ေဆာင္းလုလင္- မုိးခါးေရ (၀တၳဳတုိ)

ေဆာင္းလုလင္

မိုးခါးေရ

အျဖစ္အပ်က္မွာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကမၻာေျမေပၚမွ အျဖစ္အပ်က္မဟုတ္ပါ။ အျခားၿဂိဳဟ္တစ္ခုမွ ျဖစ္ရပ္သာျဖစ္ပါသည္။



သူသည္ ထိုၿဂိဳလ္ေပၚမွလူသားတစ္ဦးျဖစ္သည္။

သူသည္ သိပၸံပညာရွင္တစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ပါသည္။ သူတို႔ ၿဂိဳဟ္ေပၚတြင္ သူသည္ အေတာ္ဆုံးသိပၸံပညာရွင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေလသည္။

သူသည္ မိုးေလ၀သအေျခအေနမ်ားကိုလည္း ခန္႔မွန္းတတ္ေလသည္။ ထိုသို႔ မိုးေလ၀သကိုခန္႔မွန္းတတ္ခဲ့၍လည္း ထိုၿဂိဳဟ္ႀကီးတစ္ခုလုံးကို အုပ္ခ်ဳပ္ရသည့္ ဘုရင္ဘ၀သို႔ ေရာက္ခဲ့ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။

တစ္ခါတြင္ သူ၏ႀကိဳတင္တြက္ခ်က္မႈအရ ၿဂိဳဟ္ေပၚ၌ မိုးခါးေရ႐ြာ သြန္းမည့္အျဖစ္ကို သူ ႀကိဳ၍ခန္႔မွန္းႏိုင္ခဲ့သည္။ ထိတ္လန္႔ဖြယ္ေကာင္းသည္ မွာ ႐ြာသြန္းမည့္မိုးခါးေရသည္ ခါးသက္ေသာအရသာ ရွိ႐ုံသာမက ထိုမိုးခါးေရကို ေသာက္သုံးမိပါက ႐ူးသြပ္သြားေစႏိုင္ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။

သူသည္ သူ၏ႀကိဳတင္မွန္းဆတြက္ခ်က္မႈကို ထိုစဥ္က အုပ္ခ်ဳပ္ေန ေသာ သူတို႔ၿဂိဳဟ္၏အစိုးရအဖြဲ႕အား တင္ျပလိုက္ေလသည္။ ေနာက္တစ္ရက္ ျခားတြင္ ႐ြာသြန္းမည့္မိုးေရထဲသို႔ မည္သူမၽွမထြက္ၾကရန္၊ မိုးေရကို မေသာက္ သုံးၾကရန္ ႏႈိးေဆာ္ေပးဖို႔ကိုလည္း သူက အစိုးရအဖြဲ႕ကို တိုက္တြန္းခဲ့ပါ၏။

အစိုးရကလည္း ၿဂိဳဟ္ေပၚတြင္ထုတ္ေဝသည့္ သတင္းစာ၊ စာေစာင္ မ်ား၊ တီဗီမ်ားမွ ႀကိဳတင္ေၾကညာေပးထားခဲ့ပါသည္။

သို႔ေသာ္ လူထုသည္ သိပ္အေရးမစိုက္ခဲ့ေခ်။ မိုးၿပိဳမွာကို ေတြး ေၾကာက္မေနသည့္ ၿဂိဳဟ္သားတို႔၏ ထုံးစံအတိုင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ႀကိဳတင္ ခန္႔မွန္းမႈဆိုေတာ့လည္း ျဖစ္ခ်င္မွျဖစ္လာမွာဟု ေတြးၾကသည္။ သည္လို အျဖစ္မ်ိဳးလည္း တစ္ခါမွမႀကဳံဖူး၍ သိပ္ဂ႐ုမထားခဲ့ၾကေခ်။ အခ်ိဳ႕ကဆိုလၽွင္ ယုံေတာင္မယုံ၊ ျပက္ရယ္ျပဳသူမ်ားပင္ရွိခဲ့ၾက၏။



မည္သို႔ဆိုေစ သူ ခန္႔မွန္းသည့္အတိုင္း ထိုေန႔ထိုရက္တြင္ မိုးခါးေရ မိုးႀကီး ႐ြာသြန္းခဲ့ေလသည္။ သူက သူ႕တပည့္မ်ားကိုေတာ့ တင္းက်ပ္စြာ တားျမစ္၍ အိမ္ထဲတြင္ ေသာ့ခတ္ပိတ္ေလွာင္ထားေသာေၾကာင့္ သူႏွင့္ သူ၏ တပည့္တပန္းမ်ားကေတာ့ မိုးခါးေရထဲသို႔ မထြက္ျဖစ္ၾကေခ်။

သို႔ရာတြင္ မိုးခါးေရမိုးႀကီး႐ြာသြန္းေနစဥ္၌ မိုးေရထဲမွ ၿငိမ့္ေညာင္း သာယာေသာဂီတသံမ်ား ထြက္ေပၚေန႐ုံမက၊ ခ်ိဳအီေမႊးျမေသာ ရနံ႔မ်ားလည္း ထြက္ေပၚလာေလသည္။ ဂီတသံႏွင့္ရနံ႔သည္ လူအားလုံးကို ဆြဲေဆာင္ေနခဲ့သည္။

