္းေတြ တျဖည္းျဖည္းကဲ့ယူလိုက္တာ ေနာက္ဆုံး အဆင့္ေလးဆင့္ပါ ဘီ႐ိုႀကီးကို ႏြားလွည္းငွားၿပီး အိမ္အပါ သယ္သြားတဲ့အထိပါပဲ။ မုဆိုးဘိုတဏွာ႐ူးႀကီးကလည္း အႏွပ္ခံရလို႔ခံရမွန္းမသိ။ သူေပးတဲ့ကမ္းတဲ့ ေက်းဇူးေတြေၾကာင့္ မခင္ေမႊ တစ္ေန႔ သူ႕အလိုလိုက္လိမ့္ မယ္လို႔ထင္ၿပီး ေပးေနတာပါပဲ။

ၾကာေတာ့ ဦးျဗားႀကီးရဲ႕သမီးေတြက ဒီအေၾကာင္းေတြကိုသိသြားတယ္။ ဦးျဗားႀကီးသမီး အႀကီးမက တစ္မနက္ ဦးျဗားႀကီးအိမ္ကလာေစာင့္ၿပီး မခင္ေမႊကိုရန္ေတြ႕တယ္။

]]ကိုယ့္အေဖအ႐ြယ္ႀကီးကိုခ်ဴစားေနတာ နင္မရွက္ဘူးလားဟဲ့ ပိုင္းလုံးမ}}  ...လို႔ေျပာတယ္။

မခင္ေမႊကလည္း မခံဘူး။

]]ကိုယ့္အေဖကိုယ္ထိန္းဟဲ့၊ ညီးအေဖတဏွာ႐ူးတာ ညီးမသိဘူးလား}}လို႔ ျပန္ပက္တယ္။

တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ ဆဲၾကဆိုၾကရန္ေတြ႕လိုက္ၾကတာဟာ ႏွစ္ေယာက္သား နပမ္းထလုံးတဲ့အထိပါပဲ။ ေဘးလူေတြ ေျပာၾကတာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ထမီေတြေတာင္ကၽြတ္ကုန္တယ္လို႔ ေျပာတယ္။

ဦးျဗားႀကီးကေတာ့ သမီးဖက္ကပါရအခက္၊ မခင္ေမႊဖက္က ရပ္ရအခက္နဲ႔ ]]တဟဲ့ဟဲ့}}နဲ႔ ေအာ္ရင္းက အေမာဆို႔ၿပီးလဲသြားသတဲ့။

ဦးျဗားႀကီးအဲဒီကတည္းကလဲသြားတာဟာ အိပ္ရာေပၚကကိုျပန္ မထႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ နာတာရွည္လူမမာႀကီးျဖစ္သြားတယ္။ မခင္ေမႊလည္း ဦးျဗားႀကီးအိမ္ဖက္ကို ေျခဦးေတာင္မလွည့္ ေတာ့ဘူး။

မၾကာဘူး။ ဦးျဗားႀကီးေသသြားတယ္။ မခင္ေမႊမလာေတာ့လို႔ လြမ္းဖ်ားလြမ္းနာက်ၿပီးပဲ ေသတာလား။ အ႐ြယ္နဲ႔မလိုက္ေအာင္ သမီးအ႐ြယ္ေလးကိုႀကိဳက္မိတာ တစ္႐ြာလုံးနဲ႔သားသမီး ေတြ သိသြားလို႔ ရွက္ၿပီးေသတာလားေတာ့မသိဘူး။ ဦးျဗားႀကီးေသသြားတာေတာ့အမွန္ပဲ။

မခင္ေမႊကေတာ့ သိပ္ၿပီးဣေျႏၵမပ်က္လွပါဘူး။

]]ကၽြန္မကဦးႀကီးကိုခင္လို႔ပါ၊ ဦးႀကီးကလည္း သမီးေတြက ဖေအရယ္လို႔ျပန္မၾကည့္ မျပဳစုေတာ့ ကၽြန္မကိုပဲ သမီးေလးလိုခင္ေနရွာတာေလ၊ သူ႕ပစၥည္းေတြေပးတယ္ဆိုတာလည္း ကၽြန္မကိုသမီးတစ္ေယာက္လိုသေဘာထားၿပီးေပးတာပါ၊ ဦးႀကီးသာမေသေသးရင္ ကၽြန္မက ေကာင္းေကာင္းျပဳစုေပးမလို႔ပါ၊ ကၽြန္မနဲ႔ဦးႀကီးနဲ႔က ႐ိုး႐ိုးသားသား အေဖနဲ႔သမီးလို သံေယာဇဥ္ တြယ္ေနၾကတာပါ}}

ဦးျဗားႀကီးေသၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ မ်က္ရည္ေလးတစမ္းစမ္းနဲ႔ မခင္ေမႊက အဲဒီလိုေျပာ တတ္ပါတယ္

+ + + + +

သူသြားလာေနတဲ့႐ြာေတြမွာခ်ည္းေမႊတာလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ ေဈးထဲမွာလည္း မခင္ေမႊဟာ ေရွးထုံးစဥ္လာမပ်က္ ေမႊေနတာပါပဲ။

သူ႕တာဝန္က ဟင္းသီးဟင္း႐ြက္ေတြေဖာက္သည္ေပးၿပီးရင္ၿပီးၿပီေလ။ ဟင္း႐ြက္ဖိုးေတြရဖို႔ က ေဈးကြဲတဲ့အထိ ေရာင္းခ်ၿပီးတဲ့အခ်ိန္ထိ ေစာင့္ရတာကိုး။ အဲဒီေတာ့ သူမ်ားေတြေဈးေရာင္း ေကာင္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာ မခင္ေမႊက အားေနတယ္။

အားေနေတာ့လည္း ပိုၿပီးေမႊလို႔ေကာင္းတာေပါ့။

အထည္ဆိုင္က အထည္ကို လေပးနဲ႔ယူၿပီး တစ္ေနရာမွာ လတ္တေလာေငြေပၚေအာင္ ေလၽွာ႔ေဈးနဲ႔ေရာင္းစားတာမ်ိဳးေလာက္ကေတာ့ မခင္ေမႊအတြက္ အေသးအဖြဲပါ။ အတိုးနဲ႔ေငြေခ်း ၿပီးေတာ့လည္း ျပန္ဆပ္ၿပီးပါၿပီလို႔ ျငင္းတာမ်ိဳးလည္း မနည္းပါဘူး။ ေဈးသည္ေတြစုလုပ္တဲ့ စုေၾကးထဲမွာ ဝင္ပါ၊ သူ႕အလွည့္က်လို႔ သူ႕ေဝစုရၿပီးရင္ စုေၾကးကိုထပ္မထည့္ေတာ့လို႔ ရန္ျဖစ္ရ တာမ်ိဳးလည္း ရွိပါေသးတယ္။ ဘယ္နားက ဘယ္ဘုရားျပဳျပင္ဖို႔ဆိုၿပီး ေငြဖလားတစ္လုံးနဲ႔အလႉ လိုက္ခံတဲ့ျမင္ကြင္း ကိုလည္း ျမင္ရတတ္ပါတယ္။ ဘုရားေဂါပကေတြကပဲ သူ႕ကိုတာဝန္ေပးထား သလိုလို။ တကယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ သံသယရွိတဲ့သူက ဘုရားကိုသြားစုံစမ္းေတာ့ ေပၚတာပါပဲ။ ဘယ္သူကမွအလႉေငြ မေကာက္ခိုင္းဘူးတဲ့။ ဘုရားအေၾကာင္းျပၿပီးေကာက္လို႔ရတဲ့အလႉ ေငြေတြကို သူသုံးပစ္တာေလ။

အဲဒီလို အမ်ိဳးမ်ိဳးလွည့္ပတ္ေမႊခဲ့တဲ့မခင္ေမႊ၊ အ႐ြယ္ေကာင္းတုန္းမွာပဲ ႐ုတ္တရက္ ေသသြားရွာပါတယ္။

+ + + + +

ျဖစ္စတုံးကေတာ့ ခပ္ေပါ့ေပါ့ပဲသေဘာထားခဲ့မိတယ္။

ျဖစ္ပုံက မိုးတြင္းႀကီးတစ္မနက္မွာ ထုံးစံအတိုင္း ႐ြာေလး႐ြာလွည့္၊ ဟင္း႐ြက္ေကာက္ၿပီး အျပန္မွာ လမ္းမွာမိုးမိပါေလေရာ၊ မိုးကေတာ္ေတာ္သည္းလို႔ မသြားပါနဲ႔ဦးလို႔ ထန္းေတာ႐ြာက လူေတြက မခင္ေမႊကို တားပါေသးတယ္။ စီးပြားေရးေလာဘေဇာကလည္းရွိေသးတဲ့မခင္ေမႊဟာ ေျပာလို႔မရပါဘူး။ မိုး႐ြာႀကီးထဲမွာပဲ စက္ဘီးနင္းၿပီး ၿမိဳ႕ေဈးအေရာက္ျပန္လာတယ္။

မိုးမိလို႔ ဖ်ားပါေတာ့တယ္။

မခင္ေမႊအေမက ဖ်ားေနရင္ သုံးေလးရက္အနားယူဖို႔ေျပာေပမယ့္ မခင္ေမႊက မနားဘူး။ သူ႕မွာစီးပြားရွာခ်င္စိတ္ ေငြရွာခ်င္စိတ္ကေတာ့ အျပည့္ရွိတယ္။ ဖ်ားရက္တန္းလန္းႀကီးက ပုံမွန္အတိုင္း ႐ြာစဥ္လွည့္ ဟင္း႐ြက္ေကာက္တယ္။ ထပ္မိုးမိတယ္။

အဖ်ားႀကီးလာေတာ့ မခင္ေမႊလည္း မတတ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ နားရေတာ့တယ္။ အိမ္မွာနားရတာမဟုတ္ပါဘူး၊ အဖ်ားႀကီးလြန္းလို႔ ေဆး႐ုံတက္ၿပီး ေဆး႐ုံေပၚမွာနားရတာပါ။

ျဖစ္စက ခပ္ေပါ့ေပါ့သေဘာထားၿပီး အလုပ္ကိုေဇာနဲ႔လုပ္ခဲ့တဲ့ မခင္ေမႊ။ ေဆး႐ုံေရာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ေရာဂါက ေတာ္ေတာ္သည္းေနပါၿပီ။

ေဆး႐ုံတက္ၿပီးသုံးရက္အၾကာမွာပဲ မခင္ေမႊကြယ္လြန္ရွာတယ္။

ေသမယ့္ေန႔က ကေယာင္ကတမ္းနဲ႔ သူသြားေနက်႐ြာနာမည္ေတြကို႐ြတ္တယ္။ ေဈးထဲက သူ႕ေဖာက္သည္ေတြနာမည္ကိုေခၚတယ္။ မၾကာပါဘူး။ သတိလစ္တက္ခ်က္သြားၿပီး အသက္ပါပါသြားေတာ့တာပါပဲ။

