ေဆာင္းလုလင္- ရင္ခြင္ေ၀းမွတ္စု (၀တၳဳတုိ)

ေဆာင္း လု လင္

ရင္ခြင္ေဝးမွတ္စု

တူကိုကိုင္ထားတဲ့ကၽြန္မလက္ေတြဟာတုန္လႈပ္ေနတယ္၊

သူကေတာ့ ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္လို႔ပါပဲ။ ကၽြန္မ ဆုံးျဖတ္ထားတဲ့အတိုင္း သူ႕ေခါင္းကို တူနဲ႔ထုခ်လိုက္ရမလား။

အိပ္ေပ်ာ္ေနသူတစ္ေယာက္ကို တစ္ဖက္သတ္အႏိုင္ယူၿပီး သတ္ပစ္ရမွာေတာ့ မတရားလွပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္မသတ္ပစ္ ဖို႔ႀကံစည္ေနတဲ့သူက ကၽြန္မခင္ပြန္း၊ကၽြန္မေယာက္်ားျဖစ္ေနျပန္တယ္။

ကၽြန္မဟာ တုန္လႈပ္တဲ့လက္ေတြနဲ႔ တူႀကီးကိုကိုင္ရင္း ဇေဝဇဝါနဲ႔ စိတ္ေတြေခ်ာက္ခ်ားေနမိပါေတာ့တယ္။

ေနာက္ဆုံးေတာ့ နာက်ည္းစိတ္နဲ႔ေဒါသေတြကတြန္းပို႔ လို႔ ကၽြန္မဟာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို ႐ုတ္တရက္ခ်လိုက္ပါေတာ့တယ္။ သူ ကၽြန္မအေပၚမွာရက္စက္ခဲ့တာေတြမ်ားၿပီ။ ဒါကို ကၽြန္မ ဆက္သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒီစိတ္ေဝဒနာေတြက႐ုန္းထြက္ဖို႔ဟာ တစ္နည္းပဲရွိေတာ့တယ္။ အဲဒါကေတာ့ သူ လူအျဖစ္အ သက္ဆက္ရွင္မေနဖို႔ပဲ။

စိတ္နာက်ည္းဖြယ္သူ႕လုပ္ရပ္ေတြကို ျပန္ေတြးမိေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕ဆုံးျဖတ္ခ်က္ဟာ ပီျပင္သြားပါၿပီ။

ကၽြန္မဟာ တူကိုင္ထားတဲ့လက္ကိုေျမႇာက္လိုက္တယ္။

ေလးလံလွတဲ့တူႀကီးကို လက္ႏွစ္ဖက္အားစိုက္မရင္းက အိပ္ေနတဲ့ သူ႕ဦးေခါင္းကို မ်က္စိစုံမွိတ္လို႔ အားရပါးရထုခ်လိုက္ ပါေတာ့တယ္။

အို.. သူ ေအာ္ေတာင္မေအာ္ႏိုင္ေတာ့ပါလား။

ကၽြန္မေလ.. သူ႕ေခါင္းကို တူနဲ႔အဆက္မျပတ္ထုပစ္ လိုက္တယ္။ တစ္ခ်က္ၿပီးတစ္ခ်က္၊ တစ္ခ်က္ၿပီးတစ္ခ်က္၊ ဆက္ တိုက္-ဆက္တိုက္ပဲေပါ့။

အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့သူဟာ ဘယ္လိုမွေတာင္ မတုန္႔ျပန္ႏိုင္ခဲ့ ပါဘူး။ သူ႕ကိုယ္သူဘာျဖစ္သြားေတာင္ သိလိုက္ရဲ႕လားမသိ။

ေသြးေတြဟာ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာျမင္မေကာင္းေအာင္ စီးက် ေနေတာ့တယ္။ ဦးေခါင္းခြံထဲက ဦးေႏွာက္ေတြဟာ ေဖြးကနဲထြက္ က်လာတယ္။

သုံးေလးခါေလာက္ ဆန္႔ငင္-ဆန္႔ငင္အေၾကာလိုက္ၿပီး ေနာက္မွာ ၿငိမ္သက္သြားပါေတာ့တယ္။

အို..သူေသၿပီေပါ့၊ ကၽြန္မခ်စ္တဲ့ေမာင္၊ ကၽြန္မရဲ႕ခင္ပြန္း၊ ကၽြန္မလင္၊ ခုေတာ့ .. သူေသသြားရွာၿပီ။

ကၽြန္မ ႐ႈိက္ႀကီးတငင္ငိုလိုက္မိတယ္။

သူေသသြားတဲ့အတြက္ ဝမ္းနည္းမိသလို၊ ဝမ္းလည္းသာ မိပါတယ္။ သူ အရင္လို တျခားမိန္းမေတြနဲ႔မ႐ႈပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ေလ။ ကၽြန္မကိုပစ္ၿပီး တျခားမိန္းမေတြေနာက္ကိုလိုက္မသြားႏိုင္ ေတာ့ဘူးေလ။ အိမ္မွန္မွန္ျပန္မလာတဲ့သူ႕ကို စိတ္ဆင္းရဲစြာနဲ႔ ေစာင့္ေမၽွာ္ေနရတဲ့အျဖစ္မ်ိဳး ကၽြန္မႀကဳံရမွာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ဒီအတြက္ ကၽြန္မဝမ္းသာရမွာေပါ့။

ဟုတ္တယ္၊ သူဟာ ဘယ္မိန္းမနဲ႔မွမဆိုင္ေတာ့ဘူး။ ကၽြန္မနဲ႔ပဲဆိုင္ေတာ့တယ္။ ဘယ္မိန္းမဆီကိုမွ သူမသြားႏိုင္ေတာ့ ဘူး။ ကၽြန္မအနားမွာပဲ ရွိေနေတာ့မယ္။ ဟာ-ဟ- ကၽြန္မေပ်ာ္ လိုက္တာ။

ကၽြန္မဟာ သူ႕အေလာင္းႀကီးကိုပိုက္ၿပီး အားရပါးရငိုပစ္ လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့.. ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ဟားတိုက္ရယ္ေမာ ပစ္လိုက္တယ္။

ကၽြန္မကိုခြင့္လႊတ္ပါေမာင္။ ကၽြန္မခ်စ္လြန္းလို႔ ဒီလို လုပ္ရတာပါ။

ကၽြန္မ သူ႕ကို အိမ္ေနာက္ေဖးပိေတာက္ပင္ႀကီးေအာက္ မွာ ျမႇဳပ္ထားလိုက္တယ္။

ေမာင့္မယားဟာ ကၽြန္မတစ္ေယာက္ထဲေနာ္။ ကၽြန္မကို ခြင့္လႊတ္ပါေမာင္ရယ္၊ ကၽြန္မအနားမွာ ေမာင္အၿမဲတမ္းရွိေန ေအာင္ ဒီလိုႀကံစည္မိတာပါ။

သူ႕အေလာင္းကို ေျမႀကီးေတြနဲ႔ဖုံးအုပ္ရင္း ကၽြန္မႏႈတ္က တတြတ္တြတ္ေရ႐ြတ္ေနမိေတာ့တယ္။

+ + + + +

ကၽြန္မကိုမေခ်ာက္ပါနဲ႔ေမာင္ရယ္။ ကၽြန္မေၾကာက္တယ္၊

ကၽြန္မေတာင္းပန္ပါတယ္ေမာင္၊ ကၽြန္မေမာင့္ကိုမမုန္းခဲ့ဖူးဆိုတာ ေမာင္အသိပါေနာ္။ သြားပါေတာ့ေမာင္။

