ေႏြတမာန္-၀တၳဳတုိ (ေဖေဖေစာင့္ေနတယ္)

ေႏြတမာန္

ေဖေဖေစာင့္ေနတယ္

သားနဲ႔သမီး ..

မင္းတုိ႔ေဖေဖ အသည္းအသန္ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီတစ္ခါ ျဖစ္တာ သိပ္အေျခအေန မေကာင္း ဘူး။

ေဖေဖက သားတုိ႔ေမာင္ႏွမကုိ သိပ္ေတြ႕ခ်င္ေနတယ္။

အျမန္ျပန္လာခဲ့ပါ။  

မင္းတုိ႔ကုိ ေဖေဖေစာင့္ေနတယ္။

                                                                    ေမေမ

x x x x x

ေက်ာ္ေက်ာ္က ေမာ္ေမာ္ထုတ္ဖတ္ေနတဲ့စာေလးကုိ ေမာ္ေမာ့္ ပခုံးေပၚ ကေန ေက်ာ္ျပီးႀကည့္ လုိက္တယ္။

တကယ္ေတာ့ ဒီစာေလးကုိ သူတုိ႔ေမာင္ႏွမ ထုတ္ဖတ္ခဲ့တာ အႀကိမ္ေပါင္း မေရတြက္ႏိုင္ေတာ့ ပါဘူး။

ေက်ာ္ေက်ာ္နဲ႔ေမာ္ေမာ္တုိ႔ ေမာင္ႏွမက ျပင္ဦးလြင္မွာ ေက်ာင္း တက္ေနႀကတာ ပါ။  ျပင္ပေဘာ္ဒါေဆာင္မွာ ေက်ာင္းအိပ္ေက်ာင္းစား ေနႀကတာပါ။

ေက်ာ္ေက်ာ္က ကုိးတန္း။ ေမာ္ေမာ္က ဆယ္တန္း။ ပညာေရး အတြက္ မိဘေတြ က ေငြအကုန္ခံျပီး ျပင္ဦးလြင္ကေဘာ္ဒါေဆာင္မွာ ေက်ာင္းထားေပးထားတာပါ။

သူတုိ႔ေဖေဖဦးလြင္ေအာင္က ႏွလုံးေရာဂါသည္။ အသက္ကငါး ဆယ္မျပည့္ေသးေပ မယ့္ ႏွလုံးေရာဂါအခံေႀကာင့္ အျမဲပဲ စုိးရိမ္ေႀကာင့္ က်ေနရတဲ့လူမ်ိဳး။

မေန႔က ေမေမဖုန္းဆက္တယ္။ သူတုိ႔ေမာင္ႏွမကုိ ခြင့္တုိင္ျပီး အိမ္ကုိျပန္လာခဲ့ဖုိ႔ေျပာတယ္။ လူႀကဳံနဲ႔လည္း စာတုိေလး ေရးေပးလုိက္ တယ္။

ေဖေဖအေျခအေနမေကာင္းဘူးတဲ့။

သူတုိ႔ကုိ ေဖေဖေစာင့္ေနတယ္တဲ့။

ေဖေဖ့အတြက္ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ဆုိတာမ်ိဳးျဖစ္မယ္ဆုိတာကုိ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္လုံး ရိပ္မိ လုိက္ပါတယ္။

ေက်ာ္ေက်ာ္ေရာ၊ ေမာ္ေမာ္ေရာ ေမေမေရးေပးလုိက္တဲ့စာတုိ ေလးကုိဖတ္ျပီး မ်က္ရည္တ စမ္းစမ္းျဖစ္ေနႀကတယ္။

ညကေတာ့ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီးဆီမွာ ေမေမ့စာေလးျပ၊ ခြင့္တုိင္ျပီး အိမ္ျပန္လာခဲ့ႀကတာပါ။

x x x x x

ေမာ္ေမာ္က ကားေပၚမွာ ေမေမ့စာေလးကုိ ျပန္ဖတ္ႀကည့္ေန တာပါ။ သူတုိ႔ကုိ ေဖေဖေစာင့္ေနတယ္တဲ့။