မခင္ေမႊအသုဘမွာ မခင္ေမႊအေမဟာ ဖြဲ႕ဖြဲ႕ႏြဲ႕ႏြဲ႕ငိုရွာပါတယ္။

]]အမေလးဟဲ့  ...ခင္ေမႊးေရ၊ ၿဂိဳဟ္ေမႊလြန္းလို႔ လူတကာက ခင္ေမႊလို႔အေခၚခံရတဲ့ ငါ့သမီးေလး၊ မိဘေတြကိုေကၽြးခ်င္ေမြးခ်င္လြန္းလို႔ အလုပ္ေတြကုန္းလုပ္လိုက္တာ ေသပါ ေရာလား ငါ့သမီးရဲ႕၊ အမေလး  ... အဟဲ့ဟဲ့  ...ထၿပီးေတာ့ ေမႊပါဦးေတာ့လား ခင္ေမႊးရဲ႕  ...အယ္  ... ခင္ေမႊရဲ႕၊ ေသရာကထၿပီး ေမႊပါဦးေတာ့လားဟဲ့}}

ခင္ေမႊေသေတာ့ အသက္က၂၄ႏွစ္ရွိေသးတာကိုး။ အပ်ိဳအ႐ြယ္ေလး။ အပ်ိဳလည္းအပ်ိဳ။ ဘယ္ေလာက္ပဲေမႊေမႊ ဒီလိုငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္ေလးနဲ႔ေသသြားတာဆိုေတာ့လည္း လူတကာက သနားၾကတယ္။

ခင္ေမႊ႕အသုဘမွာ လူတိုင္းက ]]တစ္သက္လုံး အမ်ိဳးမ်ိဳးေမႊလာတဲ့ခင္ေမႊ၊ ခုေတာ့  ...မေမႊႏိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့}}လို႔ ေျပာၾကပါတယ္။

အသုဘမွာ  ...

ခင္ေမႊ႕အေမကလည္း  ...

]]ဟဲ့  ...ခုေတာ့ နင္မေမႊႏိုင္ေတာ့ဘူးမဟုတ္လားဟဲ့}}

-လို႔ ဖြဲ႕ဖြဲ႕ႏြဲ႕ႏြဲ႕ငိုတယ္။

အသုဘပို႔ပရိတ္သတ္ကလည္း  ...

]]တစ္သက္လုံးေမႊလာတဲ့ ခင္ေမႊတစ္ေယာက္ အေမႊဇာတ္လမ္းဆုံးၿပီ}}

-လို႔ မွတ္ခ်က္ခ်ၾကတယ္။

တကယ္ေတာ့  ...ခင္ေမႊ႕အေမေရာ၊ လူေတြေရာ မွားၾကပါတယ္။

ခင္ေမႊကို ေသၿပီးလို႔ မေမႊႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႔ထင္ၾကတာဟာ မဟုတ္ပါဘူး။ မွားပါတယ္။

ခင္ေမႊဟာ ေသၿပီးေနာက္ပိုင္းလည္း ဆက္ေမႊေနပါေသးတယ္။

ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့  ...

+ + + + +

မခင္ေမႊေသၿပီးသုံးရက္ေျမာက္ေန႔မွာ လမ္းထဲကမိန္းမႀကီးတစ္ေယာက္ကို မခင္ေမႊ ဝိညာဥ္က ဝင္ပူးတယ္။

ေဒၚဆယ္ဆိုတဲ့မိန္းမႀကီးဟာ ညေနခင္း အိမ္ေရွ႕ကပန္းပင္ေတြကိုေရေလာင္းေနတုံး လက္ထဲ ကေရပန္းကရားလြတ္က်သြားၿပီး အသားေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္လာပါေလေရာ။ သားသမီးေတြက ေျပးလာၿပီး အေမဘာျဖစ္တာလဲ၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲေမးေတာ့  ...

]]ငါ နင္တို႔အေမမဟုတ္ဘူး၊ ငါ ခင္ေမႊးေဟ့၊ ငါ့အေမကို ေခၚေပးစမ္း}}-လို႔ ေျပာတယ္။

မခင္ေမႊသရဲဝင္ပူးတယ္ဆိုတာသိလိုက္ေတာ့ ကေလးေတြလည္း ေၾကာက္လန္႔သြား တယ္။ မခင္ေမႊရဲ႕အေမကို အေျပးအလႊားသြားေခၚရတာေပါ့။

မခင္ေမႊအေမေရာက္လာေတာ့  ...မခင္ေမႊသရဲဝင္ပူးေနတဲ့ ေဒၚဆယ္ႀကီးက  ...

]]အေမ ...အေမ  ...က်ဳပ္မကၽြတ္ေသးဘူးအေမရဲ႕၊ က်ဳပ္ၿပိတၱာဘ၀ ေရာက္ေနတယ္၊ က်ဳပ္ကိုအမဲသားေကၽြးပါအေမ၊ က်ဳပ္သိပ္ဆာတယ္၊ က်ဳပ္ အဆာမစားရတာၾကာၿပီ၊ က်ဳပ္ကို အမဲသားေကၽြးပါ}}

-လို႔ ပူဆာပါေလေရာ။

မခင္ေမႊအေမလည္း သမီးအတြက္ငိုႀကီးခ်က္မနဲ႔စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတဲ့ၾကားထဲက အမဲသား ရွာၿပီးေကၽြးရတယ္။

]]ခင္ေမႊး  ...သမီးေလး၊ သမီးကိုကၽြတ္ေအာင္လြတ္ေအာင္ အေမတို႔ဘယ္လိုလုပ္ ေပးရမလဲ၊ ေျပာပါဦးသမီးရယ္}}

သူ႕အေမကေမးတာကို မခင္ေမႊသရဲမက မေျဖဘူး၊ အမဲသားေတြကိုခ်ည္း ကုန္းစား ေနတယ္။

အမဲသားလည္းကုန္ေရာ  ...

]]အေမ  ...ေနာက္လည္း က်ဳပ္ကိုအမဲသားေကၽြးဦးေနာ္}}

-လို႔ေျပာၿပီး ဝါးကနဲသမ္းလိုက္တာမွာ ေဒၚဆယ္ႀကီး ေပ်ာ့ေခြၿပီး လဲက်သြားပါတယ္။ မခင္ေမႊသရဲ ထြက္သြားၿပီေပါ့။

မခင္ေမႊအေမကေတာ့ သူ႕သမီးက ကၽြတ္ေအာင္လြတ္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ေပးရမယ္ ဆိုတာ ေျပာမသြားလို႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္က်န္ခဲ့ရပါတယ္။

ဒါေပမယ့္  ...မခင္ေမႊကိုေမးဖို႔ ၾကာၾကာမေစာင့္လိုက္ရပါဘူး၊ ေသၿပီးဆယ္ရက္ေျမာက္ ေန႔မွာ မခင္ေမႊသရဲမက တစ္ခါဝင္ပူးျပန္တယ္။

ဒီတစ္ခါဝင္ပူးတာက လမ္းထိပ္က အပ်ိဳႀကီးမသိန္းၾကည္ကို ဝင္ပူးတာပါ။ မွတ္မွတ္ရရ အပ်ိဳႀကီးမသိန္းၾကည္ဆိုတာ မခင္ေမႊငယ္ငယ္က ႐ူးေပါေပါလူပ်ိဳႀကီးကိုေျမႇာက္ပင့္ၿပီး ေမႊခဲ့ဖူးတဲ့ အပ်ိဳႀကီးေလ၊ မခင္ေမႊနဲ႔ မတည့္ပါဘူး။ သူနဲ႔မတည့္တဲ့အပ်ိဳႀကီးကိုမွ မခင္ေမႊသရဲမကလည္း ဝင္ပူးတယ္။

+ + + + +

ဒီတစ္ခါလည္း သူ႕အေမကိုေခၚခိုင္းတာပါပဲ။

အဲဒီေန႔ကေတာ့ အပ်ိဳႀကီးမသိန္းၾကည္အိမ္မွာကို အမဲသားခ်က္တယ္။   

သရဲမက သူ႕အေမလာေအာင္ေတာင္မေစာင့္ေတာ့ပဲ  ...

]]ဒီအိမ္မွာအမဲသားခ်က္တာ ငါသိတယ္ဟဲ့၊ ခုခ်က္ခ်င္းေကၽြး}}

-လို႔ေျပာတယ္။

အိမ္သားေတြလည္းမေနသာဘူး၊ သရဲကိုေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ခ်ေကၽြးလိုက္ရတာ တစ္အိမ္ သားလုံးအတြက္ခ်က္ထားတဲ့အမဲသားေတြေျပာင္ပါေရာ။

အမဲသားကုန္မွ မခင္ေမႊအေမေရာက္လာတယ္။ အေမေရာက္လာေတာ့ အေမကိုၾကည့္ၿပီး သရဲမမခင္ေမႊက ငိုလိုက္ပါေသးတယ္။

]]အေမရဲ႕၊ က်ဳပ္ဒုကၡေတြေရာက္ေနတယ္၊ က်ဳပ္တို႔ဘ၀မွာစားစရာ ေသာက္စရာရွားလို႔ လာေတာင္းစားရတာပါအေမရယ္ အဟီး  ...ဟီးဟီး}}

]]ခင္ေမႊး  ...သမီး၊ သမီးကိုကၽြတ္ေအာင္လြတ္ေအာင္ အေမတို႔ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ၊ ရက္လည္တုန္းက အေမတို႔ေပးတဲ့အမၽွကို သမီးမရဘူးလားကြယ္}}

]]က်ဳပ္ကိုကၽြတ္ေအာင္လုပ္လို႔ မရေသးဘူးအေမ၊ က်ဳပ္ေမႊခဲ့တဲ့ဒဏ္ေတြ က်ဳပ္ခံရဦးမယ္၊ အေမတို႔ က်ဳပ္အတြက္ အလႉအတန္းဘယ္ေလာက္လုပ္လုပ္ က်ဳပ္ကၽြတ္မွာမဟုတ္ေသးဘူး၊ ရက္လည္တုံးက အေမတို႔အမၽွေဝတာကိုၾကားသားပဲ၊ က်ဳပ္ သာဓုေခၚလို႔မရဘူးအေမ}}

]]အမေလး  ...အျဖစ္ဆိုးလွခ်ည္လားသမီးရဲ႕}}

]]က်ဳပ္သြားေတာ့မယ္၊ ေနာက္တစ္ခါလည္း က်ဳပ္ကို အမဲသားေကၽြးဦးေနာ္}}

အပ်ိဳႀကီးမသိန္းၾကည္က ဝါးကနဲသမ္းလိုက္တာမွာ သရဲမမခင္ေမႊ ထြက္သြားေတာ့တယ္။

အပ်ိဳႀကီးက က်ီးၾကည့္ေၾကာင္ၾကည့္ၾကည့္ၿပီး သူဘာျဖစ္တာလဲလို႔ေမးတယ္။ သူ႕ကို မခင္ေမႊသရဲဝင္ပူးတာပါလို႔လည္းေျပာလိုက္ေရာ တစ္ခါက သူ႕ကိုအရွက္ကြဲေအာင္လုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ မခင္ေမႊသရဲကမွ ဝင္ပူးရပါ့မလားဆိုၿပီး အပ်ိဳႀကီးခမ်ာ ေတာက္တစ္ေခါက္ေခါက္ျဖစ္ေနပါ ေတာ့တယ္။