ကၽြန္မမ်က္စိထဲမွာ ေမာင့္ကိုပဲျမင္ေယာင္ေနမိတယ္။ ဘယ္ေနရာၾကည့္ၾကည့္ေမာင္၊ အို.. သူ႕ကိုသတ္ပစ္လိုက္လို႔ အၫႈိးတႀကီးနဲ႔မ်ား ကၽြန္မကိုေခ်ာက္လွန္႔ေနၿပီလား။ ကၽြန္မရင္ေတြ တဒိတ္ဒိတ္ခုန္လာတယ္။ ေဇာေခၽြးေတြျပန္လာတယ္၊ မိုးေတြကေရာ၊ ဘာလို႔ ဒီေလာက္သည္းသည္းမည္းမည္း႐ြာေနရတာလဲကြယ္။ မိုးေရက်သံေတြက တဝုန္းဝုန္းတဒုိင္းဒုိင္းျမည္ေနတယ္။

ပိန္းပိတ္ေအာင္ေမွာင္ေနတဲ့ ညအေမွာင္ထုႀကီးေအာက္က အိမ္ႀကီးတစ္လုံးထဲမွာ ကၽြန္မတစ္ေယာက္ထဲ။ တစ္ခ်က္တစ္ ခ်က္လက္လိုက္တဲ့လၽွပ္စီးဟာ နာနာဘာ၀ေကာင္ေတြ သြားျဖဴႀကီးေတြၿဖဲျပၿပီး ေခ်ာက္လွန္႔ေနသလိုပါလား။

] ကလင္.... ကလင္.... လင္.. လင္.. }

႐ုတ္တရက္ျမည္လာတဲ့တယ္လီဖုန္းသံေၾကာင့္ ကၽြန္မ လန္႔သြားတယ္။ ညသန္းေကာင္ႀကီးလာတဲ့ဖုန္းဟာ ဘယ္ကလဲ၊ ဖုန္းသံက အဆက္မျပတ္ျမည္ေနေတာ့ ဖေယာင္းတိုင္ေလးကို ကိုင္ရင္း တယ္လီဖုန္းရွိရာကို စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ထသြားရပါ ေတာ့တယ္။

မိုး႐ြာတဲ့ညမ်ိဳးမွာမွ မီးကပ်က္ရတယ္လို႔ရွင္။

တယ္လီဖုန္းနားအေရာက္မွာ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းတိုက္လိုက္ တဲ့ေလေၾကာင့္ ဖေယာင္းတိုင္မီးဟာ ဟုတ္ကနဲၿငိမ္းသြားေတာ့ တယ္။ တစ္အိမ္လုံး ပိန္းပိတ္အေမွာင္၊

အေမွာင္ထုထဲမွာပဲ လက္နဲ႔စမ္းရင္း ေအးစက္ေနတဲ့ တယ္လီဖုန္းခြက္ကို ေကာက္ကိုင္လိုက္တယ္၊ ဖုန္းခြက္ကိုနားမွာ ကပ္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ...

] ေအးလား၊ အခုေျပာေနတာေမာင္ပါ }

ကၽြန္မရဲ႕လည္ေခ်ာင္းေတြဟာ ႐ုတ္တရက္ဆို႔ပိတ္သြား ရပါေတာ့တယ္။ ဒါ.. ဒါ…. ေမာင့္အသံ၊ ကၽြန္မအသက္႐ႉလို႔မရေတာ့ဘူး။

] ေအး၊ ေမာင့္ကိုစကားျပန္ေျပာပါဦး၊ ေမာင့္ကိုစိတ္ဆိုး ေနသလား၊ ဒီတစ္ခါ ေမာင္နည္းနည္းၾကာသြားတယ္ေအးရယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေမာင္-ေအးဆီကိုျပန္လာ ရတာပါပဲ ကြယ္၊ ေမာင့္ကိုခြင့္လႊတ္ေနာ္၊ ေမာင္ျပန္လာပါရေစေအး }

ျဖတ္ကနဲလၽွပ္စီးတစ္ခ်က္လက္လိုက္ၿပီး မိုးခ်ိမ္းသံႀကီးဟာ ဝုန္းဝုန္းဒုိင္ဒုိင္းေပၚထြက္လာပါေတာ့တယ္။ ကၽြန္မလည္း ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ငယ္သံပါေအာင္ စူးစူးဝါးဝါးေအာ္လိုက္မိၿပီး တယ္လီဖုန္းကိုလႊတ္ခ်လိုက္မိတယ္။

ေမာင့္အသံေတြဟာ တယ္လီဖုန္းထဲက အဆက္မျပတ္ ေပၚထြက္လာေနဆဲ။

+ + + + +

ကၽြန္မေၾကာက္တယ္၊ အခုေတာ့ ကၽြန္မေၾကာက္ေနရၿပီ။

ကၽြန္မလုပ္ရပ္ေတြမွားခဲ့ၿပီလား၊ တမလြန္ဘ၀ကေန ေမာင္ ကၽြန္မကိုလက္စားေခ်ေနၿပီေပါ့ေနာ္။ ေမာင့္ဝိညာဥ္ဟာ မကၽြတ္မလြတ္ပဲ၊ ဒီအိမ္ႀကီးထဲမွာ လွည့္လည္းၿပီး ကၽြန္မကိုေခ်ာက္လွန္႔ေနၿပီေပါ့။

ေမာင္ေရ... အမၽွ.. အမၽွ.. အမၽွ..

ေမာင့္အတြက္ အမၽွအတန္းေဝပါတယ္ေမာင္ရယ္။

ကၽြန္မဟာ ေမာင့္ကိုျမႇဳပ္ထားတဲ့ပိေတာက္ပင္ေအာက္က ေျမႀကီးေတြကိုဖိသိပ္ရင္းေတာင္းပန္ေနမိတယ္။ ကၽြန္မကိုမေခ်ာက္လွန္႔ပါနဲ႔ေတာ့။ လြတ္ရာကၽြတ္ရာကိုသြားပါေတာ့ေမာင္ရယ္။

ေမာင့္အေပၚသည္းခံခဲ့သမၽွ၊ ခြင့္လႊတ္ခဲ့သမၽွေတြကို ေထာက္ထားၿပီး ကၽြန္မကိုမႏွိပ္စက္ပါနဲ႔ေတာ့ေမာင္။ ေမာင္ရွိစဥ္က ကၽြန္မတတ္ႏိုင္သမၽွေမာင့္အေပၚမွာ သည္းခံခဲ့တာ ေမာင္အသိပါေနာ္။

ေမာင့္ေၾကာင့္ မိဘေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြရဲ႕စြန္႔လႊတ္ခံခဲ့ ရတာ၊ ေမာင့္မ်က္ႏွာေၾကာင့္ ကၽြန္မဝမ္းနည္းရမွန္းေတာင္မသိခဲ့ ဘူးမဟုတ္လားေမာင္။

ေမာင့္အတြက္ ဒါေလာက္ထိလိုက္ေလ်ာခဲ့ေပမယ့္ ေမာင့္ဖက္က ကၽြန္မအေပၚ ဘာမ်ားျပန္ၿပီးေပးဆပ္ခဲ့သလဲ၊ အိမ္ ေထာင္သက္တေလၽွာက္လုံး အခ်ိန္မွန္ျပန္မလာတဲ့ လင္ေယာက္်ားကိုေမၽွာ္ရင္းေမာရတဲ့ေဝႅနာ။ ဒီေ၀ဒနာတစ္ခုပဲ ကၽြန္မရင္မွာ အဖတ္တင္က်န္တယ္။

တျခားနည္းေတြနဲ႔ ဆိုးခ်င္သေလာက္ဆိုးလိုက္စမ္းပါ၊ ေမာင္လူမွန္းမသိေအာင္ အရက္ေတြေသာက္လာခဲ့စမ္းပါ။ ေမာင့္ အန္ဖတ္ေတြက်ဳံးရင္း ကၽြန္မေမာင့္ကိုျပဳစုပါ့မယ္။