ေဖေဖ့အတြက္ စုိးရိမ္ပူပန္စိတ္ေတြက ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္လုံး ရင္ထဲမွာ ျပည့္ေနတယ္။

သူတုိ႔ျမိဳ႕ကုိေရာက္ဖုိ႔ မႏၱေလးကေနတစ္ဆင့္ ကားေျပာင္းစီးရ ပါတယ္။

ျမိဳ႕ကုိသြားတဲ့ ထြက္ခါနီး ဟုိင္းလက္ကားေလးေပၚကုိ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ အေျပးအလႊားတက္ခဲ့ရတယ္။

ကားေပၚမွာေတာ့ လူေတြ ျပည့္က်ပ္လုိ႔ေနပါတယ္။

x x x x x

ေဖေဖ့ကုိေတြ႕ခ်င္ေဇာနဲ႔ သူတုိ႔စီးလာတဲ့ ဟုိက္လက္ကားေလးကုိ ေႏွးလွတယ္ လုိ႔  ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္လုံး ထင္မိႀကတယ္။ ကားေလး က သူတုိ႔ျမိဳ႕ နယ္နမိတ္ထဲကုိ ၀င္လာေနပါျပီ။

ေဖေဖ့ကုိ ေတြ႕ခ်င္လွျပီ။ ျမင္ခ်င္လွပါျပီ။

သူတုိ႔ေမာင္ႏွမကုိ ေဖေဖေစာင့္ေနတယ္တဲ့ေလ။

ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္သား ေဖေဖ့အတြက္ စုိးရိမ္ပူပန္စိတ္နဲ႔ ကားေလးေပၚမွာ ပါလာႀကတယ္။

ဒီတုန္းမွာပဲ….

ရႊီး … ဒုန္း … ၀ုန္း … ဆုိတဲ့ ကားဘရိတ္ဆြဲသံ တုိက္မိခိုက္မိသံ ေတြနဲ႔အတူ သူတုိ႔စီးလာတဲ့ကားေလးဟာ လမ္းတစ္ဖက္ေခ်ာက္ထဲကုိ ဒလိမ့္ေကာက္ေကြး က်သြားပါေတာ့တယ္။

`ကားတုိက္မိျပီ၊ ကားခ်င္းတုိက္မိျပီ´

`အုိ…´ `အမေလး…´ `ဘုရားကယ္ပါ…´

ကားထဲမွာ ပါလာတဲ့ခရီးသည္ေတြရဲ႕ ေအာ္ဟစ္သံ၊ ငုိယိုသံ ေတြက ဆူညံသြားတယ္။

ေက်ာ္ေက်ာ္ေရာ ေမာ္ေမာ္ေရာ ကားေလးနဲ႔အတူ ေခ်ာက္ထဲကုိ ပါသြားပါေတာ့တယ္။

x x x x x

ေက်ာ္ေက်ာ္သတိရေတာ့… ပတ္၀န္းက်င္မွာ ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ အသံ၊ လူေတြလွဳပ္ရွားေနသံ၊ စကားေျပာဆုိေနသံေတြကုိ ႀကားေနရ တယ္။

ေက်ာ္ေက်ာ္က အားတင္းျပီး လဲေနရာက ထထုိင္လုိက္တယ္။ ေဘး၀ဲယာကုိႀကည့္လုိက္ေတာ့ ပက္လက္လန္ေနတဲ့ သူတုိ႔စီးလာတဲ့ ကားေလးရယ္၊ ေခ်ာက္ထဲမွာ လဲက်ပ်ံ႕က်ဲေနတဲ့ လူေတြရယ္ကုိ ေတြ႕ လုိက္တယ္။

သူတုိ႔ကားဟာ တစ္ဖက္က ခ်ိဳးေကြ႕၀င္လာတဲ့ ကားႀကီးနဲ႔ တုိက္မိျပီး ေခ်ာက္ထဲကုိ အားလြန္လိမ့္က်ခဲ့တာကုိ သိလုိက္ရတယ္။