တတိယအႀကိမ္ေျမာက္ ပူးတာကေတာ့ ေသၿပီး ၂၃ရက္အၾကာမွာပါ။ ဒီတစ္ခါေတာ့ လမ္းထိပ္က တ႐ုတ္ကုန္စုံဆိုင္က တ႐ုတ္မအပ်ိဳေလးကိုဝင္ပူးတာ။

တ႐ုတ္မကလည္း အမဲသားေတာင္းစားတာပါပဲ။ ခက္တာက အဲဒီ တ႐ုတ္အိမ္က အမဲသားလုံး၀မစားဘူး။ ဒီေတာ့ သရဲမမခင္ေမႊေတာင္းစားတဲ့အမဲသားကိုမေကၽြးႏိုင္ဘူးလို႔ ျငင္းတယ္။ စားခ်င္ရင္ အိမ္မွာရွိတဲ့ ဝက္သားကိုပဲစားပါလို႔ေျပာတယ္။

သရဲမမခင္ေမႊ ေသာင္းက်န္းေတာ့တာပါပဲ။

]]ဝက္သားငါမႀကိဳက္ဘူးဟဲ့၊ ငါ့ကိုအမဲသားဝယ္ေကၽြး၊ ငါ့ကို ဘာမွတ္သလဲ၊ ဒီေကာင္မနဲ႔ ေနရာခ်င္းလဲပစ္လိုက္မယ္}}

အိမ္ရွင္တ႐ုတ္ေတြလည္း ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ လမ္းေဘးဆိုင္က အမဲအူျပဳတ္ေတြဝယ္ ေကၽြးလိုက္ရတယ္။ မ၀ေသးဘူးဆိုလို႔ တစ္အိုးလုံး မ-လာၿပီးေကၽြးလိုက္ရတယ္ေလ။

မခင္ေမႊအေမေရာက္လာေတာ့ သရဲမက စားေသာက္ၿပီးေနပါၿပီ။

သရဲမ ထြက္သြားေတာ့ အပူးခံရတဲ့အပ်ိဳမေလးက ရွက္ရွက္နဲ႔ ငိုလိုက္တာ။ အိမ္ရွင္ တ႐ုတ္ေတြက သရဲမမခင္ေမႊကိုေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ အမဲသားဝယ္ေကၽြးလိုက္ရသမၽွေတြအတြက္ မခင္ေမႊအေမကို ရန္လုပ္ၾကတယ္။ မခင္ေမႊအေမလည္း ေတာင္းပန္လိုက္ရတာေပါ့။ အျဖစ္ကေတာ့ တစ္မ်ိဳးႀကီးပါပဲ။ ေသၿပီးလို႔ သရဲျဖစ္ေနတဲ့သမီးအတြက္ ေတာင္းပန္ေနရ တာကိုး။

+ + + + +

မခင္ေမႊသရဲမက ရပ္ကြက္ထဲမွာ သုံးႀကိမ္သုံးခါလည္း ဝင္ပူးၿပီးေရာ တစ္ရပ္ကြက္လုံး ေျခာက္ျခားေနၾကၿပီ။

အရင္က သူတို႔ရပ္ကြက္ထဲမွာ သရဲပူးတယ္ဆိုတာ တစ္ခါမၽွ မရွိခဲ့ဖူးပါဘူး။ မခင္ေမႊ အေမႊမ ေသမွ လူေတြသရဲအပူးခံရေတာ့တာပါ။ မခင္ေမႊ သရဲမက အဲဒီလိုသာ ခဏခဏဝင္ပူးေနရင္ ေနာင္  ...ငါတို႔ကိုမ်ားဝင္ပူးေနဦးမွာလားဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ ေၾကာက္လန္႔ ေနၾကတာပါ။

မခင္ေမႊဟာ မေသခင္ကလည္းေမြ  ...ေသၿပီးေတာ့လည္း ေမႊတုန္းပါလား။

တစ္ရပ္ကြက္လုံး သရဲပူးတဲ့အေတြ႕အႀကဳံကို မေတြ႕ဖူး မႀကဳံဖူးၾကေပမယ့္  ...မခင္ေမႊသရဲ တကယ္ဝင္ပူးတယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ယုံၾကပါတယ္။ ဆိုလိုတာက  ...အပူးခံရတဲ့လူေတြဟာ သူတို႔ကို မခင္ေမႊဝင္ပူး ပါတယ္ဆိုၿပီး လိမ္ေနၾကတာမဟုတ္ဘူး၊ တကယ္ကိုအပူးခံရတယ္ ဆိုတာ ယုံေလာက္တယ္လို႔ဆိုခ်င္တာပါ။

ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့  ...ပထမအပူးခံရတဲ့ေဒၚဆယ္ဆိုတာလည္း လူႀကီးတစ္ေယာက္၊ လိမ္စရာအေၾကာင္းမရွိဘူး။ ဒုတိယအပူးခံရတဲ့ အပ်ိဳႀကီးမသိန္းၾကည္ကလည္း သူနဲ႔မတည့္တဲ့ မခင္ေမႊ သရဲျဖစ္မွသူ႕ကိုဝင္ပူးပါတယ္လို႔ ဟန္ေဆာင္မွာမဟုတ္ဘူး။ တ႐ုတ္မအပ်ိဳေလးကလည္း အမဲသားမစားပဲ သရဲပူးမွေတာင္းစားတာ၊ သရဲအပူးခံရမွန္းသိေတာ့ ရွက္ၿပီးငိုတာေတြကိုၾကည့္ရင္ ဟန္ေဆာင္ေန တာမဟုတ္မွန္းသိသာတယ္ေလ။

ဒီေတာ့  ...မခင္ေမႊဟာ မကၽြတ္မလြတ္ပဲ သရဲတေစၧဘ၀နဲ႔ ရပ္ကြက္ထဲမွာ လွည့္ေမႊ ေနၿပီဆိုတာ ထင္ရွားေနတယ္။

သရဲမမခင္ေမႊဟာ ဘယ္ေလာက္ထိ ဆက္ေမႊေနဦးမွာလဲ။ အခုပဲ ေသၿပီးတာ လ ေတာင္မလည္ေသးဘူး၊ သုံးခါဝင္ပူးၿပီးၿပီ။ ေနာင္ဆိုရင္ ရွိသမၽွလူေတြကို ဝင္ပူးၿပီး အမဲသား ေတာင္းစားေနဦးမွာလား။

တစ္ရပ္ကြက္လုံးဟာ မခင္ေမႊသရဲကိုေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ စိတ္ဓာတ္ေျခာက္ျခား ကုန္ၾကပါၿပီ။ ညေနေစာင္းတာနဲ႔ အိမ္ျပင္ေတာင္ သိပ္မထြက္ရဲၾကေတာ့ဘူး။ မခင္ေမႊ ဝင္ပူးမွာစိုးလို႔တဲ့။

+ + + + +

ဒီလိုနဲ႔ မခင္ေမႊအတြက္ လလည္ဆြမ္းေကၽြးတဲ့ေန႔ ေရာက္လာတယ္။

မခင္ေမႊအေမက ဆြမ္းေကၽြးပြဲကို ႂကြလာတဲ့ဘုန္းႀကီးေတြကို မခင္ေမႊသုံးႀကိမ္သုံးခါ ဝင္ပူးၿပီး မကၽြတ္လြတ္ေသးတဲ့အေၾကာင္းေလၽွာက္ထားတယ္။ ကၽြတ္ေအာင္လြတ္ေအာင္အမၽွ အတန္း ေဝေပးဖို႔လည္း ေလၽွာက္ထားလိုက္တယ္။

ေရစက္ခ်အမၽွေဝအၿပီးမွာ မခင္ေမႊေရာက္လာပါေတာ့တယ္။ ေရာက္လာပုံက အလႉပြဲမွာ လာကူေပးေနတဲ့ မခင္ေမႊရဲ႕သူငယ္ခ်င္း ခင္တင့္ဆိုတဲ့ေကာင္မေလးကိုယ္ထဲကို ဝင္ပူးၿပီး ေရာက္ လာတာပါ။

ခင္တင့္က အသားေတြတဆတ္ဆတ္တုန္ရင္းက သူဟာ မခင္ေမႊျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာတယ္။

အေတာ္ပဲ။ ဘုန္းႀကီးေတြျပန္မႂကြေသးခင္ ဝင္ပူးေတာ့ သရဲမကို တစ္ခါတည္း တရားျပ လို႔ရတာေပါ့။

ဘုန္းႀကီးကလည္း တရားျပပါတယ္။

]]ဒကာမေလး ဘုန္းႀကီးတို႔ေရစက္ခ်အမၽွေဝခ်ိန္မွာ သာဓုမေခၚဘူးလား}}

]]သာဓုေခၚလို႔မရပါဘူးဘုရား}}

မခင္ေမႊဝင္ပူးေနတဲ့ ခင္တင့္ကျပန္ေျဖတယ္။

]]ဘာလို႔ေခၚလို႔မရတာလဲ}}

]]တပည့္ေတာ္မလုပ္ခဲ့တဲ့မေကာင္းမႈေတြကမ်ားလြန္းလို႔ပါဘုရား၊ ၿပိတၱာဘ၀နဲ႔ျပန္ၿပီး ေပးဆပ္ ရမယ္လို႔ ၿပိတၱာဘုံက အႀကီးအကဲေတြက ေျပာပါတယ္}}

]]ဒုကၡ၊ ဒုကၡ၊ ဒုကၡပါလား၊ ဒါျဖင့္လည္း ဒကာမေလး၊ က်န္ရစ္သူမိဘေတြ ပူပန္ ေသာကမျဖစ္ရေအာင္ လူေတြကိုဝင္ဝင္ပူးတာမ်ိဳးမလုပ္ပါနဲ႔}}

]]လူတကာကို ပူးခ်င္တိုင္းပူးလို႔မရပါဘူးဘုရား၊ ကံနိမ့္ေနတဲ့လူ၊ စိတ္အားငယ္ တဲ့သူေတြကိုသာ ဝင္ပူးႏိုင္တာပါ}}

]]ဘယ္သူ႕ကိုမွ ဒုကၡမေပးပါနဲ႔၊ ဒကာမေလးေရာက္ေရာက္လာေတာ့ မိဘမ်ားလည္း စိတ္ဆင္းရဲရတယ္၊ အပူးခံရသူမ်ားလည္း ဒုကၡေရာက္ရတယ္၊ ကိုယ့္ဘ၀နဲ႔ကိုယ္ ေအးေအး ေနပါ}}

]]တပည့္ေတာ္မ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္လြန္းလို႔ပါဘုရား}}

]]ေအး  ...ေနာင္အခါပူးရင္ အစားစားရလိမ့္မယ္မထင္နဲ႔၊ ဘယ္ေလာက္ပူးပူး ဘယ္သူ႕ကိုပူးပူး ဘာမၽွမေကၽြးဖို႔ အားလုံးကိုငါမိန္႔ခဲ့မယ္၊ လူေတြကိုဒုကၡမေပးနဲ႔၊ ၾကားလား}}