ေမာင္ ဖဲေတြ၊ ဂ်င္ေတြေလာင္းကစားလိုက္စမ္းပါ၊ မြဲေတသြားရင္ ကၽြန္မေဈးေတာင္း ေခါင္း႐ြက္ၿပီးရွာေကၽြးပါ့မယ္။

မေကာင္းမႈေတြမွန္ေပမယ့္ ဒီႏွစ္မ်ိဳးကိုေတာ့ ဘယ္မိန္း မမဆို ႀကိတ္မွိတ္သည္းခံႏိုင္ၾကမွာပါ။

ဒါေပမယ့္ေမာင္ရယ္.. ကိုယ့္အျပင္ တျခားမိန္းမတစ္ ေယာက္နဲ႔႐ႈပ္ေနတဲ့ လင္သားတစ္ေယာက္ကိုေတာ့ ကၽြန္မသာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဘယ္မိန္းမသားကမွခြင့္လႊတ္ႏိုင္လိမ့္မယ္မထင္ဘူး၊ ေမာင္ကေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲေတာင္မဟုတ္ဖူးေနာ္၊ ေမာင္ တိတ္တိတ္ကေလး ႐ႈပ္ခဲ့၊ေပြခဲ့၊တြဲခဲ့၊ညားခဲ့တဲ့ မိန္းမေပါင္းဘယ္ႏွေယာက္ရွိၿပီလဲ၊ ေမာင္ပဲသိမယ္။

ကၽြန္မကေတာ့..။ ေန႔တစ္ေန႔ရဲ႕ ညအခ်ိန္ကုန္ဆုံးတဲ့အထိ ေမာင္ျပန္မလာရင္ ေသာကႀကီးစြာနဲ႔ေမၽွာ္ေနမယ္။ လုံ၀ျပန္ မလာေတာ့တဲ့အခါက်ရင္လည္း ဘယ္ကိုစုံစမ္းရမွန္းမသိ၊ ရင္ ေမာစြာနဲ႔ပဲ ႏိုးတဝက္ေပ်ာ္တဝက္အိပ္လိုက္ရမယ္။ ကၽြန္မက အိမ္မွာေသာကေတြတနင့္တပိုးႀကီးနဲ႔ က်န္ေနရေပမယ့္ ေမာင္ကတစ္ရက္ထဲနဲ႔လဲ ျပန္လာခ်င္မွလာတာေနာ္။ တစ္ခါတေလ သုံးေလး ရက္ၾကာသြားေရာ၊ ဘယ္ကိုသြားၿပီး ဘာေတြလုပ္တယ္ဆိုတာ၊ ကၽြန္မသိပါတယ္ေမာင္၊ ေမာင္ကေရာ ဘယ္တုံးကလၽွိဳ႕ဝွက္ဖူးလို႔ လဲ။

] ဟုတ္တယ္၊ ေမာင္မိန္းမ႐ႈပ္တယ္၊ ဒါေမာင့္ဝါသနာ ပဲ၊ ဒါေပမယ့္ေအး၊ ေအးသိထားဖို႔က ဒီကမၻာမွာေမာင္အခ်စ္ဆုံး မိန္းမဟာ ေအးပဲ၊ ေအးကိုအခ်စ္ဆုံးမို႔ တရားဝင္လက္ထပ္ယူ ထားတာေပါ့၊ အျပင္မွာဘယ္လိုပဲေနေန၊ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေမာင္ ေအးဆီျပန္လာၿမဲပဲမဟုတ္လားေအးရယ္၊ ေၾကနပ္ေနာ္ ေအး }

ဟင့္အင္း၊ မရဘူး၊ မရဘူး၊ ေၾကလည္းမေၾကနပ္ဘူး၊ ခြင့္လည္းမလႊတ္ႏိုင္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ခါေတာ့ ေမာင္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ အိမ္တစ္အိမ္မွာအတူရွိေနတုံး ကၽြန္မ ေနာက္ေယာင္ခံစုံစမ္းၿပီး လိုက္ဖမ္းခဲ့တယ္ေလ။ ကၽြန္မပဲအ႐ႈံး ေပးခဲ့ရတာပါပဲ၊ ရန္ေတြ႕ေနတဲ့ကၽြန္မနဲ႔ အစြပ္စြဲခံရတဲ့ဟိုမိန္းက ေလးသာ အၿပိဳင္ငိုေႂကြးခဲ့ရတယ္။ ေမာင္ကေတာ့ မတုန္မလႈပ္။ အဲဒီညက ေမာင္ ဟိုမိန္းကေလးကို ဣေျႏၵမပ်က္ႏႈတ္ဆက္ထားခဲ့ၿပီး ကၽြန္မနဲ႔ျပန္လိုက္လာခဲ့တယ္ေလ။ ဒါကို ကၽြန္မကေၾကနပ္ရမွာလား။ အမွန္မွာေတာ့ ဟိုမိန္းကေလးကို ေမာင္စြဲလမ္းတာ မဟုတ္ဖူး၊ ေမာင့္ဝါသနာအတိုင္း စိတ္ေျဖ႐ုံတြဲတာ။ ကၽြန္မလုပ္ လိုက္လို႔ ေမာင့္မွာဘာမွနစ္နာမသြားသလို ကၽြန္မလည္း ဘာအ က်ိဳးအျမတ္မွ မရခဲ့ပါဘူးေနာ္။

ေနာင္လည္း ေမာင္ကေတာ့ ဝါသနာအတိုင္း ႐ႈပ္ၿမဲ၊ တစ္ခုရွိတာက ဘယ္မိန္းကေလးကိုမွ ေမာင္ၾကာရွည္မတြဲဘူး၊ မစြဲလမ္းဘူး။

] ေမာင္အခ်စ္ဆုံးဟာေအးပဲ၊ ေမာင္ ေအးအျပင္ ဘယ္မိန္းမကိုမွအတည္တက်မယူဘူးဆိုတာကိုေတာ့ ေအးယုံပါ ကြယ္၊ လင္ေယာက္်ားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ေအးအေပၚမွာ ေမာင္ တာဝန္ေက်ေစရမယ္၊ ေမာင္ရွာသမၽွဟာေအးအတြက္ပဲ၊ စီးပြားေရး ေအာင္ျမင္တဲ့ေယာက္်ားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အေပ်ာ္အပါးက ေတာ့ရွိမွာပဲေအး }

ေမာင့္ခံယူခ်က္က ဒါပဲလား၊ မယားကိုခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ထားႏိုင္႐ုံနဲ႔ လင့္တာဝန္ေက်ၿပီလား။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေမာင့္ခံယူခ်က္အေပၚမွာ ကၽြန္မေစႅာကတက္ခြင့္မရခဲ့ပါဘူးေနာ္၊ ကၽြန္မ ဘ၀ဟာ ေမာင္ဖန္ဆင္းထားတဲ့ပုံစံအတိုင္း လည္ပတ္ခဲ့ရတာပါပဲ။

ေမာင္အိမ္ျပန္လာၿပီး ေခ်ာ့ျမႇဴၾကင္နာယုယျပလိုက္ရင္ ေၾကနပ္ၾကည္ႏူးလို႔၊ ေမာင္အိမ္မွာၾကာရွည္ေျခၿငိမ္ေနရင္ မေမာ ႏိုင္မပန္းႏိုင္ျပဳစုၿပီး ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာျဖစ္လို႔၊ ကၽြန္မမွာေလ.. လင္ေယာက္်ားလွည့္သမၽွ သိသိႀကီးနဲ႔ခံေနရတဲ့ အ႐ူးမႀကီးတစ္ ေယာက္လိုပါ။

ဒါေပမယ့္ ေမာင္ေျခၿငိမ္တဲ့ကာလဟာ ဘယ္ေလာက္မ်ားၾကာရွည္တတ္လို႔လဲ၊ သြားရင္းလာရင္း တေကြ႕ေကြ႕ တစ္ေန ရာရာမွာ မိန္းမတစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ ၿငိလာခဲ့ၿမဲပဲ၊ ႐ုပ္ရည္ေခ်ာ ေမာၿပီး အေျပာေကာင္းတဲ့၊ ပညာတတ္ၿပီး စီးပြားအရွာေကာင္းတဲ့ ေမာင့္ကိုရခဲ့တာဟာ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ ကံေကာင္းတာမဟုတ္ ပါဘူး၊ ကံဆိုးတာပါ။