ေက်ာ္ေက်ာ္သတိရလာခ်ိန္မွာ ကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႕ေရာက္ေန ပါျပီ။ ယူနီေဖာင္း၀တ္ထားတဲ့ ကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႔သားေတြက ဒဏ္ရာ ရတဲ့သူေတြကုိ ေဖးကူေပးေနႀကတာ ေတြ႕ရပါတယ္။

ေက်ာ္ေက်ာ့္နားမွာေတာ့ ဘယ္သူမွ ရွိမေနပါဘူး။

x x x x x

ေက်ာ္ေက်ာ္က အားတင္းျပီး မတ္တပ္ရပ္လုိက္တယ္။ တစ္ ကုိယ္လုံး နာႀကင္ေနပါတယ္။

မမ.. မမေရာ.. မမဘယ္မွာလဲ…

ေက်ာ္ေက်ာ့္အာရုံထဲကုိ ပထမဆုံး၀င္လာတာက သူ႔အစ္မေမာ္ ေမာ္အတြက္ စုိးရိမ္စိတ္ပါပဲ။

ေက်ာ္ေက်ာ္က ေဘးဘီ၀ဲယာကုိ လွည့္ပတ္ႀကည့္လုိက္တယ္။

ကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႕ထဲကလူေတြ သူ႔ေရွ႕ကျဖတ္သြားေပမယ့္ သူ႔ကုိေတာ့ ဘာမွ် မေမးႀက၊ မေျပာႀကဘူး။ ဒဏ္ရာရတဲ့လူေတြနဲ႔၊ ေသ တဲ့လူေတြကုိပဲ သူတုိ႔က ဂရုစုိက္ေနႀကပါတယ္။

ေက်ာ္ေက်ာ္က ကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႕ကယ္တင္ထားတဲ့လူေတြ ထဲမွာ ေမာ္ေမာ့္ကုိမေတြ႕ရလုိ႔ လဲက်ေနတဲ့လူေတြထဲမွာရွာႀကည့္တယ္၊

`ဟင္…´

သူနဲ႔မလွမ္းမကမ္းမွာ ေမာ္ေမာ္၀တ္ထားတဲ့အ၀တ္အစားနဲ႔ မိန္း ကေလးတစ္ေယာက္.. ပက္လက္ လန္ လဲက်ေနတာကုိ ေတြ႔လုိက္ရ တယ္။

ေက်ာ္ေက်ာ္ အဲဒီေနရာကို အေျပးကေလးသြားလုိက္တယ္။

`မမ… မမ…´

ေက်ာ္ေက်ာ္က ပက္လက္လဲေနတဲ့ ေမာ္ေမာ့္ေဘးမွာထုိင္ခ်ရင္း ေမာ္ေမာ့္ကုိ စမ္းႀကည့္လုိက္တယ္။

ေမာ္ေမာ့္မွာ အသက္မရွိေတာ့ပါဘူး။

`မမ.. ျဖစ္ရေလ မမရယ္´

ေက်ာ္ေက်ာ္က ေမာ္ေမာ့္အေလာင္းကိုငုံ႔ႀကည့္ရင္း ငုိေနမိပါ တယ္။

x x x x x

ဒီတုန္းမွာပဲ.. သူ႔ပခုံးကုိ ေအးစက္တဲ့လက္တစ္ဖက္ လာပုတ္ တာ ခံလုိက္ရတယ္။

ေက်ာ္ေက်ာ္က သူ႔ကုိလက္နဲ႔လာပုတ္တဲ့လူကုိ ထုိင္ရက္ကေန လွည့္ႀကည့္လုိက္ပါတယ္။

`ဟင္.. မမ´

သူ႔ပခုံးကုိ လက္နဲ႔ပုတ္ျပီး ေခၚလုိက္သူက တျခားလူမဟုတ္ပါ ဘူး။ ေမာ္ေမာ္ပါပဲ။ သူ႔ အစ္မ ေမာ္ေမာ္ရယ္ေလ။