ဘုန္းႀကီးကလည္းမိန္႔လိုက္ေရာ မခင္ေမႊဝင္ပူးေနတဲ့မခင္တင့္ဟာ ၾကဴၾကဴပါေအာင္ ငိုပါေတာ့တယ္။

]]ျဖစ္မွျဖစ္ရေလသမီးရယ္}}

မခင္ေမႊအေမကလည္း ဝမ္းပန္းတနည္း ငိုခ်လိုက္ပါတယ္။

မခင္ေမႊဟာ ငို႐ႈိက္ရင္းကေနပဲ မခင္တင့္ကိုယ္ထဲက ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။ ဒီတစ္ခါ ေတာ့ ဘာမၽွလည္းေတာင္းမစားလိုက္ရ၊ သူ႕ကိုလည္း ဘာမၽွမေကၽြးလိုက္ရပါဘူး။

မခင္ေမႊအေမက အေမဆိုေတာ့ သရဲဘ၀ေရာက္ေနတဲ့သူ႕သမီးကို ဘာမၽွမေကၽြးလိုက fရတဲ့အတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္က်န္ခဲ့ပါတယ္။

ဘုန္းႀကီးကေတာ့ ေနာင္ကို ဘယ္သူ႕မၽွဝင္မပူးဖို႔ မိန္႔လိုက္ၿပီ။ ဝင္ပူးရင္လည္း အစား အေသာက္မေကၽြးေမြးဖို႔ အားလုံးကိုမိန္႔ၾကားခဲ့တယ္။ အစားအေသာက္ေကၽြးေလ စားရမွန္းသိလို႔ ပူးဖို႔ႀကိဳးစားေလျဖစ္ေနမွာစိုးလို႔ ဘုန္းႀကီးက မိန္႔မွာခဲ့တာပါ။

ေရွ႕ဆက္ၿပီး ဘယ္လိုျဖစ္မယ္ဆိုတာေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ရဦးမွာပါ။

+ + + + +

သရဲမမခင္ေမႊဟာ သူ႕ရက္လည္ေန႔မွာ မခင္တင့္ကိုဝင္ပူးၿပီးေနာက္ ဘယ္သူ႕ကိုမၽွ ဝင္မပူးေတာ့ပါဘူး။ တစ္လေလာက္ေစာင့္ၾကည့္တဲ့အထိ ဘယ္သူ႕ကိုမၽွ ဝင္ပူးတာ မေတြ႕ရ ေတာ့ပါဘူး။

မခင္ေမႊ သရဲဘ၀ကကၽြတ္လြတ္သြားတာလား၊ ဘုန္းႀကီးအမိန္႔ကိုနာခံလို႔ပဲလားဆိုတာေတာ့ ေဝခြဲရခက္ပါတယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္  ...ရပ္ကြက္ထဲမွာ သရဲမပူးေတာ့တာကိုပဲ တစ္ရပ္ကြက္လုံး သက္ျပင္းကိုယ္စီ ခ်ၿပီး ဝမ္းသာေနရပါေတာ့တယ္။

ဒါေပမယ့္  ...သိပ္မၾကာဘူး။ ရပ္ကြက္ထဲက ေဒၚဘုမဆိုတဲ့ အေဒၚႀကီးတစ္ေယာက္ ေသသြားတယ္။ ကိုးဆယ့္ေျခာက္ပါးေရာဂါနဲ႔ ႐ိုး႐ိုးေသသြားတာပါ။ ေဒၚဘုမအသက္ကလည္း ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ေနပါၿပီ။

ေဒၚဘုမႀကီးေသၿပီးလို႔ တစ္ပတ္မျပည့္ေသးဘူး ေဒၚဘုမရဲ႕ဝိညာဥ္ဟာ မိန္းမတစ္ ေယာက္ကိုဝင္ပူးပါေလေရာ။ ေဒၚဘုမက ဝင္ပူးတဲ့မိန္းမကတစ္ဆင့္ ထမင္းေတာင္းစားတယ္။ ေဒၚဘုမအိမ္ကလူေတြလည္းေရာက္လာၾကတယ္။

ေသၿပီးမၾကာဘူး  ...ေဒၚဘုမ သရဲျဖစ္ၿပီး လူကိုဝင္ပူးတယ္၊ အစားအေသာက္ေတာင္းစား တယ္ဆိုေတာ့ လူေတြလည္း အံ့ဩသြားၾက၊ ေၾကာက္လန္႔သြားၾကတယ္။ ဒီလိုပဲ လူေသတိုင္း သရဲျဖစ္ၿပီး ဝင္ဝင္ပူးေနေတာ့မွာလား။ အရင္က သရဲပူးတယ္ဆိုတာ မၾကားဘူးပါဘူးေပါ့။

ေဒၚဘုမကေတာ့ တစ္ခါပဲ အဲဒီလိုပူးလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ၿပီး ပူးတာ မေတြ႕ရ ေတာ့ဘူး။

ဒါေပမယ့္  ...လြန္ခဲ့တဲ့တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ကေသသြားတဲ့ ေရထမ္းသမားကိုစံေအးရဲ႕ဝိညာဥ္ သရဲက ကေလးတစ္ေယာက္ကို ဝင္ပူးျပန္တယ္။ သူကေတာ့ မုန္႔ဟင္းခါးတဲ့။ မုန္႔ဟင္းခါးေကၽြးဖို႔ ေတာင္းစားတယ္။ အနီးအနားမွာရွိတဲ့လူေတြလည္း ဝယ္ေကၽြးလိုက္ရတာေပါ့။

ဘယ့္ႏွယ္လဲ။ ကိုစံေအးေသတာျဖင့္ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေနၿပီ။ သရဲျဖစ္လို႔ပူးမယ္ဆိုလည္း ေသခါစကတည္းက ပူးပါေတာ့လား။ ခုမွ ဘာေၾကာင့္ လာၿပီးပူးေနရတာလဲ။ ၾကည့္ရတာ သရဲတေစၧေလာကမွာ မခင္ေမႊ လူေတြကိုဝင္ဝင္ပူးၿပီး အစားအေသာက္ေတာင္းစားတာျမင္လို႔ အႀကံရၿပီး  ...ခုမွ မခင္ေမႊလုပ္သလိုလိုက္လုပ္ၾကတာ ထင္ပါရဲ႕။ မခင္ေမႊကိုအမဲသားေကၽြး တာၾကည့္ၿပီး သရဲေတြ ထႂကြလာၾကတာလား။ 

ဒီလိုဆိုရင္ျဖင့္  ...ခက္ကုန္ေတာ့မွာပါလား။ ရပ္ကြက္ထဲက ေသသြားတဲ့လူေတြထဲမွာ ဘယ္ႏွေယာက္မ်ား သရဲျဖစ္ေနၾကပါလိမ့္။ ရွိသမၽွသရဲေတြ လူတကာဝင္ပူးေနရင္ ခက္လွခ်ည္ ရဲ႕လို႔ ေတြးၾကတယ္။

ေနာက္တစ္မ်ိဳးေတြးၾကတဲ့သူေတြလည္းရွိပါေသးတယ္။ သရဲအပူးခံရတဲ့သူေတြဟာ အစားအေသာက္စားရေအာင္ သရဲပူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာမ်ားလားဆိုတဲ့ အေတြးပါ။ ဒါလည္း သိပ္ေတာ့မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ လူတစ္ေယာက္က အစားေလးတစ္လုပ္စားခ်င္တာနဲ႔ သရဲပူးခ်င္ ေယာင္ေဆာင္ဖို႔ဆိုတာ ခဲယဥ္းသားပဲ။

ၿပီးေတာ့  ...ကိုစံေအးသရဲဝင္ပူးတဲ့ေကာင္ေလးက အသက္ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ရွိေသးတာ။ ကိုစံေအးကို ေကာင္းေကာင္းသိတဲ့ကေလး မဟုတ္ဘူး။ ကိုစံေအးေနခဲ့တဲ့ရပ္ကြက္အစြန္နဲ႔ ေကာင္ေလးေနတဲ့အိမ္နဲ႔က အေဝးႀကီး။ ေကာင္ေလးကို ကိုစံေအးဝင္ပူးေတာ့ သူ႕မိန္းမနဲ႔သူ႕သား သမီးေတြကိုေခၚခိုင္းလို႔ သြားေခၚေပးရတယ္ေလ။ ေရာက္လာေတာ့ ပူးေနတဲ့ ေကာင္ေလးက ကိုစံေအးမိန္းမနဲ႔ကေလးေတြကို နာမည္နဲ႔တကြေခၚႏိုင္ ေျပာႏိုင္တယ္။ သူ ေဘာလုံးကြင္းထိပ္က မက်ည္းပင္ႀကီးမွာ သရဲျဖစ္ေနတဲ့အေၾကာင္းလည္း ေျပာသြားတယ္။ ဒီေတာ့  ...အပူးခံရတဲ့ ေကာင္ေလးကို လိမ္တယ္လို႔လည္း စြတ္စြဲဖို႔ခက္ျပန္ေရာ။

ေဒၚဘုမဝင္ပူးတဲ့မိန္းမကလည္း ေဒၚဘုမသမီးေတြကိုေခၚခိုင္းတာပဲ။ သူကမွ ေဒၚဘုမ တစ္ေယာက္တည္းသိတဲ့လၽွိဳ႕ဝွက္ခ်က္တစ္ခုကိုေျပာသြားေသးတယ္။ ေဒၚဘုမက သူတို႔လမ္း ထဲက မလွေအးဆိုတဲ့မိန္းမကို ေငြငါးရာ ေခ်းထားတဲ့အေၾကာင္း၊ သူေသသြားလို႔ မလွေအးက အေမ့ခံထားတဲ့အေၾကာင္း၊ အတိုးနဲ႔တြက္ရင္ မနည္းေၾကာင္း၊ ဒါေပမယ့္ အတိုးကိုမေတာင္း ေတာ့ပဲ အရင္းငါးရာကို ရေအာင္ေတာင္းဖို႔အေၾကာင္း၊ ရတဲ့ေငြနဲ႔ သူ႕အတြက္ ဘုရားမွာ ေ႐ႊသကၤန္းကပ္ၿပီး အမၽွေဝေပးဖို႔အေၾကာင္း  ...သူ႕သမီးေတြကို မွာတယ္။

သတင္းၾကားတာနဲ႔ အေႂကြးငါးရာယူထားတဲ့ေဒၚလွေအးဟာ ေၾကာက္လြန္းလို႔ တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနၿပီ။ ေဒၚဘုမသမီးေတြသြားေတာင္းစရာေတာင္မလိုဘူး။ အေႂကြးငါးရာကို အိမ္အထိလာေပး သြားတယ္ေလ။

ကဲ  ...အဲဒီလို ေသသူတစ္ေယာက္တည္းသိတဲ့အေၾကာင္း အရာမ်ိဳးေျပာႏိုင္ေနေတာ့ ဟန္ေဆာင္ေနတာပါလို႔ ေျပာလို႔ ဘယ္ရေတာ့မွာလဲ။