တကယ္တန္းက်ေတာ့ ကၽြန္မတစ္ေယာက္ထဲေမာင္ျပန္အလာကို ေမၽွာ္ရင္းေမာရတဲ့ရက္ေတြသာ မ်ားခဲ့တာပါေနာ္။

ဪ.. ကၽြန္မလိုပဲ ေမာင္ျပန္အလာကိုေမၽွာ္တတ္တဲ့သူ ေနာက္ထပ္ရွိပါေသးတယ္။ ယကၡေလ။ ယကၡဆိုတာ ေမာင္ေမြးထားတဲ့ ေမာင့္အခ်စ္ေတာ္အင္းေခြးႀကီးေပါ့၊ ယကၡႀကီးကေတာ့ ေမာင္ျပန္လာတိုင္း ကိုယ္ေပၚထိေအာင္ဖက္တက္ေနက်။ ေမာင္ ျပန္မလာတဲ့ညမ်ားဆိုရင္ ကုတင္ေအာက္မွာတအီအီနဲ႔ ၿငီးလို႔မ ဆုံးႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ဟိုေျပး’Dေျပးနဲ႔လည္း ေယာက္ယက္ခတ္ေန ေသးတယ္။ ဪ.. ေခြးကမွ သူ႕ေ၀ဒနာကိုဖြင့္အံႏိုင္ေသးတယ္၊ ကၽြန္မမွာႀကိတ္ခံေနရတာ။

အခုလည္း ယကၡႀကီး ေမာင္နဲ႔မေတြ႕ရတာၾကာလို႔ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ တစ္အိမ္လုံးအႏွံ႔အျပားေျပးလႊားလို႔။ ေမာင့္ဖိနပ္ ေတြကိုကိုက္ဆြဲ၊ ေမာင့္အဝတ္ဘီ႐ိုကိုပတ္ေျပး၊ ေမာင့္ဓာတ္ပုံကို ၾကည့္ေဟာင္၊ ေမာင့္အေငြ႕အသက္ရွိရာေတြနားမွာ ေျပးလႊားရင္း ေယာက္ယက္ခတ္ေနရွာတယ္။

ကၽြန္မကေရာ၊ ရင္တစ္ခုလုံးေပါက္ကြဲလုမတတ္ ေသာက မီးေတြအုံႂကြေနရပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ဒီတစ္ခါျဖစ္ရတဲ့ရင္အပူဟာ ေမာင္ျပန္မလာလို႔ပူပန္ရတဲ့ေသာကတစ္မ်ိဳးထဲမဟုတ္ပါဘူး။ စိမ္းကားရက္စက္တဲ့ေမာင့္အေပၚျဖစ္ရတဲ ေဒါသ၊ ကၽြန္မရဲ႕မာနကို ဥေပကၡာျပဳခံရတဲ့ အတြက္ျဖစ္ရတဲ့ေမာဟ။

ဟုတ္တယ္ေလ။ တစ္ရက္၊ႏွစ္ရက္၊သုံးရက္အထိ ေမာင္ ျပန္မလာပဲရွိတတ္တာ ႐ိုးေနၿပီမို႔ စိတ္မပူမိေသးဘူး။ သုံးရက္က လြန္လို႔ ငါးရက္၊ေျခာက္ရက္၊တစ္ပတ္။ အို.. ကၽြန္မမေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။ တစ္ပတ္ကလြန္လို႔ ႏွစ္ပတ္၊ ကၽြန္မ႐ူးေတာ့မယ္ေမာင္။

ႏွစ္ပတ္စြန္းလို႔ သုံးပတ္ထဲအဝင္မွာေတာ့ ကၽြန္မအိမ္မွာ ထိုင္မေနႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ေမာင္က်င္လည္ေနတဲ့ေလာကေတြထဲ ကို ကၽြန္မ မကၽြမ္းဝင္ပါပဲနဲ႔လိုက္ရၿပီ။ ေ႐ႊဘုံသာ၊ ပန္းဆိုးတန္း၊ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္း၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဈး၊ ပြဲစားေတြ၊ ေဈးသည္ေတြ၊ သေဘၤာသားေတြရဲ႕ၾကား၊အၾကည့္စိမ္းစိမ္းေတြၾကားမွာ အေနႀကဳံ႕စြာ၊ ရိသဲ့သဲ့အေျပာေတြၾကားမွာ မ်က္ႏွာငယ္စြာ။

ဪ... ကိုလင္းေဆြအမ်ိဳးသမီးလား။ သူျပန္မလာလဲ မပူပါနဲ႔ဗ်ာ-ဟဲ-ဟဲ၊ အင္းေပါ့.. ၾကာၿပီဆိုေတာ့လည္း၊ အဲ..စိတ္ ပူမွာေပါ့။ ‘Dလူက ေတာ္ေတာ္စြံတဲ့လူဗ်၊ အားက်စရာဗ်ာ၊ ၾကည့္ စမ္း- ကိုယ့္မွာ ‘gေလာက္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့မိန္းမလွလွေလးရွိ ေနတာမ်ား.......

] သူေနာက္ဆုံးတြဲေနတဲ့ေကာင္မေလးက ေတာ္ေတာ္ငယ္တယ္၊ သူလည္း ေတာ္ေတာ္စြဲလမ္းပုံပဲ၊ သူတို႔ခရီးထြက္မယ္ဆို တာေတာ့ၾကားတယ္ဗ်၊ ဘယ္ကိုရယ္ေတာ့မသိဘူး }

အဲဒီ မေရမရာသတင္းစကားေလးပဲ ရခဲ့တယ္။

ညေတြဟာ ကၽြန္မရဲ႕သက္ျပင္းခ်သံ၊ ယကၡရဲ႕ တအီအီ ညီးၫူသံေတြနဲ႔ ရွည္လ်ားခဲ့ရၿပီ။ ေမာင္ကၽြန္မကိုပစ္သြားၿပီလား၊ ျပန္မလာေတာ့ဘူးလား၊ ေမာင္တစ္ခါမွ ဒီေလာက္မၾကာဘူးပါဘူး ကၽြန္မတစ္ေယာက္ထဲကိုပဲတကယ္ခ်စ္တာပါဆို။ အခုမိန္းကေလးကို တစ္လေလာက္ၾကာတဲ့အထိတြဲေနတာ ဘာေၾကာင့္လဲ၊ အမေလး- ကၽြန္မမေတြးရဲဘူး။ ကၽြန္မကို အိမ္ႀကီးတစ္လုံး၊ ေခြးတစ္ေကာင္နဲ႔ပစ္ထားခဲ့ၿပီလားေမာင္။

ေနာက္ဆုံး. ေမာင့္မွတ္စုစာအုပ္ထဲမွာပါတဲ့ တယ္လီဖုန္း နံပါတ္ကုန္စင္ေအာင္ လွည့္ၿပီးစုံစမ္းေတာ့မွ..