ေက်ာ္ေက်ာ္ဟာ သူ႔ေရွ႕မွာ ပက္လက္လဲက်ေသဆုံးေနတဲ့ ေမာ္ေမာ့္အေလာင္းကုိတစ္လွည့္၊ သူ႔ေနာက္မွာရပ္ေနတဲ့ ေမာ္ေမာ့္ကုိ တစ္လွည့္ ႀကည့္ရင္း အံ့ႀသေနတယ္။

သူနားလည္လုိက္ပါျပီ။

သူ႔ပခုံးကုိပုတ္ေခၚလုိက္တဲ့ေမာ္ေမာ္ဟာ ေမာ္ေမာ္အစစ္မဟုတ္ ပါဘူး။ ေမာ္ေမာ့္ရဲ႕ ၀ိညာဥ္ပုံရိပ္သာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေသသြားတဲ့ေမာ္ေမာ္က သူ႔ကုိ လာႏွဳတ္ဆက္တာေပါ့။

`မမ… မမ… နင္ေသသြားျပီ၊ နင္ေသသြားျပီေပါ့၊ ဟုတ္လား´

`ဟုတ္တယ္ေက်ာ္ေက်ာ္´

`သြားပါေတာ့၊ သြားပါေတာ့၊ နင္သြားပါေတာ့ မမ၊ နင္ ငါ့ကုိ မေျခာက္ပါနဲ႔၊ နင္သြားပါေတာ့ မမ´

`သြားမွာေပါ့၊ နင္လည္း လုိက္ခဲ့ရမွာပဲေက်ာ္ေက်ာ္၊ ဟုိမွာ… တုိ႔ ကုိ ေဖေဖေစာင့္ေနတယ္ေလ´

ေမာ္ေမာ္က ေတာင္ကုန္းတစ္ေနရာကုိ လက္ညိွဳးထုိးျပရင္းေျပာ လုိက္တယ္။

ေမာ္ေမာ္ျပတဲ့ေနရာကုိ ေက်ာ္ေက်ာ္ႀကည့္လုိက္ေတာ့…

သူတုိ႔ေဖေဖဟာ ေတာင္ကုန္းေပၚမွာရပ္ေနတာကုိ ေတြ႕လုိက္ရ ပါတယ္။

`ဟင္.. ေဖေဖ´

`ဟုတ္တယ္၊ တုိ႔ကို ေဖေဖေစာင့္ေနတယ္၊ သြားႀကစုိ႔ ေက်ာ္ ေက်ာ္´

`မမ.. နင္ကေသျပီပဲ၊ နင္ ေတာ္ရာကုိသြားပါေတာ့ မမရယ္´

`ေက်ာ္ေက်ာ္.. လာခဲ့၊ နင့္ကုိငါျပမယ္´

ေမာ္ေမာ္က ေက်ာ္ေက်ာ့္လက္ကုိဆြဲျပီး ခပ္ႀကမ္းႀကမ္းေခၚ လုိက္တယ္။

x x x x x

ေက်ာ္ေက်ာ္ဟာ… ေႀကာက္ေႀကာက္လန္႔လန္႔နဲ႔ပဲ ေမာ္ေမာ့္ ၀ိညာဥ္ဆြဲေခၚရာကုိ ပါသြားခဲ့ပါတယ္။

၀ိညာဥ္ဘ၀ေရာက္ေနတဲ့ ေမာ္ေမာ့္လက္ေတြဟာ ေအးစက္ေန ပါတယ္။

ေမာ္ေမာ္က မလွမ္းမကမ္းတစ္ေနရာေရာက္ေတာ့ ရပ္လုိက္ တယ္။ ေျမႀကီးေပၚကုိ လက္ညိွဳးထုိးျပလုိက္တယ္။