ေဒၚဘုမနဲ႔ကိုစံေအးဟာ တစ္ခါစီပဲပူးၿပီး ထပ္မပူးေတာ့ပါဘူး။

အဲ  ...ဒါေပမယ့္ ေနာက္တစ္လေလာက္အၾကာမွာ ေနာက္ထပ္ သရဲတစ္ေကာင္ဟာ ဝင္ပူးျပန္တယ္။

ဒီတစ္ခါဝင္ပူးတဲ့သရဲကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ထူးျခားပါတယ္။

+ + + + +

ဒီတစ္ခါဝင္ပူးတဲ့သရဲက ရပ္ကြက္ထဲမွာ အခ်မ္းသာဆုံးစာရင္းဝင္ ပန္းထိမ္ဖိုပိုင္ရွင္ျဖစ္ ခဲ့တဲ့ ဦးၾကာခိုင္ပါ။

တစ္ေန႔ညေနေစာင္းမွာ မိန္းမတစ္သိုက္ အိမ္တစ္အိမ္ေရွ႕က ခုံတန္းလ်ားေလးမွာ စကားထိုင္ေျပာေနၾကတုံး မသက္တင္ဆိုတဲ့မိန္းမဟာ အသားေတြတဆတ္ဆတ္တုန္လာတယ္။ ဝါးကနဲသမ္းလိုက္ရင္းက အနားက မိန္းမေတြကို မ်က္ေထာက္နီႀကီးနဲ႔ၾကည့္တယ္။

]]ေဟ့  ...ငါ ကိုၾကာခိုင္ပဲ၊ မယြန္းခင္ကို ငါ့ဆီေခၚေပးစမ္း}}

ေဒၚယြန္းခင္ေယာက္်ား ဦးၾကာခိုင္ႀကီး ဝင္ပူးၿပီဆိုတာ သိလိုက္ၾကတယ္။ တစ္ေယာက္က ေဒၚယြန္းခင္ကိုေျပးေခၚတယ္။ ေဒၚယြန္းခင္ေရာ သူ႕သားနဲ႔သမီးေရာ၊ ေျမးႏွစ္ေယာက္ပါ  ...သရဲပူး တဲ့ေနရာကို ေရာက္ခ်လာတယ္။

ပူးေနတဲ့မိန္းမက ေရာက္လာတဲ့လူေတြအားလုံးကို နာမည္နဲ႔တကြ ေခၚတယ္။ သူ ဦးၾကာခိုင္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ မီးပြိဳင့္ရွိတဲ့လမ္းဆုံက ထေနာင္းပင္ႀကီးမွာ သရဲျဖစ္ေနတဲ့အေၾကာင္း၊ သူ႕ကို ဒံေပါက္ေကၽြးဖို႔ေတာင္းဆိုပါေတာ့တယ္။

ေဒၚယြန္းခင္ဟာ သူ႕ေယာက္်ားသရဲျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ သိလိုက္ရေတာ့ ရွက္လည္းရွက္၊ ငိုႀကီးခ်က္မျဖစ္သြားတယ္။

]]ကိုၾကာခိုင္ရယ္  ...ရွင္ဟာ ဘုရားဒကာ ေက်ာင္းဒကာပါ၊ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ေတြအမ်ား ႀကီး လုပ္ခဲ့တဲ့လူပါ၊ ဘာျဖစ္လို႔ သရဲျဖစ္ေနရတာလဲရွင္}}

]]ငါ ဘယ္သိမလဲ၊ ငါ့ကိုသာ ဒံေပါက္ဝယ္ေကၽြးစမ္းပါယြန္းခင္}}

]]အမေလး  ...ျဖစ္ရေလကိုၾကာခိုင္ရဲ႕}}

ဦးၾကာခိုင္သရဲက ဒံေပါက္လည္းစားၿပီးေရာ ထြက္သြားေရာ။ ဘာမၽွ ဆက္မေမးႏိုင္ေတာ့ ဘူး။

ေဒၚယြန္းခင္ကေတာ့ သူ႕ေယာက္်ားသရဲျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကို မယုံဘူး။ မသက္တင္ကိုပဲ ဟန္ေဆာင္တယ္လို႔ စြပ္စြဲတယ္။ မသက္တင္က သူတို႔တစ္အိမ္လုံးအေၾကာင္းသိေနတဲ့ အိမ္ခ်င္း မနီးမေဝးေနတဲ့သူေတြကိုး။ မသက္တင္က သူတို႔ကိုအရွက္ခြဲခ်င္လို႔ ဦးၾကာခိုင္ကိုသရဲျဖစ္ ေနသေယာင္ ဟန္ေဆာင္ၿပီး အရွက္ခြဲတာပါလို႔ ထင္ေနတယ္။

ေဒၚယြန္းခင္တို႔မိသားစုတြင္မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ရပ္ကြက္လုံးကလည္း မသက္တင္ကို သံသယဝင္ၾကတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့  ... ဦးၾကာခိုင္ဟာ မေသခင္က တစ္ရပ္ကြက္လုံးက ေလးစားရတဲ့ ဘုရားဒကာ ေက်ာင္းဒကာႀကီး။ အလႉအတန္းေတြလည္းလုပ္တယ္။ အေပး အကမ္းလည္း ရက္ေရာတယ္။ သမာသမတ္လည္းရွိတယ္။ ပိုက္ဆံရွိတဲ့လူကုံထံႀကီး။ ဦး ၾကာခိုင္ရဲ႕သမာသမတ္ရွိမႈ၊ လူမႈေရးကၽြမ္းက်င္မႈေတြကိုယုံလို႔ တစ္ေခတ္တစ္ခါတုံးက ရပ္ကြက္ လူႀကီးအျဖစ္ေတာင္ တစ္ရပ္ကြက္လုံးက ဝိုင္းၿပီးတင္ေျမႇာက္ထားခဲ့ၾကဖူးတယ္ေလ။ ရပ္ကြက္ ထဲက ဓမၼာ႐ုံႀကီးဟာ ဦးၾကာခိုင္တို႔မိသားစုတစ္စုထဲရဲ႕အလႉေငြနဲ႔ေဆာက္ထားခဲ့တာပါ။ ဓမၼာ႐ုံ ထိပ္က အလႉရွင္စာတန္းႀကီးက ခုထိ ထင္ထင္ရွားရွား သစ္သစ္လြင္လြင္ရွိေနတုံးပါ။

အဲဒီလို လူ႐ိုးလူေျဖာင့္ ဘုရားတရားၾကည္ၫိုတဲ့ ဦးၾကာခိုင္လိုလူမ်ိဳးက ဘာလို႔သရဲျဖစ္ ေနရတာလဲ။

ၿပီးေတာ့  ...ထူးဆန္းလြန္းတဲ့အခ်က္တစ္ခ်က္ရွိေသးတယ္။

ဦးၾကာခိုင္ကြယ္လြန္ခဲ့တာ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ပါၿပီ။ သရဲျဖစ္ေနတယ္ဆိုရင္လည္း ေစာေစာ ကတည္းက အသိေပးပါလား။ မကၽြတ္မလြတ္ပဲ သရဲျဖစ္ေနတဲ့လူက ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္မွပဲ လူကိုဝင္ပူးရသလား။

အဲဒီအေၾကာင္းအခ်က္ေတြကိုေထာက္ၿပီး ေဒၚယြန္းခင္တို႔မိသားစုက မသက္တင္ကို ဟန္ေဆာင္တာပါလို႔စြတ္စြဲတယ္။ ရန္လည္းလုပ္ၾကတယ္။

ေဒၚယြန္းခင္တို႔မိသားစုတြင္မဟုတ္ေသးဘူး၊ ရပ္ကြက္ထဲကလူေတြကလည္း ဦးၾကာခိုင္ သရဲျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကို လက္မခံခ်င္ၾကပါဘူး။ လူတိုင္းလိုလိုက ဦးၾကာခိုင္ကိုၾကည္ၫိုၾက တာကိုး။ ဦးၾကာခိုင္လူေကာင္းျဖစ္တာ သိေနၾကတာကိုး။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း ဦးၾကာ ခိုင္ေက်းဇူးနဲ႔မကင္းၾကတဲ့သူေတြျဖစ္ေနတယ္။

သူ႕ကို သရဲမပူးပဲ ဟန္ေဆာင္လွည့္ဖ်ားတယ္လို႔အစြပ္စြဲခံရေတာ့ မသက္တင္လည္း ေတာ္ေတာ္စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္သြားရွာပါတယ္။ ေဒၚယြန္းခင္အိမ္ကိုလာၿပီး ရွင္းျပေတာင္းပန္ရွာ တယ္။

]]မမယြန္းခင္ရယ္  ...ကိုႀကီးၾကာခိုင္ကၽြန္မကိုပူးတယ္ဆိုတာ ကၽြန္မတကယ္မသိပါဘူးရွင္၊ အဲဒီတုံးက ကၽြန္မသတိလက္လြတ္သလိုျဖစ္သြားၿပီး ဘာေတြဆက္ျဖစ္တယ္၊ ပါးစပ္က ဘာေတြ ေျပာမိတယ္ဆိုတာ ဘာမၽွမမွတ္မိပါဘူး၊ တကယ္ပါမမယြန္းခင္၊ ကၽြန္မက ကိုႀကီးၾကာခိုင္ ဝင္ပူးတယ္ ဆိုတာကို ဘာလို႔ဟန္ေဆာင္ရမွာလဲ၊ ကၽြန္မတို႔မိသားစုအေပၚမွာ ကိုႀကီးၾကာခိုင္ ေက်းဇူးေတြ အမ်ားႀကီးပါ၊ ကၽြန္မေယာက္်ားေနမေကာင္းတုံးက ညႀကီးသန္းေကာင္ ေဆး႐ုံကို ကိုႀကီးၾကာခိုင္ ကိုယ္တိုင္ ကားေမာင္းလိုက္ပို႔တာ ကၽြန္မမေမ့ေသးပါဘူး၊ ကၽြန္မမလိမ္ပါဘူး မမယြန္းခင္ရယ္}}

မသက္တင္က ဝမ္းပန္တနည္းနဲ႔ငိုယိုၿပီးရွင္းျပေတာ့လည္း သံသယဝင္ဖို႔ ခက္သြားျပန္ ပါတယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္  ...ေသၿပီးတာဆယ္ႏွစ္ၾကာမွ ဝင္ပူးတယ္ဆိုတဲ့ အျဖစ္က သဘာ၀မက် လြန္းလို႔ လူတိုင္းက အစာမေၾကၾကပါဘူး။

+ + + + +

မသက္တင္အေပၚမွာ လူေတြဝင္ေနတဲ့သံသယက ေနာက္သုံးရက္အၾကာမွာပဲ ပ်က္ပ်ယ္ သြားပါေတာ့တယ္။

ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့  ...ဦးၾကာခိုင္သရဲက မသက္တင္မဟုတ္တဲ့ တျခားတစ္ေယာက္ကို ဝင္ပူးျပန္လို႔ေလ။

ဒီတစ္ခါ ဦးၾကာခိုင္ဝင္ပူးတာက အသက္၁၂ႏွစ္အ႐ြယ္ ကေလးမေလးကိုပါ။ ရပ္ကြက္ ေတာင္ဖက္ထိပ္မွာေနတဲ့ကေလး။ ေဒၚယြန္းခင္တို႔အိမ္က ရပ္ကြက္ေျမာက္ဖက္ထိပ္မွာဆိုေတာ့ ဦးၾကာခိုင္ပူးေနၿပီဆိုၿပီးလာေခၚခ်ိန္မွာ ေဒၚယြန္းခင္တို႔မိသားစု ကားနဲ႔လိုက္လာရတယ္။

ဟိုေရာက္ေတာ့ ဦးၾကာခိုင္ပူးေနတဲ့ကေလးက သူ႕ကိုဒံေပါက္ဝယ္ေကၽြးဖို႔ေျပာေနပါၿပီ။

ေဒၚယြန္းခင္ကိုျမင္လိုက္တာနဲ႔  ...