] ဟုတ္တယ္၊ ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္က မႏၲေလးမွာေတြ႕ခဲ့ တယ္၊ သူတို႔ ျပင္ဦးလြင္တက္ၾကဦးမယ္ေျပာတယ္၊ အခုဆိုရင္ ျပင္ဦးလြင္က ဟိုတယ္တစ္ခုခုမွာရွိေနၾကလိမ့္မယ္ }

ကၽြန္မ႐ူးၿပီ။ ကၽြန္မ႐ူးသြားၿပီ။

ကၽြန္မ ဘာကိုမွ အာ႐ုံထားလို႔မရေတာ့ဘူး။ စားခ်င္ ေသာက္ခ်င္စိတ္လည္း မရွိေတာ့ဘူး။ အိပ္ခ်င္နားခ်င္စိတ္လည္း မရွိေတာ့ဘူး။ ကၽြန္မဦးေႏွာက္ေတြထုံထိုင္းလာတယ္။ ကၽြန္မရင္ နဲ႔အျပည့္ျဖစ္ေနတာက အမုန္း။ ဟုတ္တယ္၊ ေမာင့္ကိုမုန္းတဲ့ အမုန္း။ ကၽြန္မအခ်စ္ကို တစ္ေန႔တျခားေစာ္ကားလာတဲ့ေမာင့္အ ေပၚမွာ နာက်ည္းတဲ့အမုန္း။ မုန္းတယ္၊ ကၽြန္မသူ႕ကို မုန္းသြားၿပီ

မုန္းတယ္။

အို- သြားစမ္းပါ ဒီေခြးကလဲ၊

ယကၡက တအင္အင္ေအာ္ညီးရင္း ကၽြန္မေျခဖမိုးကိုလာ နမ္းတယ္။ ဟုတ္သားပဲ၊ ကၽြန္မသူ႕ကို ဘာမွမေကၽြးရေသးဘူး။ မစားနဲ႔၊ ငါလဲမစားဘူး၊ နင္လဲမစားနဲ႔။ နင့္ကိုလဲ အေရးအရာလုပ္ ၿပီးေကၽြးမေနႏိုင္ဘူး။ သြားစမ္းပါ၊ ေနာက္တစ္ခါလာနမ္းတဲ့ယကၡ ကို ကန္ထုတ္ပစ္လိုက္တယ္။

ကၽြန္မဟာ ယကၡကိုၾကည့္ရင္းၾကည့္ရင္း အမုန္းစိတ္ ေတြဝင္လာတယ္၊ သူဟာ ေမာင့္ရဲ႕ေခြး၊ သူ႕သခင္ဟာ ကၽြန္မကို ေသာကေတြေပးေနတဲ့လူ။ သူ႕ကိုလည္း မုန္းတယ္။

ယကၡေနာက္တစ္ခါ ကၽြန္မလက္ဖမိုးကိုလာနမ္းတဲ့အခါ မွာေတာ့ ကၽြန္မလည္းစိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးနဲ႔ အနားမွာရွိတဲ့ဖုံသုတ္ ၾကက္ေမႊးကိုယူၿပီး ႐ိုက္ပစ္လိုက္တယ္။ ယကၡဟာအံ့ဩၿပီး ေနာက္တစ္ခ်က္ဆုတ္သြားတယ္။ မယုံႏိုင္သလိုၾကည့္ေနၿပီးမွ ေရွ႕ကိုထပ္တိုးလာျပန္တယ္။ ကၽြန္မထပ္ၿပီး႐ိုက္လိုက္တယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္၊ ေနာက္တစ္ခ်က္၊ ေနာက္တစ္ခ်က္၊ ထပ္ကာ.. ထပ္ကာ႐ိုက္ပစ္လိုက္ပါတယ္။ ေမာင့္အေပၚမွာရွိေနတဲ့a’gသ ေတြအားလုံးကို ယကၡဆီစုပုံၿပီးေဖာက္ခြဲပစ္လိုက္တာပါပဲ။

ကၽြန္မဟာ ယကၡကို ဆက္ကာ၊ ဆက္ကာ႐ိုက္ပစ္လိုက္ တယ္။ ႐ိုက္ရင္း.. ႐ိုက္ရင္း ယကၡကိုေမာင္လို႔ထင္လာတယ္။ ‘g ဟာ ေမာင့္ကိုလက္စားေခ်ေနတာပဲ။ ဟုတ္တယ္။ အ႐ိုက္ခံရလြန္း ေတာ့ ယကၡဟာ အခန္းကိုပတ္ေျပးတယ္။ ေျပးရင္း အခန္းa’gင့္ ကိုေရာက္သြားတယ္။ ကၽြန္မကလည္း အေလၽွာ႔မေပးဘူး။ ဆက္ ႐ိုက္တာပဲ။ အႅဲါ နင့္သခင္အတြက္ဟဲ့။ နင့္သခင္အတြက္။ နင့္ သခင္မေကာင္းသမၽွ နင္ခံ။

ကၽြန္မဟာ နဂိုကတည္းက တိရိစၧာန္ေတြကိုခ်စ္တတ္တဲ့ သူမဟုတ္ပါဘူး။ ယကၡကိုလည္း အၿမဲဘာသိဘာသာေနခဲ့တာ။ ခု လို ေဒါသေတြေပါက္ကြဲေနတဲ့အခါက်ေတာ့ မၫွာတာမိေတာ့ဘူး။ ယကၡအခန္းa’gင့္မွာေခ်ာင္ပိတ္မိေနၿပီ။ ကၽြန္မကလည္း ဆက္႐ိုက္တာပဲ။ ယကၡေျပးေပါက္မရွိေတာ့ဘူး။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ယကၡဟာ ကၽြန္မကို သြားၿဖီးၿပီးျပန္ေဟာင္ပါေတာ့တယ္။

ေနာက္တစ္ခ်က္အ႐ိုက္လိုက္မွာေတာ့ ႀကိမ္ၾကက္ေမႊးကို ကိုင္ထားတဲ့ ကၽြန္မလက္ကိုခုန္ဟပ္လိုက္တယ္။ အမေလး။ ကၽြန္ မအေတာ္နာသြားတယ္။ ဖုံသုတ္ၾကက္ေမႊးလည္း ကၽြတ္က်သြားတယ္။ ယကၡလည္း ထြက္ေျပးသြားပါေတာ့တယ္။

ကၽြန္မရဲ႕ညာဖက္လက္ဖမိုးဟာေတာ့ ယကၡကိုက္လိုက္ တဲ့အတြက္ ေပါက္ၿပဲသြားၿပီး ေသြးေတြစီးက်လာပါေတာ့တယ္။

အဲဒီညမွာပဲ ေမာင္ျပန္လာခဲ့တယ္ေလ။

ေဩာ- ေမာင္။ အျပစ္မဲ့တဲ့ကၽြန္မကပဲေတာင္းပန္ရဦး မယ့္ပုံပါလား။ အိမ္နဲ႔တစ္လေက်ာ္ကင္းကြားေနတဲ့လူ အိမ္ျပန္ ေရာက္လာပုံကလဲ၊ မနက္ကမွ အိမ္ကထြက္သြားၿပီးျပန္လာပုံမ်ိဳး။ ခပ္တည္တည္ပဲ၊ ျပန္လာေတာ့လည္း ညသန္းေကာင္၊ အရက္ေတြလည္းမူးလို႔။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အိပ္ရာထဲဝင္ၿပီး အ ဆန္႔သားအိပ္ေတာ့တယ္။ ဘယ္လိုလဲေမာင္။

အိပ္ေနတဲ့ေမာင့္ကိုၾကည့္ရင္း ကၽြန္မအမုန္းတရားေတြ ဟာ တစ္စတစ္စႀကီးထြားလာေတာ့တယ္။ ေမာင္က ကၽြန္မကို အ႐ုပ္တစ္႐ုပ္လိုသေဘာထားတာပဲ၊ ကၽြန္မမွာ ခံစားခ်က္ရွိတယ္ ေမာင္။ ရွင္ထားသလို ကၽြန္မမေနႏိုင္ဘူး။ ကၽြန္မ ရွင့္ကို ဘယ္ ႏွခါခြင့္လႊတ္ေနရဦးမွာလဲ၊ ကၽြန္မအသက္ရွင္ေနသမၽွ၊ ရွင္အသက္ ရွင္ေနသမၽွ ရွင္မယားငယ္ထားတာေတြကို ကၽြန္မထိုင္ၾကည့္ေနရ မွာလား။ ကၽြန္မသည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘူးရွင္။ ရွင္အသက္ရွင္ေနသမၽွေတာ့ ရွင္ကလည္း ရွင့္ဗီဇကိုေဖ်ာက္မွာမဟုတ္ဖူး။ ကၽြန္မ ရွင့္ကို တျခားမိန္းမေတြနဲ႔ ခြဲေဝၿပီးပိုင္ဆိုင္မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ရွင္ ဟာ ကၽြန္မတစ္ေယာက္ထဲပိုင္ျဖစ္ရမယ္။ အဲဒီလိုျဖစ္ဖို႔လည္း နည္းလမ္းတစ္ခုပဲရွိတယ္ေလ။

ကၽြန္မ႐ူးသြားပါၿပီ။ သိေနတယ္၊ ကိုယ့္ကိုကိုယ္႐ူးသြား မွန္းလဲသိေနတယ္။ ကၽြန္မ အခ်စ္ေၾကာင့္႐ူးရတာပါရွင္..