သူ၏တပည့္မ်ားသည္ပင္ အျပင္သို႔ထြက္၍ မိုးေရခ်ိဳးမည္တကဲကဲ လုပ္ေနၾက၍ တင္းက်ပ္စြာတားျမစ္ထားခဲ့ရေလ၏။

သူ တားျမစ္ရန္ အခြင့္အာဏာမရွိသည့္ အျခားေသာသူမ်ားကား မိုးခါးေရ၏ဆြဲေဆာင္မႈေၾကာင့္ လမ္းမေပၚသို႔ အလုံးအရင္းျဖင့္ ေရာက္ရွိသြား ၾကေလသည္။ လူတို႔သည္ မိုးေရထဲတြင္ထြက္၍ ေကာင္းကင္မွာက်လာေသာ မိုးေရကိုခ်ိဳးကာ ေခါင္းမ်ားေမာ့၍ မိုးေရကိုေသာက္သုံးၾကေလသည္။

မိုးေရထဲမွလူအားလုံး ေပ်ာ္႐ႊင္ေနၾကဟန္ရွိေလသည္။

လူအားလုံးသည္ မိုးေရကိုခ်ိဳး၊ မိုးေရကိုေသာက္ကာ ေပ်ာ္ၾကရင္းမွ မိုးေရထဲတြင္ ေျပးလႊားေဆာ့ကစားၾကေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ကခုန္ၾကေလ သည္။ ထို႔ေနာက္ ပို၍ပို၍ေပ်ာ္လာကာ ဝတ္ထားေသာအဝတ္အစားမ်ားကို ခၽြတ္ပစ္၍ ကိုယ္လုံးတီး ကခုန္ေပ်ာ္ျမဴးၾကျပန္ေလ၏။

ေယာက္်ား၊ မိန္းမ၊ လူႀကီး၊ ကေလး၊ ရဟန္းသူေတာ္စင္မက်န္ အားလုံးေသာ ၿဂိဳလ္သားတို႔သည္ မိုးခါးေရထဲ၍ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ကခုန္ျမဴးတူးေန ၾကေလသတည္း။

‘ဪ ...ၿဂိဳဟ္သားေတြ၊ ၿဂိဳဟ္သားေတြ၊ သံေဝဂရစရာပဲ။ မိုးခါးေရေသာက္ရင္ ႐ူးလိမ့္မယ္ဆိုတာ ႀကိဳတင္သတိေပးထားပါရက္နဲ႔ မိုက္မဲ လိုက္ၾကတာ။ ၾကည့္ၾကစမ္း တပည့္တို႔၊ စိတ္အလိုလိုက္လို႔ လူေတြအားလုံး ႐ူးသြပ္ကုန္ၾကၿပီကြယ့္’

မိုးခါးေရမိုးႀကီးကား တစ္ေန႔ပတ္လုံး သဲသဲမဲမဲ႐ြာသြန္းလိုက္ရာ လူအားလုံးတို႔သည္ အစားေမ့အေသာက္ေမ့ အိမ္ေမ့ရာေမ့ျဖင့္ အေပ်ာ္ၾကဴး ေနၾကေလ၏။

တစ္ရက္အခ်ိန္ကုန္လြန္မွသာလၽွင္ မိုးခါးေရမိုးသည္လည္း ႐ြာသြန္း မႈ ရပ္တန္႔သြားေလ၏။

လူအားလုံးကား မိုးခါးေရ၏အာနိသင္ေၾကာင့္ ႐ူးသြပ္၍ က်န္ရစ္ခဲ့ ေလသည္။



တစ္တိုင္းျပည္လုံးရွိ လူအားလုံးကား ႐ူးသြပ္သြားၾကေလၿပီ။ ၿဂိဳဟ္ ႀကီးတစ္ခုလုံးကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနသူမ်ားအပါအဝင္ ေယာက္်m;မိန္းမ၊ ကေလး လူႀကီး၊ ရဟန္းသံဃာ၊ ျပည့္တန္ဆာ သူေတာင္းစား၊ လက္လုပ္လက္စား၊ သူေဌးသူႂကြယ္၊ ကုန္သည္ပြဲစား၊ ဆင္းရဲသူဆင္းရဲသား၊ လယ္သမား ကိုင္း သမား၊ အလုပ္ရွင္ အလုပ္သမား၊ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ၊ အရာထမ္း အမႈထမ္း လူမွန္သမၽွ တစ္ေယာက္မွမက်န္ ႐ူးသြပ္သြားၾကျခင္းျဖစ္ေလ၏။ ေမြးကင္းစကေလးပါမက်န္ ႐ူးသြပ္ကုန္ၾကျခင္း ျဖစ္ေလသည္။