]]မယြန္းခင္၊ ငါ့ကို ဒံေပါက္ျမန္ျမန္ေကၽြးစမ္း ငါစားခ်င္လွၿပီ}}

-လို႔ေျပာတယ္။

သားအႀကီးက ကားနဲ႔ပဲ ဒံေပါက္သြားဝယ္တယ္။

ဒံေပါက္သြားဝယ္ေနတုံးမွာ ဦးၾကာခိုင္သရဲနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ၾကာ စကားေျပာခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။

ဦးၾကာခိုင္ဝင္ပူးေနတဲ့ကေလးမက  ...

]]ဟဲ့  ...မယြန္းခင္၊ ငါ့သားအငယ္ ေက်ာ္လင္းေမာင္ေရာ၊ မေတြ႕ပါလား၊ ဟိုတစ္ေခါက္က လည္း မေတြ႕ဘူး၊ အခုလည္း ပါမလာဘူး}}

ေဒၚယြန္းခင္တို႔တစ္မိသားစုလုံး အံ့အားသင့္သြားတယ္။ အသက္ ၁၂ႏွစ္အ႐ြယ္မိန္းက ေလးက သူတို႔မိသားစုအေၾကာင္း ဘယ္လိုလုပ္သိႏိုင္မွာလဲ၊ ဦးၾကာခိုင္ေသတုံးက ဒီကေလး အသက္က တစ္ႏွစ္ ႏွစ္ႏွစ္ရွိဦးမွာေလ။ သားအငယ္အေၾကာင္းကို နာမည္နဲ႔တကြထုတ္ေမး တယ္ဆိုေတာ့  သရဲဦးၾကာခိုင္ဝင္ပူးတယ္ဆိုတာ ယုံေလာက္စရာျဖစ္သြားတာေပါ့။

]]ရွင့္သားအငယ္ ႏိုင္ငံျခားကိုအလုပ္သြားလုပ္တယ္ကိုၾကာခိုင္၊ သုံးႏွစ္ရွိၿပီ}}

ေျပာဆိုေနတုံး ဒံေပါက္သြားဝယ္တဲ့လူျပန္ေရာက္လာလို႔ ဒံေပါက္ထုတ္ကိုျဖည္ေကၽြး ရတယ္။

ဦးၾကာခိုင္ဝင္ပူးေနတဲ့ကေလးက ဒံေပါက္ေတြကို လက္နဲ႔နယ္ဖတ္ၿပီး ပလုတ္ ပေလာင္းစားတယ္။ အဲဒါကိုၾကည့္ၿပီး ေဒၚယြန္းခင္ခမ်ာ မ်က္ရည္မဆည္ႏိုင္ျဖစ္ရတာေပါ့။ လူ႕ဘ၀တုံးက ဘုရားတရားၾကည္ၫိုၿပီး ေပးကမ္းလႉတန္းခဲ့တဲ့သူေတာ္ေကာင္းႀကီး...သရဲျဖစ္ၿပီး အငတ္ငတ္အျပတ္ျပတ္ ျဖစ္ေနတာျမင္ရေတာ့  ...ခ်စ္လင္အတြက္ အသည္းႏွလုံးေႂကြမတတ္ ပူေဆြးသြားရပါတယ္။

ဒံေပါက္စားၿပီးတာနဲ႔ ေကာင္မေလးက ေဒၚယြန္းခင္ကို မ်က္ေထာက္နီႀကီးနဲ႔ၾကည့္ လိုက္တယ္။ ေကာင္မေလးမ်က္လုံးက သာမန္မ်က္လုံးမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ နီရဲၿပီး အေရာင္ တလက္လက္ထြက္ေန တယ္။ ေၾကာက္စရာႀကီး။ ေဒၚယြန္းခင္ ရင္ဆိုင္မၾကည့္ရဲလို႔ မ်က္လႊာခ် ပစ္လိုက္ရတယ္။

]]ဟဲ့  ...မယြန္းခင္၊ လွေႂကြတို႔မိသားစု လာၾကေသးလား}}

]]ဟင္  ...}}

သရဲအေမးေၾကာင့္ ေဒၚယြန္းခင္ တုန္လႈပ္သြားရျပန္ပါတယ္။ ဒါဟာ တကယ္ပဲဦးၾကာခိုင္ မို႔လို႔ ဒီေမးခြန္းေမးႏိုင္ျခင္းမဟုတ္ပါလား။ လွေႂကြဆိုတာ ႐ြာမွာေနတဲ့ ဦးၾကာခိုင္ရဲ႕အမ်ိဳးေလ။ တစ္ႏွစ္တစ္ေခါက္ လာလည္ေနက် ေဆြမ်ိဳးထဲကပါ။

]]လာ  ...လာပါတယ္ကိုၾကာခိုင္}}

]]ေအး  ...ေအး  ...သူ႕သားသမီးေတြေရာ အိမ္ေထာင္က်ကုန္ၾကၿပီလား}}

]]အႀကီးႏွစ္ေယာက္ေတာ့ က်သြားပါၿပီ}}

]]ေအး  ...ေအး  ...လွေႂကြလာရင္ တတ္ႏိုင္သမၽွ ေပးပါ ကမ္းပါမယြန္းခင္၊ ငါ့အမ်ိဳးဆိုၿပီး ဥေပကၡာမျပဳပါနဲ႔၊ သူတို႔ခမ်ာ မရွိရွာဘူး}}

]]ကၽြန္မ ေပးပါကမ္းပါတယ္ကိုၾကာခိုင္၊ ေနာက္ဆုံးအေခါက္က လယ္ေလးတစ္ကြက္ ဝယ္ခ်င္တယ္ဆိုလို႔ ကၽြန္မ ေငြတစ္သိန္းထုတ္ေပးလိုက္ပါေသးတယ္}}

]]ေအးဟယ္  ...ငါ့ညီမေလးကိုၾကည့္႐ႈပါမယြန္းခင္၊ ငါ့မွာ ညီမဆိုလို႔ ဒီတစ္ေယာက္ရွိတာ}}

]]ဟင္  ...}}

ဦးၾကာခိုင္ရဲ႕ေနာက္ဆုံးစကားေၾကာင့္ ေဒၚယြန္းခင္အံ့ဩသြားတယ္။ ပူးေနတဲ့ကေလးမကို မ်က္လႊာပင့္ၾကည့္တယ္။

ေဒၚယြန္းခင္က တစ္ခုခုေျပာမလို႔ျပင္ေနတုံး  ...

]]ငါေနာက္တစ္ခါလာရင္လည္း ငါ့ကိုဒံေပါက္ေကၽြးဦးေနာ္၊ ငါသြားၿပီမယြန္းခင္}}

ေကာင္မေလးပါးစပ္က ]]ဝါး}}ကနဲသမ္းရင္း ဦးၾကာခိုင္သရဲက ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။ ေဒၚယြန္းခင္ ေမးခ်င္တဲ့ေမးခြန္းကို မေမးလိုက္ရေတာ့ဘူး။

+ + + + +

အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ ေဒၚယြန္းခင္တို႔မိသားစုတေတြ ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ၾကတယ္။

]]နင္တို႔သတိထားမိလား၊ နင္တို႔အေဖက မလွေႂကြကို သူ႕ညီမလို႔ ေျပာသြားတယ္}}

]]သတိထားမိတယ္အေမ၊ တကယ္ေတာ့ အေဒၚလွေႂကြက အေဖ့ညီမမွမဟုတ္ပဲ၊ တူမပဲ}}

]]ေအး  ...အဲဒါေၾကာင့္ နင္တို႔အေဖသရဲျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကို ငါ သံသယဝင္သြားရျပန္ၿပီ}}

]]ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္ပါတယ္အေမ၊ ဒါေပမယ့္ ပထမတစ္ခါဝင္ပူးတုန္းကတစ္ေယာက္၊ အခုဝင္ပူးတာက ကေလးမငယ္ငယ္ေလးေလ၊ ဒီကေလးမကေတာ့ ေဒၚသက္တင္လို အေဖ့အေၾကာင္း ေတြ သိမွာမဟုတ္ဘူး၊ ၿပီးေတာ့ ေက်ာ္လင္းေမာင္အေၾကာင္းကိုေမးသြားတာ ထူးျခားမေနဘူးလား၊ ယုံခ်င္စရာျဖစ္မေနဘူးလား}}

]]မလွေႂကြကိုေတာ့ ညီမလို႔ ဘာလို႔ေျပာလဲ၊ တကယ္က တူမေတာ္တာမဟုတ္လား}}

]]ေသတာၾကာသြားလို႔ လူ႕ဘ၀ကအေၾကာင္းေတြ တခ်ိဳ႕ မမွတ္မိေတာ့တာေရာ မျဖစ fႏိုင္ဘူးလားအေမ}}

]]ေဟ့  ...ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ နင္တို႔အေဖသရဲျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကို ငါ လက္မခံခ်င္ဘူး၊ အမွန္ေပၚေအာင္ တစ္ခုခုေတာ့ လုပ္ရမွာပဲ}}

ဝင္ပူးတဲ့ဦးၾကာခိုင္က သူ႕ညီမပါလို႔ေျပာသြားတဲ့ ႐ြာကမလွေႂကြဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ညီမမဟုတ္ပါဘူး။ တူမေတာ္တာပါ။ ဦးၾကာခိုင္ အစ္မႀကီးကေမြးတဲ့တူမ။ ဦးၾကာခိုင္နဲ႔အသက္ သိပ္မကြာလွလို႔ တစ္ခ်ိဳ႕က ညီမလို႔ထင္ၾကတယ္။

ဦးၾကာခိုင္သရဲက သူ႕ညီမလို႔ မွားေျပာသြားတယ္။

ဒီအျဖစ္မွာ ဝင္ပူးတဲ့ကေလးမကို လိမ္တယ္ညာတယ္လို႔စြတ္စြဲဖို႔လည္း ခက္ေနတယ္။ ကေလးမေလးက အသက္ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ပဲ ရွိေသးတယ္။ သူတို႔မိသားစုအေၾကာင္းသိထားဖို႔ ဆိုတာလည္း မလြယ္လွဘူးေလ။