ကၽြန္မ တူတစ္လက္ကိုယူလိုက္တယ္၊ ၿပီးေတာ့.. အိပ္ ေပ်ာ္ေနတဲ့သူ႕ေခါင္းကို တူနဲ႔ အဆက္မျပတ္ ထု-ထု-ထု-ထု-

သူေသသြားတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ အံ့ဩစရာေကာင္းစြာပဲ သူ႕အေပၚမွာထားတဲ့အမုန္းတရားေတြဟာ လြင့္ေပ်ာက္ပ်က္ပ်ယ္ သြားပါေတာ့တယ္။ အရင္ကအတိုင္း သူ႕ကိုအလြန္အမင္းခ်စ္ ျမတ္ႏိုးတဲ့စိတ္ေတြျပန္ေပၚလာတယ္။

ကၽြန္မေၾကနပ္သြားၿပီ။ သူ ဘယ္မိန္းမနဲ႔မွမ႐ႈပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ၊ သူဟာ ကၽြန္မတစ္ေယာက္ထဲပိုင္ျဖစ္သြားၿပီ။ ကၽြန္မ ေပ်ာက္လိုက္တာေလ။

ဒါေပမယ့္.. ဒါေပမယ့္ေမာင္ရယ္.. ဘယ္အၫႈိးေတြနဲ႔ မ်ား ကၽြန္မကိုေမာင့္ဝိညာဥ္ကလာေခ်ာက္ေနရတာလဲ၊ ေမာင့္ကို သတ္ပစ္ခဲ့လို႔ ေမာင္မေၾကနပ္ဖူးလားဟင္၊ ..ဒါဆိုလည္း ကၽြန္မ အေပၚမွာ ေမာင္ဆိုးခဲ့တဲ့အျဖစ္ေတြနဲ႔ သင္ပုန္းေခ်လိုက္ပါေမာင္ ရယ္...

ေမာင္လည္း အသက္ျပန္ရွင္မလာႏိုင္ေတာ့တဲ့အတူတူ ကၽြန္မကိုေခ်ာက္လွန္႔မေနပါနဲ႔ေတာ့။ ကၽြန္မေတာင္းပန္ပါတယ္၊ သြားပါေတာ့၊ သြားပါေတာ့ေမာင္ရယ္...

ကၽြန္မကိုမေခ်ာက္ပါနဲ႔၊ ကၽြန္မေၾကာက္တယ္၊ အမေလး

+ + + + +

ကၽြန္မေၾကာက္တဲ့ညကိုေရာက္လာျပန္ၿပီ။

ေဟာ- လူေခၚေခါင္းေလာင္းသံ၊

အိမ္ေရွ႕တခါးမႀကီးဆီလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ လူေခၚဘဲလ္ႏွိပ္ေနတဲ့လူတစ္ေယာက္ကိုေတြ႕ရတယ္။ ဘုရားေရ- အဲဒါ.. ေမာင္ပါလား။ ဟုတ္တယ္၊ ညမႈန္ရီဝိုးတဝါးေအာက္မွာျမင္ေနရတာ ေမာင္မွ ေမာင္အစစ္။ ေမာင္ကၽြန္မကိုျမင္သြားၿပီလားမသိ။ ကၽြန္မ နံရံအကြယ္ကိုကပ္ေနလိုက္မိတယ္။ အို.. ဒါေပမယ့္ သူဟာနာနာဘာ၀ပဲ၊ အခ်ိန္မေ႐ြး အိမ္ထဲကိုဝင္လာႏိုင္တယ္။

ကၽြန္မ ေဇာေခၽြးေတြျပန္လာၿပီ၊ သြားပါေတာ့ေမာင္ရယ္။

ဘဲလ္သံက အဆက္မျပတ္ျမည္ေနဆဲ၊ ကၽြန္မမဝံ့မရဲ ေခ်ာင္းၾက္ာ့လိုက္တယ္၊ ေမာင္ဟာ ျမင့္မားတဲ့သံတခါးႀကီးနဲ႔ မွန္ကြဲေတြထိုးစိုက္ထားတဲ့အုတ္နံရံႀကီးကို ေမာ့္ၾကည့္ေနတယ္။

ေဟာ- ေခါင္းေလာင္းသံရပ္သြားၿပီ။ ေနာက္တစ္ခါ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ .. ဟင္-ေမာင္မရွိေတာ့ဘူး။ ဒါဆို ေမာင္ အိမ္ထဲဝင္လာၿပီးေခ်ာက္ဦးမွာလား။

အေတြးမဆုံးခင္မွာပဲ တယ္လီဖုန္းသံျမည္လာျပန္တယ္၊ ေကာက္ကိုင္လိုက္ေတာ့-

] ေအး- ဘာျဖစ္လို႔ေမာင့္ကိုတခါးဖြင့္မေပးတာလဲ ကြယ္၊ ေအးေမာင့္ကိုစိတ္ဆိုးေနၿပီလားဟင္ }

] အား... }

တယ္လီဖုန္းကိုပစ္ခ်လိုက္ၿပီး စူးစူးဝါးဝါးေအာ္ပစ္လိုက္ မိေတာ့တယ္။ ကၽြန္မဘယ္လိုမွမေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ကၽြန္မေဆာက္ တည္ရာမရေအာင္ေၾကာက္လန္႔ေနရၿပီ။

ကယ္ေတာ္မူၾကပါဦးရွင္၊

ဘယ္ဆီမွန္းမသိ၊ တမ္းတတိုင္တည္လိုက္မိေတာ့တယ္၊

+ + + + +

] ေအး }

ေဈးအလည္ေခါင္တည့္တည့္မွာ ကၽြန္မလက္ကို လွမ္း အဆြဲခံလိုက္ရပါတယ္။ ဆြဲတဲ့သူကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့..