မ႐ူးဘဲက်န္ခဲ့သူဆို၍ သူႏွင့္သူ၏တပည့္ ၁၀ ေယာက္သာ ရွိေလ သည္။

‘ေတြ႕ၿပီမႈတ္လား တပည့္တို႔။ ဒီအေရးေတြႀကိဳျမင္လို႔ ငါက မင္းတို႔ ကို မိုးခါးေရထဲမထြက္ဖို႔ တားျမစ္ရတာပဲ’

ထိုအခါမွသာ တပည့္တပန္းမ်ားလည္း သူ႕ကို ေက်းဇူးတင္ၾကေလ ေတာ့သည္။



သည္လိုႏွင့္ ၿဂိဳဟ္တစ္ခုလုံး အုပ္ခ်ဳပ္သူေရာ၊ တိုင္းသူျပည္သားေတြ ပါ ႐ူးသြပ္သြားၾကေလရာတြင္ အားလုံး ကေမာက္ကမျဖစ္ကုန္ၾကေလသည္။

သူ႐ူးတို႔သည္ အလုပ္လုပ္ရေကာင္းမွန္းမသိ၊ စားခ်ိန္ေသာက္ခ်ိန္ နားမလည္၊ ယဥ္ေက်းမႈမဲ့၊ ပညာမဲ့ကာ ဗရမ္းဗတာႏွင့္ ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ေနၾကေတာ့၏။

သည္တြင္ သူက အႀကံတစ္ခုရလိုက္ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ သူ၏ အႀကံသည္ ၿဂိဳဟ္သားမ်ားကို ကယ္တင္ေစာင့္ေရွာက္ရာ က်႐ုံမက၊ သူႏွင့္ သူ႕တပည့္မ်ားအတြက္လည္း အက်ိဳးရွိေလသည္။

တစ္ၿဂိဳဟ္လုံး႐ူးသြပ္ကာ ဗရမ္းဗတာျဖစ္ေနခ်ိန္တြင္ သူက ၿဂိဳဟ္ႀကီး ကို ဘုရင္အျဖစ္ အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ရန္ ျဖစ္ေလသည္။ သူက ဘုရင္အျဖစ္ အုပ္ခ်ဳပ္ကာ သူ၏တပည့္တပန္း ၁၀ ေယာက္က မႉးႀကီးမတ္ရာ ေသနာ ပတိမ်ားအျဖစ္ ေဆာင္႐ြက္ရန္ျဖစ္ေပ၏။

သူက မဆိုင္းမတြပင္ သူသည္ ၿဂိဳဟ္၏ဘုရင္ဧကရာဇ္ျဖစ္ေၾကာင္း ထုတ္ျပန္ေၾကညာလိုက္ေလသည္။

သူ႐ူးမ်ားအလည္တြင္ သူ႕အားကန္႔ကြက္မည့္သူ မရွိေပ။

သူသည္ မရည္႐ြယ္ဘဲ မင္းျဖစ္ခဲ့ရေလ၏။



သူကား ဘုရင္ဧကရာဇ္တစ္ပါးအျဖစ္ အ႐ူးမ်ားကို ေကာင္းေကာင္း ႀကီး ခိုင္းစားခဲ့ေလသည္။ အ႐ူးမ်ားသည္ သူတစ္ေယာက္ေကာင္းက်ိဳးအတြက္ အလုပ္မ်ား လုပ္ေပးခဲ့ရသည္။

သူသည္ အခြန္အတုပ္မ်ားကိုလည္း ႀကီးေလးစြာေကာက္ခံခဲ့သည္။ သူ၏လုပ္ရပ္မ်ားကို ကန္႔ကြက္မည့္သူ၊ ေဝဖန္မည့္သူမရွိ၊ သူ၏ မႉးႀကီးမတ္ရာ မ်ားမွာလည္း သူၿပီးလၽွင္ ၿပီးရသည့္ တပည့္မ်ားသာျဖစ္ေလသည္။

သူသည္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာပင္ စည္းစိမ္ဥစၥာအာဏာမ်ားထဲ၌ ယစ္မူး ေနႏိုင္ခဲ့ေပသည္။ သူႏွင့္ သူ႕တပည့္မ်ားကား အ႐ူးမ်ား၏လုပ္ကိုင္ေကၽြးေမြးမႈ ေၾကာင့္ အဆမတန္ ႂကြယ္၀ခ်မ္းသာလာခဲ့သည္။

သူ႐ူးမ်ားကား သူတို႔ကို ကုပ္ေသြးစုပ္ အျမတ္ထုတ္ခံေနရမွန္းလည္း မသိရွာၾကေပ။ ပညာမဲ့၊အသိဉာဏ္မဲ့ကာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးပင္ သူႏွင့္သူ႕အဖြဲ႕ကို အလုပ္အေကၽြးျပဳေနၾကေပ၏။

ယင္းသို႔ျဖင့္ သူ႐ူးမ်ားခ်ည္းရွိေသာ ၿဂိဳဟ္ႀကီးကို သူတစ္ေယာက္ထဲ သေဘာျဖင့္ ထင္သလို မင္းလုပ္အုပ္ခ်ဳပ္လာခဲ့သည္မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာပင္ ၾကာျမင့္လာခဲ့ေလ၏။