ေဒၚယြန္းခင္စိတ္ထဲမွာေတာ့ သူ႕ေယာက္်ားသရဲျဖစ္ေနတဲ့ကိစၥအေပၚမွာ သံသယေတြ ဝင္သြားပါၿပီ။ တစ္ေနရာရာမွာ လြဲမွားမႈတစ္ခုခုေတာ့ ရွိေနၿပီ။

ေဒၚယြန္းခင္က သူေျပာတဲ့အတိုင္း အျဖစ္မွန္ေပၚေအာင္ ႀကံစည္ပါေတာ့တယ္။

+ + + + +

တစ္ဆင့္စကား တစ္ဆင့္နားနဲ႔ အထက္လမ္းဆရာတစ္ေယာက္နဲ႔ ဆက္မိတယ္။ ေဒၚယြန္းခင္က အဲဒီအထက္လမ္းဆရာကို အိမ္ကိုပင့္လိုက္တယ္။ အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပ တယ္။

ဆရာႀကီးက သူအျဖစ္မွန္ေပၚေအာင္လုပ္ေပးပါ့မယ္လို႔ တာဝန္ယူတယ္။

ဆရာႀကီးက ေနာက္တစ္ခါ ဦးၾကာခိုင္သရဲဝင္အပူးကို ဓမၼာ႐ုံမွာ တည္းခိုၿပီး ေစာင့္ဆိုင္းေနပါတယ္။

+ + + + +

အထက္လမ္းဆရာႀကီး ၾကာၾကာမေစာင့္လိုက္ရပါဘူး။

ေနာက္တစ္ပတ္အၾကာမွာပဲ ဦးၾကာခိုင္သရဲဟာ လူတစ္ေယာက္ကို ဝင္ပူးျပန္တယ္။

ဒီတစ္ခါဝင္ပူးတာက ေဒၚယြန္းခင္တို႔အိမ္နဲ႔မလွမ္းမကမ္းက တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသ lအပ်ိဳမေလးတစ္ေယာက္ကို ဝင္ပူးတာပါ။ ေကာင္မေလးနာမည္က မိုးျမတ္သီတာတဲ့။ မိုးျမတ္သီတာ စာက်က္ေနတုံး ဝင္ပူးတာပါ။

ပူးၿပီး သူဟာ ဦးၾကာခိုင္ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာတယ္။ သူ႕ကို ဒံေပါက္ ဝယ္ေကၽြးဖို႔ လည္းေျပာတယ္။

မိုးျမတ္သီတာမိဘေတြက ေဒၚယြန္းခင္ကို အရင္ေျပးၿပီးအေၾကာင္းၾကားၾကတယ္။ ေဒၚယြန္းခင္ လိုက္လာၿပီး သူ႕သားကိုေတာ့ ဆရာႀကီးကို သြားပင့္ဖို႔လႊတ္လိုက္တယ္။ မိုးျမတ္သီတာမိဘေတြကိုလည္း ဆရာႀကီးႂကြလာရင္လက္ခံေပးဖို႔ႀကိဳၿပီးခြင့္ေတာင္း ထားလိုက္တယ္။

ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ေရာက္ေအာင္ ေဒၚယြန္းခင္သားက ကားနဲ႔ပင့္လာလို႔ မၾကာခင္မွာပဲ ဆရာႀကီးေရာက္လာပါတယ္။

ဆရာႀကီးကလည္း ေရာက္ေရာက္ခ်င္း သရဲပူးေနတဲ့လူကိုၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ မူမွန္ မဟုတ္တာကိုသိလိုက္တယ္ လို႔ ေနာင္ေတာ့ျပန္ေျပာျပပါတယ္။

ဆရာႀကီးက မိုးျမတ္သီတာရွိေနတဲ့တဝိုက္ကို သူ႕ေဆးႀကိမ္လုံးႀကီးနဲ႔ဝိုင္းပတ္ၿပီး စည္းတားလိုက္တယ္။

ဆရာႀကီးအိမ္ထဲဝင္လာကတည္းက သရဲပူးေနတဲ့မိုးျမတ္သီတာ မ်က္ႏွာပ်က္ေနပါၿပီ။ ပူးေနတဲ့သရဲမ်က္ႏွာပ်က္တယ္လို႔ ေျပာရမွာေပါ့ေလ။

]]ဟဲ့  ...နင္ဘယ္သူလဲ  ...ေျပာစမ္း}}

ဆရာႀကီးက ေဆးႀကိမ္လုံးနဲ႔႐ြယ္ၿပီး ေမးလိုက္တယ္။

သရဲက ခ်က္ခ်င္းျပန္မေျဖဘူး။

]]ငါေမးေနတယ္၊ နင္ဘယ္သူလဲ၊ ေျပာစမ္းလို႔ဆို}}

]]က်ဳပ္  ...က်ဳပ္  ...ကိုၾကာခိုင္ပါ}}

]]မဟုတ္ဘူး၊ နင္ ေယာက္်ားသရဲမဟုတ္ဘူး၊ မိန္းမသရဲဆိုတာ ငါသိတယ္၊ နင္ဘယ္သူလဲ ေျပာစမ္း}}

မိုးျမတ္သီတာက က်ီးၾကည့္ေၾကာင္ၾကည့္နဲ႔ ဟိုဟိုဒီဒီၾကည့္တယ္။

]]ေျပးဖို႔ျပင္ေနတာလား၊ နင္ေျပးမရဘူး၊ နင့္ကိုစည္းတားထားၿပီးၿပီ၊ နင္ဘယ္သူလဲ ဆိုတာသာ ငါ့ကိုေျပာ}}

သရဲကဘာမၽွျပန္မေျပာဘူး၊ ေရငုံႏႈတ္ပိတ္လုပ္ေနတယ္။

]]ဟဲ့  ...မေျပာဘူးလား၊ ဒီမွာၾကည့္စမ္း  ...ေဆးႀကိမ္လုံး}}

ဆရာႀကီးက ေဆးႀကိမ္လုံးႀကီးကို ေလထဲမွာ တ႐ႊမ္း႐ႊမ္းျမည္ေအာင္ ေမႊ႕ရမ္းျပ လိုက္တယ္။

]]ေၾကာက္တယ္၊ ေၾကာက္တယ္၊ ေၾကာက္လွခ်ည္ရဲ႕၊ ခ်မ္းသာေပးပါဆရာႀကီးရယ္}}

]]ခ်မ္းသာေပးေစ့ခ်င္ရင္ နင္ဘယ္သူလဲဆိုတာေျပာ၊ ခုေျပာ  ...}}

]]ကၽြန္မ  ...ကၽြန္မ  ...မခင္ေမႊးပါ}}

ပူးေနတဲ့မိုးျမတ္သီတာႏႈတ္က အဲဒီစကားလည္းထြက္လာေရာ ေဘးကလူေတြအကုန္လုံး ]]ဟင္}]ကနဲ ]]ဟာ}}ကနဲ ျဖစ္ကုန္ၾက တယ္။

]]မခင္ေမႊးတဲ့၊ မခင္ေမႊးဆိုတာ သိၾကသလား}}

ဆရာႀကီးက ဝိုင္းၾကည့္ေနတဲ့သူေတြကို လွည့္ေမးလိုက္တယ္။

]]သိပါတယ္ဆရာႀကီး၊ ခင္ေမႊးဆိုတာ လြန္ခဲ့တဲ့ေျခာက္လေလာက္တုံးက ေသသြား တာပါ၊ မေသခင္ကတည္းက ၿဂိဳဟ္ေမႊလြန္းလို႔ သူ႕ကို တစ္ရပ္လုံးက ခင္ေမႊလို႔ေခၚပါတယ္၊ ေသခါစက သူကိုယ္တိုင္ လူသုံးေလးေယာက္ကို ဝင္ပူးဖူးပါတယ္}}

ေဒၚယြန္းခင္ကပဲ ဆရာႀကီးကို ရွင္းျပလိုက္တယ္။

တစ္ဆက္တည္း  ...မိုးျမတ္သီတာကိုၾကည့္ၿပီး ရန္ေတြ႕လိုက္တယ္။

]]ခင္ေမႊ  ...ညီးၿဂိဳဟ္ေမႊလွခ်ည္လားေအ၊ ငါ့ေယာက္်ားသူေတာ္ေကာင္းႀကီးနာမည္ကိုမ်ား သုံးၿပီး ေမႊရက္ေသးတယ္၊ ခင္ေမႊ  ...ခင္ေမႊ  သရဲဘ၀ေရာက္တာေတာင္ ညီးအကၽြတ္ တရား မရေသးပါလားေနာ္}}

ဆရာႀကီးက ေဒၚယြန္းခင္ကို ေဆးႀကိမ္လုံးႀကီးယမ္းျပၿပီး ဆက္မေျပာဖို႔ တားလိုက္တယ္။

]]ဟဲ့  ...သရဲမ၊ နင္ဘာအႀကံနဲ႔ သူမ်ားနာမည္သုံးၿပီး ခုလို လုပ္ရတာလဲ၊ ငါ့ကိုေျပာစမ္း}}

သရဲမ မခင္ေမႊက ဒီေတာ့မွ အေၾကာင္းစုံကိုဇာတ္ေၾကာင္းလွန္ ရွင္းျပရင္း ဝန္ခံပါ ေတာ့တယ္။

သူ႕ရဲ႕လလည္ဆြမ္းေကၽြးပြဲမွာ ဘုန္းႀကီးက ေနာင္ လူေတြကိုဝင္မပူးဖို႔ဆုံးမလိုက္႐ုံမက၊ ဝင္ပူးခဲ့ရင္လည္း အစားအေသာက္မေကၽြးဖို႔ အားလုံးကိုတားျမစ္ခဲ့တာေၾကာင့္ ခင္ေမႊအျဖစ္နဲ႔ ဝင္ပူးရင္ မစားသာေတာ့ဘူးဆိုတာ သိလိုက္တယ္တဲ့။

ဒါနဲ႔ပဲ  ...အရပ္ထဲကေသၿပီးသြားတဲ့ ေဒၚဘုမတို႔ ကိုစံေအးတို႔ အေယာင္ေဆာင္ၿပီး ဝင္ပူးခဲ့တာပါတဲ့။ အမဲသားႀကိဳက္ေပမယ့္ အမဲသားေတာင္းစားရင္ သူဆိုတာ ရိပ္မိမွာစိုးလို႔ ထမင္းတို႔ မုန္႔ဟင္းခါးတို႔ပဲ ေတာင္းစားခဲ့ရတယ္တဲ့။ ေဒၚဘုမတို႔ ကိုစံေအးတို႔ဟန္ေဆာင္ၿပီး ပူးရတာ မစားသာပါဘူးတဲ့၊ သူတို႔က ဆင္းရဲေတာ့ က်န္ရစ္သူေတြက အစားအေသာက္ ေကာင္းေကာင္း မေကၽြးႏိုင္ဘူးေလ။

ဒါနဲ႔ပဲ  ...ေကာင္းေကာင္းစားရေသာက္ရေအာင္ ဘယ္သူ႕ ဟန္ေဆာင္ရရင္ေကာင္းမလဲလို႔ စဥ္းစားခဲ့တယ္တဲ့။ အဲဒီမွာ  ...အရပ္ထဲက ေသဖူးတဲ့ သူေဌးႀကီးဦးၾကာခိုင္ကိုသတိရၿပီး ဦးၾကာခိုင fဟန္ေဆာင္ၿပီးဝင္ပူးရင္ေတာ့ ေကာင္းေကာင္းစားရမွာပဲဆိုတာေတြးမိၿပီး ဦးၾကာခိုင္ သရဲျဖစ္ၿပီး ဝင္ပူးသေယာင္ ဟန္ေဆာင္ခဲ့တာပါတဲ့။

ေဒၚဘုမတို႔ ကိုစံေအးတို႔ ဟန္ေဆာင္ခဲ့တုန္းကလည္း သူတို႔အေၾကာင္းေတြကို သိၿပီး သားမို႔လို႔ ပိပိရိရိဟန္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္တဲ့။ သူတို႔ မိသားစုေတြကို နာမည္နဲ႔တကြ မွန္ ေအာင္ေခၚႏိုင္ခဲ့တယ္။

ေဒၚဘုမက ေဒၚလွေအးကို ေငြငါးရာအတိုးနဲ႔ေခ်းထားတာကိုလည္း မခင္ေမႊမေသခင fကတည္းက သိထားတာပါ၊ ေဒၚဘုမကိုယ္တိုင္က  ...