] အမေလး }

ကၽြန္မအလန္႔တၾကားေအာ္လိုက္မိတယ္။

ကၽြန္မလက္ကိုလွမ္းဆြဲလိုက္သူဟာ ေမာင္ပါပဲ၊

ကၽြန္မေအာ္သံေၾကာင့္ လူေတြကၽြန္မကိုဝိုင္းၾကည့္လာၾကတယ္။ သိပ္လန္႔သြားလို႔ ကၽြန္မလက္ထဲကဆြဲျခင္းဟာ ေျမ ႀကီးေပၚလြတ္က်သြားပါၿပီ။

] ေအးကလဲကြာ၊ ေမာင့္ကိုျမင္တာမ်ား သရဲျမင္တာက် ေနတာပဲ }

သူကေျပာရင္း ဆြဲျခင္းနဲ႔ပစၥည္းေတြကို ျပန္ေကာက္ထည့္ ေနပါတယ္။ ဒီေတာ့မွ ကၽြန္မတို႔ကိုဝိုင္းၾကည့္ေနတဲ့လူေတြလည္း မ်က္ႏွာလႊဲသြားၾကေတာ့တယ္။

ကၽြန္မကေတာ့ ၾကက္ေသေသေနဆဲ။

] လာေလေအး၊ သြားၾကစို႔ }

သူက ကၽြန္မလက္ကိုပိုင္စိုးပိုင္နင္းဆြဲၿပီး ေဈးထဲကေခၚ ထုတ္လာခဲ့ေတာ့တယ္။

သူဟာဘယ္သူလဲ၊ ေမာင္နဲ႔ ဘာေၾကာင့္ ဒါေလာက္တူ ေနရတာလဲ၊ ကၽြန္မေခါင္းပူေအာင္စဥ္းစားရၿပီ။

သူဟာ ကၽြန္မကို လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တစ္ဆိုင္ထဲအထိ ေခၚသြားတယ္။ သူ႕အတြက္လက္ဖက္ရည္နဲ႔ကၽြန္မအတြက္ေကာ္ဖီ တစ္ခြက္မွာလိုက္တယ္။ ၾကည့္စမ္း၊ ကၽြန္မ လက္ဖက္ရည္ မ ေသာက္တတ္မွန္းသူသိေနတယ္။ သူဘယ္သူလဲ၊ သူ႕႐ုပ္က ေမာင္ နဲ႔ခၽြတ္စြပ္၊ သူ႕အသံက ေမာင့္အသံနဲ႔တစ္ေထရာထဲ၊ ဒါေပမယ့္ သူဟာ သရဲေတာ့လည္းမဟုတ္ႏိုင္ဘူး။ ကၽြန္မတစ္ေယာက္ထဲကို ေခ်ာက္ေနတဲ့သရဲဆိုရင္ တျခားလူေတြ ဘယ္ျမင္ရမွာလဲ၊ အခု ေတာ့ ေဈးထဲမွာေရာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာပါ သူ႕ကိုလူေတြျမင္ ေနရမွန္းသိသာတယ္။ စားပြဲထိုးကိုေတာင္ သူကိုယ္တိုင္ လက္ဖက္ ရည္မွာေသးတာပဲ၊ သူဘယ္သူလဲ၊ ကၽြန္မေၾကာက္စိတ္ေတြေပ်ာက္သြားတယ္။

သူဟာ ကၽြန္မကိုဘယ္ေလာက္လြမ္းေၾကာင္း တဖြဲ႕တႏြဲ႕ ေျပာျပေနေလရဲ႕။ မေမၽွာ္လင့္ပဲ ခရီးလြန္သြားလို႔ ၾကာသြားရတာ ပါတဲ့၊၊ ေနစမ္းပါဦး၊ သူက ဘာလို႔ ေမာင့္အေယာင္ေဆာင္ေနရတာလဲ။ ေမာင္က ေသသြားၿပီပဲ။

ကၽြန္မ ေခါင္းေအးေအးထားၿပီး စဥ္းစားရပါေတာ့တယ္။ ဟုတ္ၿပီ၊ ကၽြန္မသိၿပီ။ ေမာင္ ႐ုတ္တရက္ေပ်ာက္သြားရတာကို ေမာင့္အသိုင္းအဝိုင္းက သိမယ္၊ အဲဒီအတြက္ ကၽြန္မကိုသံသယ ဝင္ေနၾကလိမ့္မယ္။ ကၽြန္မသတ္ပစ္လိုက္တယ္လို႔ ထင္ေကာင္း ထင္ေနၾကလိမ့္မယ္၊ ဒါေပမယ့္ သူတို႔မွာ သက္ေသမရွိဘူးေလ။ အဲဒီေတာ့ စုံစမ္းဖို႔ ေဟာဒီလူကိုလႊတ္လိုက္တာေနမွာေပါ့၊

ကၽြန္မေမာင့္ကိုသတ္ပစ္လိုက္တာမွန္ရင္ ]ေဟာဒီလူ} ကို ေမာင္အျဖစ္ ကၽြန္မလက္ခံမွာမဟုတ္ဖူးလို႔ သူတို႔ေတြးၾကလိမ့္မယ္။ ]ေဟာဒီလူ}ကလည္း ေမာင့္အေယာင္ေဆာင္ၿပီးကၽြန္မ ေနာက္ကိုလုက္ေနမွာပဲ။ ကၽြန္မကို ထိကပါး၊ရိကပါးနဲ႔ မခံခ်င္ေအာင္လုပ္ေနမွာပဲ။ အဲဒီလိုနဲ႔ မခံမရပ္ႏိုင္တဲ့တစ္ေန႔မွာ ]ေဟာဒီလူ} ဟာ ေမာင္မဟုတ္ေၾကာင္း၊ ေမာင္အစစ္ဟာ ကၽြန္မ သတ္ပစ္လိုက္လို႔ ေသၿပီျဖစ္ေၾကာင္း .. ကၽြန္မဖြင့္ဟဝန္ခံလာတဲ့ အထိ သူတို႔ႀကံစည္ထားၾကတာပဲ။

ဟာ-ဟ- ရယ္ခ်င္လိုက္တာရွင္။ ဒါဟာ ေဟာင္းႏြမ္းေနတဲ့ ေခတ္ေဟာင္းလၽွိဳ႕ဝွက္သည္းဖို ဇာတ္လမ္းထဲက ဇာတ္ကြက္တစ္ကြက္ပဲ။ ဒီနည္း႐ိုးႀကီးနဲ႔ ကၽြန္မကိုလွည့္စားလို႔ ရမတဲ့လား။ ေဝးေသးတယ္ရွင္၊ ကၽြန္မက မိန္းမလည္ပဲ၊ ဘယ္ရလိမ့္မလဲ။

အဲ- ေမာင္နဲ႔ ႐ုပ္ေရာအသံပါခၽြတ္စြပ္တူတဲ့လူကို ရေအာင္ရွာႏိုင္တာေတာ့ ခ်ီးက်ဴးပါရဲ႕ရွင္။

] အိမ္ျပန္ၾကစို႔ }

ကၽြန္မယုံခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္ပါတယ္။ ေနႏွင့္ဦးေပါ့လို႔လဲ စိတ္ထဲကေတးထားလိုက္တယ္။ မိေအးေအးဟာ လူတစ္ ေယာက္ကိုသတ္ခဲ့တဲ့မိန္းမပါေနာ္။ သတ္ခဲ့တဲ့လူကလဲ ကိုယ့္လင္သား၊ ဘယ္ေခလိမ့္မလဲ။

မိေအးေအးအေၾကာင္း သိရေစမေဟ့။

+ + + + +

အေတာ္ပိရိတဲ့လူရွင္၊ ဟန္ေဆာင္ကလဲ ေကာင္းပါေပ့။

အိမ္ကိုေရာက္ေတာ့လည္း သူဝင္ထြက္သြားလာေနက် အိမ္က်ေနတာပဲ။ ခပ္တည္တည္နဲ႔။

] ဟင္-ယကၡႀကီးေရာ၊ အရင္ကဆို ဒီေကာင္ႀကီး ေမာင့္ကိုထြက္ႀကိဳေနက် }

ၾကည့္စမ္း၊ ၾကည့္စမ္း၊ ကၽြန္မသူ႕ကိုသတိထားရမယ္။ သူက ယကၡကိုေတာင္သိေနတာပဲ။

] ယကၡလား၊ ဘယ္ေရာက္ေနလဲမသိပါဘူး }

ဟုတ္ပါရဲ႕။ သူေျပာမွသတိရေတာ့တယ္။ ကၽြန္မ႐ိုက္ လိုက္ၿပီးကတည္းကယကၡႀကီးေပ်ာက္ေနလိုက္တာ၊ ထြက္ေျပးသြား ၿပီထင္ပါရဲ႕ေလ။ ကၽြန္မလည္း စဥ္းစားလို႔မရေတာ့ဘူး။