တစ္ေန႔ေတာ့ သူသည္ ထိတ္လန္႔ေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္အျဖစ္တစ္ခုကို ႀကိဳတင္တြက္ခ်က္ သိရွိလိုက္ရေလသည္။

လူမ်ားကို႐ူးသြပ္ေစခဲ့သည့္ မိုးခါးေရမိုးႀကီးသည္ ေနာက္တစ္ဖန္ ႐ြာသြန္းေတာ့မည့္ နိမိတ္ကို ေတြ႕ျမင္လိုက္ရျခင္းျဖစ္ေလသည္။

သူ အေတာ္ထိတ္လန္႔သြားေလသည္။

မိုးခါးေရမိုးႀကီး၏အာနိသင္မွာ ယခင္အခါကအတိုင္းျဖစ္ေလသည္။ သူသည္႐ူးေနေသာ သူ႕တိုင္းသူျပည္သား ၿဂိဳဟ္သားမ်ား ပို႐ူးသြားၿပီး အလုပ္ ခိုင္းမရေအာင္ သြက္သြက္လည္သြားမွာကိုလည္း စိုးရိမ္သည္။ လူေကာင္းမ်ား ျဖစ္ေသာ သူ႕တပည့္လက္သားမ်ားကိုလည္း မိုးေရထဲမွာ ထြက္မွာကို စိုးရိမ္သည္။

သည္လိုႏွင့္ သူသည္ မိုး႐ြာမည့္ေန႔တြင္ မည္သူမွအျပင္သို႔ မထြက္ ၾကရန္ အမိန္႔ထုတ္ျပန္လိုက္ေလသည္။

ယင္းသို႔ျဖင့္ ဒုတိယအႀကိမ္မိုးခါးေရမိုးႀကီး ႐ြာသြန္းသည့္ေန႔သို႔ ေရာက္ရွိလာေလသည္။

မိုးႀကီးက ပထမအႀကိမ္ကထက္ပင္ ပို၍သည္းကာ လူတို႔၏စိတ္ကို လည္း ပိုမိုဆြဲေဆာင္ေနခဲ့ေလသည္။ မိုးေရႏွင့္အတူ ပါလာေသာ ေမႊးပ်ံ႕သည့္ ရနံ႔မ်ား၊ တူရိယာဂီတသံမ်ားသည္ လူအားလုံးကို အျပင္သို႔ထြက္ခဲ့ရန္ ဆြဲေဆာင္ေနၾကေလသည္။

သူ၏အမိန္႔သည္ စာ႐ြက္ေပၚမွစာသားမ်ားအျဖစ္သာ ရွိခဲ့ေလသည္။ သူ႐ူးမ်ားသည္ အမိန္႔ကို နာခံရေကာင္းမွန္းမသိပါ။ စိတ္အလိုကိုလိုက္၍ ပိတ္ေလွာင္ တားဆီးထားသည့္ၾကားမွပင္ အိမ္ျပင္ပသို႔ ေရာက္ေအာင္ ေျပး ထြက္ကုန္ၾကသည္။

ပို၍ဆိုးသည္မွာ မႉးႀကီးမတ္ရာမ်ားျဖစ္ေသာ သူ႕တပည့္မ်ားကိုယ္တိုင္ သတိတရားႏွင့္ ထိမ္းခ်ဳပ္ထားသည့္ၾကားမွ စိတ္ဆႏၵကိုမတားဆီးႏိုင္ဘဲ မိုးေရ၏ဆြဲေဆာင္ရာေနာက္သို႔ ပါသြားၾကျခင္းျဖစ္ေလသည္။

သူ တားဆီး သတိေပးေနသည့္ၾကားမွပင္ သူ႕တပည့္မ်ားသည္ အတားအဆီးမ်ားကို ႐ိုက္ႏွက္ခ်ိဳးဖ်က္ကာ မိုးေရထဲသို႔ ေျပးဆင္းသြားၾကေလ သတည္း။

သူကိုယ္တိုင္ပင္ မနည္းဣေျႏၵဆည္ကာ ခ်ဳပ္ထိန္းထားခဲ့ရေလ သည္။ မိုးခါးေရမိုးႀကီးထဲတြင္ ေပ်ာ္႐ႊင္စြာ ကခုန္ျမဴးတူးေနၾကေသာ သူ႐ူး မ်ားႏွင့္ သူတပည့္မ်ားကိုၾကည့္ကာ သူလည္း ပါဝင္ေပ်ာ္ပါးလိုစိတ္မ်ား ေပၚလာေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သူသည္ ပညာရွိ သိပၸံပညာရွင္ ႀကီးတစ္ဦး ျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ သတိျဖင့္ ခ်ဳပ္ထိန္းႏိုင္ခဲ့ပါသည္။