ကားအမုိးေပၚမွာတင္လာတဲ့ပစၥည္းေတြကုိ ဖုံးအုပ္လာတဲ့ တာ လပတ္စႀကီးဟာ အဲဒီေနရာမွာ လြင့္က်ေနပါတယ္။ တာလပတ္စႀကီး ေအာက္မွာေတာ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းျပဴထြက္ေန တယ္။ သူဟာလည္း ကားေပၚမွာပါလာျပီး ေသဆုံးသြားတဲ့ လူတစ္ ေယာက္ျဖစ္မွာေပါ့။

ေက်ာ္ေက်ာ္ႀကည့္လုိက္ေတာ့.. တာလပတ္စေအာက္မွာထြက္ ေနတဲ့ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းမွာ ၀တ္ထားတဲ့ ရွဴးဖိနပ္ဟာ သူ၀တ္ထား တဲ့ရွဴးဖိနပ္နဲ႔ အေရာင္အေသြးအတူတူ၊ တံဆိပ္အတူတူျဖစ္ေနတာကုိ ေတြ႕လုိက္ရတယ္။

`လွန္ႀကည့္လုိက္၊ အဲဒီတာလပတ္စကုိ လွန္ႀကည့္လုိက္စမ္း ေက်ာ္ေက်ာ္´

ေက်ာ္ေက်ာ္က တာလပတ္စႀကီးကုိ ကုန္းျပီးလွန္ပစ္လုိက္ တယ္။

တာလပတ္စႀကီးလန္အသြားမွာ ပက္လက္လန္ေသဆုံးေနတဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕အေလာင္း ကုိ ေတြ႕လုိက္ရေတာ့တာပါပဲ။

အဲဒီအေလာင္းကေတာ့ တျခားသူမဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔အ၀တ္အ စားအတုိင္း၀တ္ထားျပီး သူ႔နဲ႔ခၽြတ္စြပ္ တူလွတဲ့ သူကိုယ္တုိင္ပါပဲ။

ေက်ာ္ေက်ာ္ဟာ သူ႔အေလာင္းသူ ျမင္လုိက္ရလုိ႔ လန္႔ျပီး ေျခ တစ္လွမ္းဆုတ္လုိက္ပါတယ္။

x x x x x

`ဒါျဖင့္..ဒါျဖင့္.. ငါလည္းေသျပီေပါ့၊ ငါလည္းေသျပီ၊ ဟုတ္လား မမ´

`နင္ျမင္တဲ့အတုိင္းပါပဲ ေက်ာ္ေက်ာ္ရယ္၊ အဲဒါေႀကာင့္ နင့္ကုိ လာေခၚတာေပါ့´

ေက်ာ္ေက်ာ္ဟာ ကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႕သားေတြ သူ႔ေဘးက ျဖတ္သြားေပမယ့္ သူ႔ကုိ မျမင္သလုိ မသိက်ိဳးကၽြံျပဳသြားႀကတာကုိ … ခုေတာ့ သေဘာေပါက္လိုက္ပါျပီ။

သူဟာ ၀ိညာဥ္ျဖစ္ေနလုိ႔ သူတုိ႔တေတြ မျမင္ႏုိင္ႀကတာကုိး။

x x x x x

`သြားႀကစုိ႔ေက်ာ္ေက်ာ္၊ နင္လည္းေသျပီ၊ ငါလည္းေသျပီ၊ ဟုိမွာ… တုိ႔ကုိ ေဖေဖေစာင့္ေနတယ္၊ သြားႀကစုိ႔´

`ဟင္….´

ေတာင္ကုန္းေလးေပၚကုိျပန္ႀကည့္လုိက္ေတာ့.. သူတုိ႔ေဖေဖက သူတုိ႔ကို လက္ယပ္ေခၚလုိက္တာ ကုိ ျမင္လုိက္ရပါတယ္။

`မမ.. မမ.. နင္လည္း ေသျပီ၊ ငါလည္း ေသျပီဆုိေတာ ……… ငါတုိ႔ကုိေစာင့္ေနတဲ့ ငါတုိ႔ေဖေဖ လည္း ………………

x x x x x

ေႏြတမာန္