] ေအး ဟင္းခ်က္လိုက္ဦးမယ္ေနာ္ }

သူ႕ကိုႏႈတ္ဆက္ၿပီး ကၽြန္မ မီးဖိုေဆာင္ထဲထြက္လာခဲ့တယ္။

ဘယ္ ဟင္းခ်က္ႏိုင္မွာလဲ။ ဒီအေယာင္ေဆာင္ လူလိမ္လူညာကိစၥကို ဘယ္လိုေျဖရွင္းရမယ္ဆိုတာပဲ ကၽြန္မေခါင္းပူေအာင္ စဥ္းစားေနမိတယ္။ လူလိမ္အျဖစ္ ရဲစခန္းကိုတိုင္ရမလား။ ေဝးေသးတယ္။ အေယာင္ေဆာင္မွန္းဘယ္လိုသိလဲေမးရင္ ကၽြန္မ ေမာင့္ကိုသတ္ထားတာေပၚသြားမွာေပါ့။ အဲဒီေလာက္ေတာ့ ကၽြန္မ မအ-ေသးဘူး။

ကၽြန္မဟာ သူဘာလုပ္ေနလဲသိရေအာင္ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္တယ္။ အမယ္- ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက အိပ္ခန္းထဲမွာ၊ ကၽြန္မ တို႔ရဲ႕ႏွစ္ေယာက္အိပ္ကုတင္ေပၚ အဆန္႔သားတက္အိပ္ေနပါလား၊ ဒီျပသနာကို ကၽြန္မအျပတ္ရွင္းမွျဖစ္ေတာ့မယ္။

လြယ္လြယ္ေလးပါ။ သူ႕ကိုသတ္ပစ္လိုက္႐ုံေပါ့၊ ကၽြန္မ ပိုင္နက္ထဲေရာက္ေနၿပီပဲဟာ။ လူတစ္ေယာက္ကိုသတ္ခဲ့တဲ့အေတြ႕အႀကဳံလည္း ကၽြန္မမွာရွိေနၿပီေလ။ သတ္ၿပီးရင္ သူ႕ကို ေမာင္နဲ႔အတူ ပိေတာက္ပင္ေအာက္မွာျမႇဳပ္ထား႐ုံပဲ။ ကဲ-ဒါဆို ေနာက္ ဘယ္သူက ေႏွာက္ယွက္ႏိုင္ဦးမွာလဲ။

ကၽြန္မဟာ ေမာင့္ကိုသတ္ခဲ့တဲ့တူကို ထုတ္ယူလိုက္တယ္။ တူမွာ ေမာင့္ရဲ႕ေသြးေတြ ေခ်ာက္ကပ္ေပက်ံဆဲပါလား။ ဒီတူနဲ႔ ေနာက္ထပ္လူတစ္ေယာက္ကို သတ္ရေပဦးမယ္။

အေယာင္ေဆာင္လူလိမ္ကို ကၽြန္မေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ တယ္။ သူမ်က္စိမွိတ္ၿပီး အိပ္ေနပါတယ္။ ကၽြန္မဟာ ေျခကိုဖြဖြ နင္း၊ လက္တစ္ဖက္က တူကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ၿပီး သူ႕အနား တျဖည္းျဖည္းကပ္လာခဲ့တယ္။

ကုတင္ေဘးေရာက္တဲ့အခါ.. သူ႕ေခါင္းဆီတည့္တည့္ ခ်ိန္၊ တူကိုလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ အားကုန္လႊဲေျမႇာက္လိုက္ၿပီး ...

+ + + + +

စိတ္ထဲမွာ မသိုးမသန္႔ရွိလာသည္မို႔.. ကိုလင္းေဆြသည္ ပိတ္ထားေသာမ်က္လုံးကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္၏။

ေအးေအးက သူ႕ေခါင္းကိုတူႏွင့္ခ်ိန္႐ြယ္ထုခ်လိုက္သည္ကို ရိပ္ကနဲျမင္လိုက္ရသည္။ ျဖတ္လတ္စြာေရွာင္တိမ္းလိုက္သည္။

တူသည္ ကုတင္ေဘာင္ကို ‘dန္းကနဲထုမိၿပီး သစ္သားေဘာင္ပဲ့က်သြား၏။

ကုတင္ေပၚမွ လ်င္ျမန္စြာထၿပီး ေအးေအးတစ္ကိုယ္လုံး ကို သိမ္းႀကဳံးဖက္ထားလိုက္သည္။

] ေအး-ေအး- ဘာျဖစ္တာလဲ }

] လႊတ္-လႊတ္- ရွင္ ကၽြန္မကိုလႊတ္ }

] ေအး၊ သတိထားပါေအးရယ္၊ ေအး ဘာျဖစ္သြားတာလဲ ဟင္ }

] အို၊ ဖယ္ပါ၊ ရွင္ဟာ ကၽြန္မေယာက္်ားမဟုတ္ဖူး၊ ကၽြန္မအသားကိုမထိနဲ႔ }

ေအးေအးကအတင္း႐ုန္းကန္ထြက္လိုက္ရာ ႏွစ္ေယာက္စ လုံး ၾကမ္းျပင္ေပၚလဲက်သြား၏။

] ေအး- ေအး }

] ဖယ္၊ ရွင္ ေမာင္မဟုတ္ဖူး၊ ရွင္လူလိမ္၊ ဖယ္ }

] ဘာျဖစ္တာလဲေအးရယ္၊ ေမာင္ရွင္းျပ.. }

] အို- သြား၊ သြား၊ ကၽြန္မေယာက္်ားကေသၿပီ၊ ကၽြန္မ ေယာက္်ားကို ကၽြန္မကိုယ္တိုင္သတ္ပစ္လိုက္တာရွင့္၊ သိရဲ႕လား၊ သူ႕အေလာင္းကို ပိေတာက္ပင္ေအာက္မွာျမႇဳပ္ထားၿပီးၿပီ၊ ရွင္က လူလိမ္ လူညာ၊ ရွင္ထြက္သြား }

စူးစူးဝါးဝါးေအာ္ဟစ္႐ုန္းကန္ရင္း ေအးေအးသတိလစ္သြားေလသည္။

+ + + + +

ေနာက္တစ္ပတ္တြင္.. ေအးေအး၏စိတ္ေဝႅနာကိုကုသ ရန္ စိတ္က်န္းမာေရးေဆး႐ုံသို႔တင္လိုက္ရေလသည္။

လင္သားကိုအခ်စ္ႀကီးေသာမိန္းကေလး၊ အလိုဆႏၵမျပည့္၀သမၽွ.. စိတ္ကူးယဥ္ကမၻာေလးကိုတည္ေဆာက္ရင္း စိတ္ေျဖသိမ့္ရာမွ စိတၱဇေဝဒနာျဖစ္ခဲ့ရရွာေလသည္။

သူမ၏မွတ္တမ္းႏွင့္ ဒုိင္ယာရီက ေအးေအး၏သနားဖြယ္ စိတ္ေဝဒနာရွင္ဘ၀ကို ေဖာ္ျပေနေလ၏။

ကိုလင္းေဆြ ႐ႈိက္ႀကီးတငင္ငိုမိရၿပီ။ သူ၏မိုက္မွားမႈမ်ားေၾကာင့္ ခ်စ္ဇနီးေလးစိတ္ေရာဂါရခဲ့ျခင္းမဟုတ္ပါလား။

သို႔ေသာ္.. ကိုလင္းေဆြ၏ေနာင္တကား မ်ားစြာေနာက္က်ခဲ့ေလၿပီ။

+ + + + +

အိမ္ေနာက္ေဖးပိေတာက္ပင္ႀကီးေအာက္မွ ေျမႀကီးမ်ားကို တူးေဖာ္ၾကည့္သည့္အခါတြင္ကား.. ပုပ္ပြေနေသာေခြးတစ္ေကာင္၏အေလာင္းကိုေတြ႕ရေလသည္။

+ + + + +

                                                                  ေဆာင္းလုလင္