မိုးခါးေရမိုးႀကီး တစ္ေန႔ပတ္လုံး ႐ြာသြန္းၿပီးစီးသြားသည့္ အခါတြင္ကား သူ မေမၽွာ္လင့္ေသာျဖစ္ရပ္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ေလသည္။



မိုးခါးေရေၾကာင့္ သူ႕တပည့္မ်ား ႐ူးသြပ္သြားေတာ့မည္ကို သူက ႀကိဳတင္တြက္ဆထားၿပီး ျဖစ္သည္။ တကယ္လည္း သူ႕တပည့္ မႉးႀကီးမတ္ရာ မ်ားမွာ မိုးခါးေရေၾကာင့္ သြက္သြက္လည္ေအာင္ ႐ူးသြပ္သြားခဲ့ၾကေလသည္။

သူ မေမၽွာ္မွန္းဘဲ ျဖစ္လာသည့္အရာကား ယခင္က ႐ူးသြပ္ေနေသာ သူမ်ားသည္ မိုးခါးေရေၾကာင့္ ပို၍႐ူးသြပ္မသြားဘဲ၊ လူေကာင္းပကတိအျဖစ္ ျပန္လည္ေရာက္ရွိသြားၾကျခင္း ျဖစ္ပါသတည္း။

မိုးခါးေရ၏အာနိသင္က လူေကာင္းကို႐ူးသြပ္ေစၿပီး၊ သူ႐ူးမ်ားကို လူေကာင္းပကတိ ျပန္ျဖစ္ေစေသာ ဓာတ္သဘာ၀မ်ား ရွိေနပါကလား။



တပည့္တပန္းမ်ား ႐ူးသြပ္ကုန္ေသာေၾကာင့္ ဘုရင္ျဖစ္ေနေသာသူ႕၌ အားကိုးအားထား မရွိေတာ့ေခ်။

ပို၍ဆိုးသည္ကား ယခင္က ႐ူးသြပ္ေန၍ သူအုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုပ္ၿပီး ခိုင္းခ်င္ရာခိုင္း၍ရခဲ့ေသာ သူ႐ူးမ်ားသည္ စဥ္းစားဆင္ျခင္တတ္ေသာ အသိ ပညာမ်ား ျပန္လည္ရရွိလာၾကျခင္း ျဖစ္ေလသည္။

တိုင္းသူျပည္သားလူထုအမ်ားတို႔သည္ မွတ္တမ္းမွတ္ရာအေဟာင္း မ်ားကို ျပန္လည္လွန္ေလွာၾကည့္႐ႈကာ သူ၏မတရားေသာ တစ္ကိုယ္ေကာင္း ဆန္ေသာ လုပ္ရပ္မ်ားကို သိရွိသြားၾကေလသည္။ သူတို႔သည္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကုပ္ေသြးစုပ္ အျမတ္ထုတ္ခံထားရသူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိလာၾကသည္။

လူထုသည္ ဝိုင္းဖြဲ႕စုေဝးကာ သူ၏နန္းေတာ္ရွိရာသို႔ ခ်ီတက္လာ ၾကေလသည္။ ေဒါသထြက္ေနေသာလူအုပ္ႀကီးသည္ သူ႕ကို လက္စားေခ် တုံ႔ျပန္ေတာ့မည္ကို သူ သိလိုက္သည္။ လူအမ်ာကား လက္သီးလက္ေမာင္း မ်ားတန္းကာ နန္းေတာ္ရွိရာသို႔ စုေဝးခ်ီတက္လာၾကေလၿပီ။

သူ႕တြင္ အားကိုးအားထားမရွိေတာ့။ လူထု၏အင္အားကို သူ တစ္ ေယာက္တည္း၏ ပညာဉာဏ္ျဖင့္ တုံ႔ျပန္လို႔လည္း မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ေပ။

သူသည္ သူတီထြင္ထားေသာယာဥ္ပ်ံကိုစီးနင္းကာ ထိုၿဂိဳဟ္ေပၚမွ အျမန္ဆုံး ထြက္ေျပးလာခဲ့ရေတာ့သည္။



ထိုသူကို ကၽြန္ေတာ္ သတိထားမိေနသည္မွာ တစ္လခန္႔ရွိပါၿပီ။ ညေနတိုင္း ကၽြန္ေတာ္ လမ္းေလၽွာက္ထြက္ေသာကမ္းေျခတြင္ သူ ေရာက္ႏွင့္ ေနတတ္သည္။

ထိုသူသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အရပ္မွမဟုတ္ေသာ လူစိမ္းတစ္ဦး ျဖစ္ ေလသည္။

သူသည္ ကမ္းေျခတစ္ေနရာထဲတြင္ရပ္ကာ မိုးေပၚသို႔ ေမာ့ၾကည့္ေန တတ္ေလသည္။ အျခားေနရာမ်ားသို႔ မသြား။ သူ႕ကိုၾကည့္ရသည္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို ညေနခင္းလမ္းေလၽွာက္ရန္ ထြက္လာျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ေပ။