]]မလွေအးကို ေငြငါးရာ အတိုးနဲ႔ေခ်းထားတာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီေအ၊ အတိုးလည္း မေပးဘူး၊ အရင္းလည္းမဆပ္ဘူး၊ အတိုးတြက္ရင္ေတာင္ အရင္းေက်ာ္ေနပါၿပီ}}

-လို႔ မခင္ေမႊကို ၿငီးျပခဲ့ဖူးတာကိုး။

ဦးၾကာခိုင္အေနနဲ႔ဟန္ေဆာင္ေတာ့လည္း ဦးၾကာခိုင္မိသားစုအေၾကာင္းကို သိၿပီးသားမို႔ ယုံေအာင္လုပ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္တဲ့။ သားအငယ္ ေက်ာ္လင္းေမာင္ကိုမေတြ႕လို႔ ေမးျမန္းတာမ်ိဳးေပါ့။

(ဦးၾကာခိုင္တူမ မလွေႂကြကို ညီမလို႔ မွားေျပာမိမွန္းကို သရဲမ မခင္ေမႊ သိမသြားခဲ့ပါဘူး၊ အဲဒီအမွားေၾကာင့္ သူ႕လိမ္စဥ္ကို ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့မွန္းလည္း သူသိမွာမဟုတ္ဘူး)

ဦးၾကာခိုင္အေနနဲ႔ဟန္ေဆာင္ရတာ ဒံေပါက္ေကာင္းေကာင္းစားရလို႔ ဦးၾကာခိုင္အျဖစ္နဲ႔ပဲ ဆက္ၿပီးဟန္ေဆာင္ေနတာပါတဲ့။

]]သယ္  ...ေတာ္ေတာ္ၿဂိဳဟ္ေမႊတဲ့အေမႊမပဲ၊ နင္ ေနာင္ ဒါမ်ိဳး ဆက္လုပ္ဦးမလားဟဲ့}}

]]ေၾကာက္ပါတယ္၊ မလုပ္ေတာ့ပါဘူး}}

]]နင့္ကို ကၽြတ္ေအာင္လြတ္ေအာင္လုပ္ေပးမယ္၊ နင့္အတြက္ အမၽွအတန္းေဝတာေတြ နင္တစ္ခုမၽွမရဘူးလားသရဲမ}}

]]ရပါတယ္၊ သာဓုေခၚလိုက္ရင္ ဒီဘ၀ကကၽြတ္သြားမွာစိုးလို႔ သာဓုမေခၚခဲ့တာပါ}}

]]တယ္မိုက္ပါလား၊ ေအာက္တန္းေနာက္တန္းက်တဲ့သရဲတေစၧဘ၀ကို နင္ဘာလို႔ ဒါေလာက္ခင္တြယ္ေနရသတုံး}}

]]ေပ်ာ္လို႔ပါ၊ ခုလိုလိုက္လုပ္ရတာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလို႔ပါ}}

]]အမိုက္မ၊ ငါႀကိမ္နဲ႔ေဆာ္လိုက္ရ မေကာင္းရွိေရာ့မယ္}}

]]ေၾကာက္ပါတယ္၊ ေနာက္ဒါမ်ိဳးမလုပ္ေတာ့ပါဘူး}}

အဲဒီအခ်ိန္မွာ မခင္ေမႊဝင္ပူးေနတဲ့အေၾကာင္း လူတစ္ေယာက္က သူ႕အိမ္ကိုသြား အေၾကာင္းၾကားလို႔ မခင္ေမႊအေမ ေရာက္လာပါၿပီ။

]]ဟဲ့  ...ခင္ေမႊ၊ အမေလးေတာ္  ...ၾကားလို႔မွေကာင္းၾကေသးရဲ႕လား၊ ေသတာေတာင္ မိဘေတြမ်က္ႏွာပ်က္ေအာင္ေမႊခ်င္တုန္းပါလား ခင္ေမႊရဲ႕၊ သရဲဘ၀ကလြတ္ရင္ေတာင္ အဝီစိမွာ ဂ်ိဳးကပ္မယ့္ေကာင္မ}}

ခင္ေမႊ႕အေမက သူ႕သမီးပူးေနတဲ့မိုးျမတ္သီတာကိုၾကည့္ရင္း ငိုလည္းငို၊ ရန္လည္း ေတြ႕တယ္။

]]က်ဳပ္ကိုခြင့္လႊတ္ပါအေမရယ္၊ ေနာင္ဆက္မမိုက္ေတာ့ပါဘူး}}

မခင္ေမႊပူးေနတဲ့မိုးျမတ္သီတာကလည္း ငိုရင္းေျပာပါတယ္။

]]ကဲ  ...ကဲ  ...နင့္ကိုကၽြတ္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ေပးရင္ရမလဲ၊ ေျပာစမ္း}}

ဆရာႀကီးက ေမးတယ္။

]]ရပ္ကြက္ထဲကေ႐ႊဘုံသာဘုရားမွာပဲ ေ႐ႊသကၤန္းကပ္ေပးပါ၊ အေမကိုယ္တိုင္ကပ္ေပးပါ၊ ကၽြန္မကိုအမၽွေဝပါ၊ ကၽြန္မသာဓုေခၚရင္ ဒီ့ထက္ေကာင္းတဲ့ဘ၀ကိုကူးရမွာပါ}}

]]ေသခ်ာသလားဟဲ့}}

]]ကၽြန္မေနာင္တရပါၿပီ}}

]]ငါတို႔ကလည္း နင္တြင္မဟုတ္ဘူး၊ ဘယ္သရဲတေစၧမၽွ ရပ္ကြက္ထဲမလာႏိုင္ေအာင္ အတားအဆီးလုပ္ထားမွာဆိုေတာ့ နင္ေနာင္တ မရလို႔လည္း မျဖစ္ေတာ့ဘူး၊ စားေပါက္ေခ်ာင္ လိမ့္မယ္မထင္နဲ႔၊ ၾကားလား}}

]]ဟုတ္ကဲ့ပါ၊ ကၽြန္မကိုသြားခြင့္ျပဳပါေတာ့၊ ကၽြန္မသြားပါရေစေတာ့}}

မခင္ေမႊကငိုယိုေတာင္းပန္ရင္းက မိုးျမတ္သီတာကိုယ္ထဲကေန ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။

ဝါးကနဲသမ္းလိုက္ၿပီးတာနဲ႔ မိုးျမတ္သီတာလည္း ၾကမ္းျပင္ေပၚ ပုံလဲက်သြားပါေတာ့တယ္။

+ + + + +

ေနာက္တစ္ေန႔မွာပဲ မခင္ေမႊအေမက မခင္ေမႊမွာတဲ့အတိုင္း ေ႐ႊဘုံသာဘုရားမွာ ေ႐ႊသကၤန္းကပ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ျပဳရတဲ့ကုသိုလ္ကိုလည္း မခင္ေမႊရေအာင္ အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႔ အမၽွေဝေပးလိုက္တယ္။

ရပ္ကြက္ထဲမွာလည္း လမ္းတိုင္းလမ္းတိုင္း ဘုန္းႀကီးေတြပင့္ၿပီး ပရိတ္႐ြတ္ၾက၊ ကမၼဝါဖတ္ၾကပါတယ္။ ေနရာအႏွံ႔ကို ပရိတ္ႀကိဳးေတြခ်ည္၊ ပရိတ္သဲေတြပက္နဲ႔ မေကာင္းဆိုးဝါး ေတြမဝင္ႏိုင္ေအာင္ အတားအဆီးလုပ္ၾကပါတယ္။ ဆရာႀကီးကဦးေဆာင္ၿပီး စီစဥ္ေပးခဲ့တာပါ။

အဲဒီေနာက္ပိုင္း မခင္ေမႊသရဲမကို မေတြ႕ရေတာ့ပါဘူး။ ကၽြတ္ပဲ ကၽြတ္သြားတာလား၊ အတားအဆီးလုပ္ထားလို႔ မလာႏိုင္တာလား။မလာရဲေတာ့လို႔မလာတာလား။ တျခားေနရာမွာပဲ သြားေသာင္းက်န္းေန ေမႊေနသလား  ...မသိႏိုင္ပါဘူး။

ဒီရပ္ကြက္ထဲမွာေတာ့ မခင္ေမႊသရဲသာမက  ...ဘယ္မေကာင္းဆိုးဝါး နာနာဘာ၀ရဲ႕ အေႏွာက္အယွက္မွ မခံရေတာ့ပါဘူး။

ခုဆို  ...မခင္ေမႊေသသြားတာ ငါးႏွစ္ရွိပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္  ...မေသခင္က မခင္ေမႊ ေမႊခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းေတြေရာ၊ ေသၿပီးေနာက္မွာ ေမႊခဲ့ တဲ့အျဖစ္ေတြကိုပါ ရပ္ကြက္ထဲမွာ ခုအခ်ိန္ထိ ေျပာလို႔မဆုံးၾကေသးဘူး။

ေနာင္ကာလၾကာတဲ့အထိလည္း  ...ေနာင္လာေနာက္သားေတြကို မခင္ေမႊအေၾကာင္းေတြ ဆက္ေျပာျဖစ္ေနဦးမွာပါ။

ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့  ...လူ႕ဘ၀ကေန သရဲဘ၀ေရာက္တဲ့အထိ မခင္ေမႊ ေမႊခဲ့တဲ့ လုပ္ရပ္ေတြက ထူးဆန္းလြန္းလွတယ္ မဟုတ္လား။

+ + + + + + + + +

                                                                             ေဆာင္းလုလင္