ေကာင္းကင္သို႔ေမာ့ၾကည့္ရာ၍လည္း လက္ထဲ၍ သတၱဳျပားေလး တစ္ခ်ပ္ (သတၱဳျပားဟု ကၽြန္ေတာ္က ထင္ျခင္းျဖစ္သည္။)ကို ကိုင္ကာ ထိုသတၱဳ ျပားေလးကို ၾကားကခံ၍ ေကာင္းကင္သို႔ ၾကည့္ေနျခင္းျဖစ္ေလ၏။ သူ၏ ထူးျခားေသာ ထိုအမူအရာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္က သူ႕ကို သတိထားမိခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

အမူအရာသာ ထူးျခားျခင္းမဟုတ္ဘဲ သူ၏အသြင္သ႑ာန္ကလည္း အမ်ားထက္ ထူးျခားေနပါသည္။ သူ၏မ်က္လုံးမ်ားသည္ အျပင္သို႔ သိသိ သာသာ ျပဴးထြက္ေနကာ ဝင္းဝင္းလက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ သူ၏နား႐ြက္မ်ား ကလည္း သိသိသာသာ ကား၍ေနသည္။

သူကေတာ့ ေန႔စဥ္လိုပင္ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ေစာစြာ ကမ္းေျခသို႔ ေရာက္ရွိေနတတ္ကာ သတၱဳျပားလိုအရာေလးကို ၾကားကခံၿပီး ေကာင္းကင္ သို႔ ေမာ့ၾကည့္ေနၿမဲပင္ ျဖစ္ေလသည္။

တစ္ေန႔တြင္ မိုးေလးတဖြဲဖြဲက်လာရာ ကၽြန္ေတာ္က သူရွိေနသည့္ သစ္ပင္ေအာက္တြင္ မိုးဝင္ခိုရင္း စကားေျပာကာ သူႏွင့္ေရာလိုက္သည္။

‘မိုးက အခ်ိန္မဟုတ္ဘဲ ႐ြာလာတာ၊ အေတာ္သည္းမယ့္ပုံပဲ။ ထီးလည္း ယူမလာမိဘူး။ ခင္ဗ်ားမွာေရာ ထီးပါရဲ႕လားဗ်’

သူသည္ ကၽြန္ေတာ့္အား လွည့္၍စိုက္ၾကည့္လိုက္ရာ ျပဴးထြက္ေန ေသာ သူ႕မ်က္လုံးမ်ား၏ စူးဝါးေသာဒဏ္ေၾကာင့္ ၾကက္သီးပင္ထသြားရေလ သည္။

‘ထီးမပါဘူး။ မိုး႐ြာမွာေတာ့ က်ဳပ္သိတယ္ဗ်။ ဒီမိုးေလာက္က မႈစရာမဟုတ္လို႔ ထီးယူမလာတာ။ ခင္ဗ်ားတို႔ကမၻာမွာ ႐ြာတဲ့မိုးက မေျပာပ ေလာက္ပါဘူး။ လူကို အႏၲရာယ္မျဖစ္ေစပါဘူးဗ်ာ’

‘ဗ်ာ ...’

သူ႕စကားမွာ ဆန္းျပားေန၍ ကၽြန္ေတာ္က အံ့အားသင့္သြားေလ သည္။

‘ကၽြန္ေတာ္တို႔ကမၻာ၊ ဟုတ္လား။ ခင္ဗ်ားကေတာ့ ဒီကမၻာေပၚက လူသား မဟုတ္တာက်ေနတာပဲဗ်ာ’

ကၽြန္ေတာ္က သူ႕ကို ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္လူတစ္ေယာက္ဟုပင္ မွတ္ ယူလိုက္ေလသည္။ သို႔ေသာ္ သူျပန္ေျပာလိုက္ေသာစကားက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေၾကာင္သြားေစပါသည္။

‘ဟုတ္တယ္။ က်ဳပ္က ဒီကမၻာသားမဟုတ္ဘူး၊ လူလည္းမဟုတ္ဘူး။ က်ဳပ္က တျခားကမၻာကၿဂိဳဟ္သား’

ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကိုဝင္ေရာမိတာ မွားေပၿပီ။ သူသည္ အ႐ူး တစ္ ေယာက္ပါတကား။ သြက္သြက္လည္ေအာင္႐ူးမေနေတာင္ ယဥ္ယဥ္ေလးႏွင့္ ႐ူးေနသူ ျဖစ္ေခ်မည္။

‘ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္စကားကို မယုံဘူးမဟုတ္လား။ ခင္ဗ်ား က်ဳပ္ကို အ႐ူးလို႔ ထင္ေနတာ က်ဳပ္သိတယ္’

‘အာ ...မဟုတ္ပါဘူး’

ကၽြန္ေတာ္က အားနားစြာျဖင့္ ျငင္းလိုက္သည္။

‘က်ဳပ္ကို အ႐ူးထင္လည္း က်ဳပ္ စိတ္မဆိုးပါဘူး။ ခင္ဗ်ားတို႔ကမၻာ သားေတြက က်ဳပ္တို႔ၿဂိဳဟ္ထက္ အမ်ားႀကီးအဆင့္နိမ့္တာပဲ။ က်ဳပ္ ခြင့္လႊတ္ ပါတယ္’

‘ဘာဗ်’

‘ခင္ဗ်ား ေဒါသထြက္သြားျပန္ၿပီမဟုတ္လား။ ေဆာရီးဗ်ာ၊ က်ဳပ္ ကလည္း ကမၻာသားေတြနဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ေအာင္ ေနတဲ့ၾကားက တစ္ခါတစ္ခါ အမွန္အတိုင္းေျပာမိတယ္။ စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ေနာ္’

‘ထားပါေတာ့၊ ခင္ဗ်ားက ၿဂိဳဟ္သားဆိုေတာ့ ဘယ္ၿဂိဳလ္ကလဲ။ ဒီမွာဘာလာလုပ္ေနတာလဲ’

‘က်ဳပ္ၿဂိဳဟ္နာမည္ကို ေျပာျပလည္း ခင္ဗ်ား အသံထြက္တတ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ က်ဳပ္တို႔ၿဂိဳဟ္က ဒီကေနတြက္ရင္ ခင္ဗ်ားတို႔စေကးနဲ႔ဆိုရင္ ကီလိုမီတာသန္းခ်ီေဝးတဲ့ေနရာမွာ ရွိတယ္ဗ်’

‘ထားပါေတာ့ေလ၊ ခင္ဗ်ား ဒီကိုေရာက္ေအာင္ ဘယ္လိုလာလဲ။ ဘာလာလုပ္တာလဲ ေျပာပါဦး’

မိုးကလည္း ခပ္ဖြဲဖြဲဆက္႐ြာေန၍ ကၽြန္ေတာ္က မထူးေတာ့သည့္ အတူတူ သူႏွင့္ စကားဆက္ေျပာေနလိုက္သည္။

‘အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ေတာ့ က်ဳပ္ ထြက္ေျပးလာတာပဲဗ်။ က်ဳပ္ ဟာ က်ဳပ္တို႔ၿဂိဳဟ္ေပၚမွာ သိပၸံပညာရွင္တစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။ ပညာရွိ တစ္ ေယာက္လည္းျဖစ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ၿဂိဳဟ္တစ္ခုလုံးကိုအုပ္ခ်ဳပ္ရတဲ့ ဘုရင္လည္း ျဖစ္ခဲ့ေသးတယ္’

သူ ဆက္ေျပာျပေသာအေၾကာင္းမ်ားမွာ အထက္တြင္ေရးသား ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ အေၾကာင္းမ်ားပင္ျဖစ္ပါသည္။

ယုံသည္မယုံသည္အပထား၍ ကၽြန္ေတာ္က သူ႕စကားေပၚမွာ ဆက္ နင္းကာ သူႏွင့္ စကားလက္ဆုံက်ရင္း သူ႕ကိုအကဲခတ္ေနလိုက္သည္။

‘ကၽြန္ေတာ္ၾကားဖူးတာေတာ့ ၿဂိဳဟ္သားဆိုတာ ေသးေသးၫွက္ ၫွက္ ပုပုေလးေတြလို႔ ၾကားဖူးတာ။ ခင္ဗ်ားကေတာ့ က်ဳပ္တို႔လူသားေတြ အတိုင္းပါလား’

‘စၾကာ၀ဠာထဲမွာ သက္ရွိေတြေနတဲ့ ၿဂိဳလ္ေပါင္းမ်ားစြာရွိတယ္။ ပုံစံေတြကလည္း မ်ိဳးစုံရွိတယ္။ ကံအားေလ်ာ္စြာ က်ဳပ္တို႔ၿဂိဳဟ္သားေတြဟာ ခင္ဗ်ားတို႔ကမၻာသားေတြနဲ႔ အသြင္အျပင္အလုံးအရပ္ကအစ တူေနၾကတယ္။ က်ဳပ္ ေနဖို႔ထိုင္ဖို႔အဆင္ေျပေအာင္၊ ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြ ျဖစ္ေအာင္ ခင္ဗ်ားတို႔ကမၻာကိုေ႐ြးၿပီး ထြက္ေျပးလာခဲ့တာပဲဗ်။ ၿပီးေတာ့ ကမၻာသားေတြရဲ႕ ေနပုံထိုင္ပုံေတြးေခၚပုံနဲ႔ ဘာသာစကားေတြဟာ သင္ယူရတာ လြယ္လြန္းလို႔ ကမၻာေျမကို ေ႐ြးခ်ယ္လိုက္ရတာပဲ။ ဒါေပမဲ့ အားလုံးခၽြတ္စြပ္ မတူပါဘူးေလ။ ခင္ဗ်ား မၾကည့္တတ္လို႔ပါ။ က်ဳပ္မွာ ခင္ဗ်ားတို႔နဲ႔မတူတဲ့ အခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္’

‘ထားပါေတာ့ေလ၊ ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ား မိုးေပၚကိုေမာ့ေမာ့ၿပီးၾကည့္ေနတာ ဘာၾကည့္တာလဲ။ ခင္ဗ်ားလက္ထဲက သတၱဳျပားေလးကေကာ ဘာလဲ’

သူကရယ္လိုက္ေလသည္။ သတၱဳျပားေလးကို ကၽြန္ေတာ့္အား ေထာင္ျပကာ ...

‘ဒါကိုသတၱဳျပားလို႔ ခင္ဗ်ားကထင္ေနတာကိုး။ တကယ္ေတာ့ ဒါဟာ ခင္ဗ်ားတို႔ကမၻာေပၚက သတၱဳမဟုတ္ဘူးဗ်။ က်ဳပ္တို႔ၿဂိဳဟ္က ဓာတ္စင္ေတြကို ေရာေမႊၿပီး က်ဳပ္တီထြင္ထားတဲ့ မွန္ေျပာင္းပါ’

‘ဘာ ...မွန္ေျပာင္း။ မွန္လည္း မပါပါလား။ အခ်ပ္လိုက္ႀကီးပဲ’

‘ခင္ဗ်ားတို႔အေခၚအေဝၚအတိုင္း ခင္ဗ်ား နားလည္လြယ္ေအာင္ မွန္ေျပာင္းလို႔ ေျပာလိုက္တာပါ။ က်ဳပ္တို႔ၿဂိဳဟ္ေပၚအထိ လွမ္းျမင္ႏိုင္ေအာင္ အေထာက္အကူျပဳတဲ့ ပစၥည္းေလးေပါ့ဗ်ာ’

‘အဲဒါေလး ၾကားကခံၾကည့္ရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ၿဂိဳဟ္ေပၚကို ျမင္ရတယ္ ေပါ့။ ဟုတ္လား၊ ကၽြန္ေတာ္ ၾကည့္ပါရေစဗ်ာ’

‘ခင္ဗ်ားတို႔ လူသားမ်က္လုံးနဲ႔ၾကည့္လို႔ ဘာမွအက်ိဳးမထူးဘူး။ ျမင္ရမွာလည္း မဟုတ္ဘူး။ က်ဳပ္ေျပာခဲ့ပါပေကာ၊ က်ဳပ္ဟာ ကမၻာသားေတြနဲ႔ အသြင္အျပင္တူေပမဲ့ ကြဲျပားတဲ့အခ်က္ေတြ ရွိပါေသးတယ္လို႔’

‘ဒါက ခင္ဗ်ားအေျပာကိုးဗ်။ ရွိပါေစေတာ့ေလ။ ဒါဆို ခင္ဗ်ားက အဲဒီမွန္ေျပာင္းလိုဟာေလးနဲ႔ ဘာလို႔ေန႔ရွိသ၍ ခင္ဗ်ားတို႔ၿဂိဳဟ္ေပၚကို လွမ္းၾကည့္ေနရတာလဲဗ်ာ’

‘ရာသီဥတုအေျခအေနကို ေထာက္လွမ္းေနတာေလ။ က်ဳပ္တို႔ ၿဂိဳဟ္ေပၚမွာ မိုး႐ြာမ႐ြာကို ဒီကေန လွမ္းၿပီးတြက္ခ်က္ေနတာ’

‘ဟိုက ရာသီဥတုအေျခအေနကိုသိရေတာ့ ဘာထူးျခားမွာမို႔လဲ’

‘မိုက္လိုက္တာ။ က်ဳပ္ေျပာခဲ့တယ္ေလ၊ မိုးခါးေရမိုးႀကီး ပထမ အႀကိမ္႐ြာခဲ့လို႔ က်ဳပ္ ဘုရင္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒုတိယအႀကိမ္႐ြာေတာ့ က်ဳပ္ ထြက္ေျပးခဲ့ရတယ္။ တတိယအႀကိမ္ ဘယ္ေတာ့႐ြာမလဲဆိုတာ က်ဳပ္ ေထာက္လွမ္းတြက္ခ်က္ေနရတာေပါ့’

‘တတိယအႀကိမ္႐ြာေတာ့ ဘာျဖစ္မွာမို႔လဲ’

‘မိုက္ပါဘိ၊ စဥ္းစားဉာဏ္နည္းလိုက္တာ၊ တတိယအႀကိမ္႐ြာရင္ အခုလူေကာင္းေတြဟာ ျပန္႐ူးသြားၾကမယ္ေလ။ ႐ူးေနတဲ့ က်ဳပ္တပည့္ေတြက လူေကာင္းျပန္ျဖစ္လာၾကလိမ့္မယ္။ တတိယအႀကိမ္ေျမာက္ မိုးခါးေရမိုးႀကီး ႐ြာတာနဲ႔ က်ဳပ္ၿဂိဳဟ္ကို က်ဳပ္ျပန္ၿပီး ဘုရင္လုပ္မွာေပါ့ဗ်။ ဟဲ ...ဟဲ’                                                                                                              

                                                                          ေဆာင္းလုလင္